Εκλογές Ιούνιος 2023 :άρθρο : Επενδύοντας στον φόβο...!

Κλασσική προεκλογική συνταγή. Μακριά από τον Μητσοτάκη, θα πεθάνετε σίγουρα αν σας τύχει μια στραβή. Μακριά από τον Τσίπρα, θα σας πήξει στους φόρους. Μακριά από τον Ανδρουλάκη, θα συνεργασθεί με τον Μητσοτάκη. Μακριά από τον Κουτσούμπα, θα σας κάνει Σοβιετία. Μακριά από τον Βαρουφάκη, θα σας βγάλει από το ευρώ. Η ψυχή της αρνητικής στρατηγικής βασίζεται στον φόβο, έναν άλλοτε ορατό και άλλοτε αόρατο φόβο που καλλιεργείται συστηματικά, που έχει για τον καθένα μια θέση στο βάθος του μυαλού του. Αλλοτε σαν στρατηγική καθορισμένη από τον υπεύθυνο της προεκλογικής καμπάνιας και άλλοτε σαν θεόσταλτη ευκαιρία από μια βλακεία ενός υποψήφιου που εμφανίζεται στην τηλεόραση και μεταφέρει, συνήθως από απροσεξία και σπανίως από βλακεία, αυτά που έχει στο πίσω μέρος του μυαλού του, αυτά που όλοι γνωρίζουν ότι γίνονται αλλά ποτέ δεν λέγονται και μάλιστα προεκλογικά.

Κάθε κόμμα περιμένει πως και πως μια τέτοια ευκαιρία από τους αντιπάλους του για να την προβάλει μέσω των δικών του Δημιουργών Περιεχομένου στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, να την διαμορφώσει έτσι που να βολεύει τους στόχους πρόκλησης φόβου και να την αναπαράγει μέσω των χιλιάδων ακολούθων που από το πρωϊ μέχρι το βράδυ άλλη δουλειά δεν κάνουν παρά να κοινοποιούν ότι επιτάσσει το κόμμα που υποστηρίζουν.

Η μέθοδος δεν είναι πάντα επιτυχημένη. Αλλοτε πιάνει άλλοτε όχι. Εξάλλου είναι γνωστή η τακτική του ΑΠΕ (Αμα Πιάσει Επιασε). Πετάς την κοινοποίηση της ανάρτησης στον τοίχο σου, κάποιος μπορεί να τη διαβάσει και να προβληματισθεί, κάποιος μπορεί να αλλάξει γνώμη και να ψηφίσει ανάλογα αλλά η μεγάλη τέχνη είναι να μπορέσεις να περάσεις ανάλογα μηνύματα σε τοίχους όπου υποστηρίζονται αντίθετα μηνύματα. Αν δεν αντιδράσει ο ιδιοκτήτης του τοίχου και το μήνυμα παραμείνει, συνήθως γιατί δεν το πρόσεξε ή άργησε να το διαγράψει... ακόμα καλύτερα. Φυσικά υπάρχουν μηνύματα και μηνύματα... από τα προφανώς υβριστικά ως τα αθώα μισοαντικειμενικά, τα πρώτα δεν έχουν ιδιαίτερη πέραση αλλά τα δεύτερα είναι πιό καταφερτζίδικα.

Η στρατηγική των κομμάτων αλλάζει ανάλογα με τις μετρήσεις των δημοσκοπήσεων όσο και να τις ξορκίζουν αυτοί που δεν τους βολεύουν. Αλλη στρατηγική είχε ο ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της 21.5 άλλη έχει τώρα αλλά η επένδυση στον φόβο ήταν και είναι βασικό στοιχείο. Η εμπειρία του 2019 που από τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών κερδήθηκαν 7-8 μονάδες με την επίκληση του φόβου του ακροδεξιού Μητσοτάκη που δεν είχε ακόμα κυβερνήσει δεν μπορούσε εύκολα να περάσει το 2023 που ο Μητσοτάκης είχε κυβερνήσει και για τέσσερα χρόνια τον δοκιμάσαμε και από την καλή και από την ανάποδη. Η αναπόφευχτη σύγκριση οδήγησε αναγκαστικά υποθέτω στην δημιουργία ενός φανταστικού κόσμου όπου αποδόθηκαν όλα τα κακά της οικουμένης στον τρόπο διαχείρισης με πολίτες που είτε έφυγαν από την χώρα ή πέθαιναν από την πείνα και επομένως ο κίνδυνος μεγαλύτερης πείνας εμφανιζόταν περίπου ως βέβαιο αν κέρδιζε ο Μητσοτάκης (μια οργισμένη απάντηση στον τοίχο μου από αγανακτισμένο φίλο μου επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές). Τώρα η επένδυση του φόβου έχει μεταφερθεί σε άλλον πιό πιασιάρικο τομέα, εκείνον της υγείας αφού στο πεδίο της οικονομίας και της κυβερνησιμότητας το αποτέλεσμα των εκλογών της 21.5 ήταν καταλυτικό. Ορισμένα περιστατικά, από αυτά που συμβαίνουν πολύ συχνά σε μια χώρα ξεχαρβαλωμένη από τις περιπέτειες των μνημονίων και της χρεοκοπίας, μπήκαν στο στόχαστρο, τονίστηκαν και επεκτάθηκαν περίπου ως κανόνας και γύρω τους φτιάχτηκαν ιστορίες για ότι σκοπεύει να κάνει ο Μητσοτάκης αν τυχόν και έχει παντοδυναμία στις 25.6. Εκεί βρέθηκε και ο Πνευματικός που δεν φαίνεται καθόλου να κατάλαβε τι ηλιθιότητα ξεστόμισε για την επιλογή ασθενών και το ζήτημα έχει αναχθεί σε μυστική ατζέντα της νέας κυβέρνησης που θα ξεκληρίσει τους έλληνες για να μειώσει τις δαπάνες υγείας. Ο Πνευματικός το έφαγε το κεφάλι του χωρίς να το καταλάβει αλλά ο Μητσοτάκης θα δυσκολευτεί αρκετά εκεί που φαινόταν να κάνει περίπατο. Ας πρόσεχε...

Μήν φαντάζεστε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ποντάρει στον φόβο μόνο απέναντι στον Μητσοτάκη. Υπάρχει και το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη που κι αυτό κόβει ψήφους από την ίδια δεξαμενή. Εκεί καλλιεργείται ο φόβος ότι το ΠΑΣΟΚ μπορεί να αποτελέσει δεκανίκι του Μητσοτάκη αν χρειαστεί. Στους μικρούς από τα αριστερά φαίνεται να φουντώνει η Ζωή, που σέρνει γεννιές 14 στον Τσίπρα για την κωλοτούμπα του 2015, δεν βλέπω ακόμα εμφανείς επιθέσεις ενώ ο Βαρουφάκης με τις Δήμητρες μάλλον δεν φαίνεται να αποτελεί κίνδυνο.

Στα δεξιά του Μητσοτάκη ξεφυτρώνουν διάφοροι σχηματισμοί, ο τηλεπωλητής Βελόπουλος, ο θεολόγος Νατσός, ο χρυσαυγίτης Κασιδιάρης μέσω αντιπροσώπου και διάφοροι άλλοι μάλλον ανάξιοι λόγου. Στις περιοδείες του ο Μητσοτάκης προσπαθεί να μαζέψει ότι μπορεί από τους αντισυστημικούς δεξιούς που αντιδρούν υποστηρίζοντας ότι υπάρχει φόβος ότι όπου νάναι ξεπουλάει το Αιγαίο στους Τούρκους και την Ελλάδα στους παράτυπους μετανάστες. Αντιδρώντας ο Μητσοτάκης επισείει τον κίνδυνο ακυβερνησίας αν δεν αποκτήσει ικανή αυτοδυναμία. 

Ενας εξάλλου βασικός λόγος που ο Μητσοτάκης κέρδισε πολύ καθαρά τις εκλογές της 21.5 είναι γιατί επένδυσε στον φόβο της ακυβερνησίας. Κάπως έτσι πάει να κερδίσει και τις επόμενες.... 

Φόβος λοιπόν... γιατί ο φόβος φυλάει τα έρμα.

George Kyranastasis