Πρωτη Σερρών :Το έθιμο της Ντερβένας Κυριακή της Αποκριάς αφήγηση από Τον Παναγιώτη Δασκαλούδη….

 Πρώτη Σερρών

Από το στήσιμο της ντερβένας του 

Καναρά και η ντερβένα του 

Αγίου Γεωργίου αρχές δεκαετίας 1980  

Αρχείο Π. Δασκαλούδη

  

Παναγιώτης Δασκαλούδης

Η ντερβένα την δεκαετία του 70…..

Σαράντα (40) χρόνια περίπου πριν, γυρνά η θύμησή των συνομήλικών μου, τότε που παιδιά εμείς κρατούσαμε το έθιμο και το συνεχίζαμε αγόγγιστα και με μεράκι….Ποιο ήταν;…Να μαζέψουμε κλαδιά (πουρνάρια) για την πολυπόθητη ντερβένα μας. Σε κάθε μαχαλά στο χωριό, επτά (7) μαχαλάδες (Καναράς, Τζιουμπανίνα, Μπρίνος, Συνοικισμός, Αϊνικόλας, Αϊγώργης και Αλώνια), μαζεύαμε πουρνάρια για να φτιάξουμε την παραμονή της Καθαρής Δευτέρας την ντερβένα.
Κάθε βράδυ δυο μήνες πριν, μαζευόμασταν όσοι είμασταν από τον Καναρά στη γέφυρα του μαχαλά, στον «λάκο», ανάβαμε φωτιά και εκεί παίρναμε τις αποφάσεις, από ποιο σπίτι θα πάμε να «κλέψουμε» δεμάτια πουρνάρια, ή σε ποιον μαχαλά που ξέραμε σε ποιο μέρος ήταν τα καλαδιά τους μαζεμένα να κάνουμε επιδρομή. Και έτσι γινόταν… αλοίμονο στον νοικοκύρη που βάζαμε στόχο τα δεμάτια του, δεν γλυτώνανε.

 Πρώτη Σερρών

Από το στήσιμο της ντερβένας  του 

Αγίου Γεωργίου αρχές δεκαετίας 1980  

Αρχείο Π. Δασκαλούδη

 Όσο για τα δεμάτια που παίρναμε από τους άλλους μαχαλάδες στο μέρος που τα είχαν συγκεντρωμένα, θα έπρεπε να να είμαστε παρέα μεγάλη, κάποιοι να πάνε πιο μπροστά και να ανιχνεύσουν την περιοχή, να δουν ότι δεν φυλασσόταν από αντίστοιχα παιδιά και τότε πλέον με σιγουριά, επεμβαίναμε. Και αν παίρναμε κάποια, την άλλη μέρα το θεωρούσαμε επιτυχία μεγάλη και ο παθών πλέον μαχαλάς δεν είχε δικαίωμα διεκδίκησης κανένα, τα κλεμένα ανήκαν «νόμιμα» σύμφωνα με άγραφους νόμους του εθίμου, σ αυτόν που τα κατείχε.
Τις Κυριακές μόνο και επειδή δεν είχε εφαρμοστεί το πενθήμερο ωράριο εργασίας και τα Σάββατα ήταν μέρες εργάσιμες, δυο περίπου μήνες πριν τις Απόκριες τα ίδια τα παιδιά αγόρια μικρής ηλικίας και έβηβα, μαζί με τα ζώα (άλογα και γαϊδούρια), πηγαίναμε έξω από το χωριό και κόβαμε κλαδιά, όσο πιο πολλά μπορούσαμε, τα δεματιάζαμε, τα φορτώναμε στα ζώα και τα μεταφέραμε στο ασφαλές μέρος που είχαμε επιλέξει. Μέχρι να έρθει η μέρα της Κυριακής των Αποκρεών, παραμονή της Καθαρής Δευτέρας.
Την Κυριακή της Αποκριάς το πρωί, όλα τα αγόρια του κάθε μαχαλά, ήταν παρόντα στο στίσιμο της ντερβένας. Κουβαλούσαμε με τα χέρια τους όλα τα δεμάτια από το μέρος φύλαξης στο μέρος όπου στήνονταν η ντερβένα και δεμάτι πάνω στο δεμάτι, φτιαχνόταν η ντερβένα, μια θυμωνιά τεράστια και πανύψηλη, για να καεί το βράδυ. Όλη η διαδιακασία του στησίματος διαρκούσε ώρες, από το πρωί μέχρι το μεσημέρι. Τελειώνοντας πλέον το στήσιμο, περιμέναμε να ρθει το βράδυ, να ανάψουμε την ντερβένα και να χαρούμε με το κάψιμο των κλαδιών. 

Από το στήσιμο της ντερβένας

 του Μπρίνου και της Τζιουμπανίνας

  αρχές δεκαετίας 1980 

Αρχείο Π. Δασκαλούδη

 

Συνήθως μεγαλύτερες σε ύψος και όγκο ήταν των μαχαλάδων του Καναρά, της Τζιουμπανίνας και του Μπρίνου. Διαφωνούσαμε μεταξύ μας, για την μεγαλύτερη ντερβένα, παινεύαμε περισσότερο τον μαχαλά μας, δεν παραδεχόμασταν και τόσο την ήττα μας αν κάποια ήταν λίγο μεγαλύτερη από τη δικιά μας…Τελειώνοντας το κάψιμο ανταλλάσανε οι μεγαλύτεροι ηλικιακά χειραψίες, λέγοντας και την ευχή «σχουριμένα», συγχωρεμένα δηλαδή να είναι τα λάθη και τα πάθη του παρελθόντος αμφοτέρων των πλευρών, επερχομένης και της Σαρακοστής…..
Όσο για την επόμενη μέρα της Καθαρής Δευτέρας, από τις πρωϊνές ώρες, πολλοί νοικοκυραίοι μεταβαίναν στο χώρο που είχε καεί η ντερβένα και με σίτες και κόσκινα, μαζεύαν την στάχτη που είχε πλέον απομείνει, για να τη χρησιμοποιήσουν μαζί με το σπόρο του καπνού, στα φυτώρια…. Για τους χασλαμάδες…..

Κάποτε, πολλά χρόνια έτσι στήσαμε ντερβένα…. 

1975, Σάββατο, προπαραμονή της Καθαράς Δευτέρας ήταν, 13 χρονών παιδί από τον μαχαλά του Καναρά. Κάθε χρόνο τηρώντας το έθιμο της ντερβένας, συμμετείχαμε όλα τα αγόρια της ηλικίας αυτής, πολλά τότε μόνο στο μαχαλά μας και η μόνη μας ασχολία δυο μήνες περίπου πριν τις Απόκριες ήταν να συγκεκτρώσουμε όσο πιο πολλά δεμάτια πουρναριών, για να φτιάξουμε την μεγαλύτερη ντερβένα στο μαχαλά. Η παράδοση πάντα κρατούσε σταθερή, λίγες ήταν οι χρονιές που οι άλλοι μαχαλάδες φτιάχνανε μεγαλύτερη ντερβένα από αυτή του Καναρά, άξιοι συνεχιστές του εθίμου και της παράδοσης εμείς, κοπιάζαμε συνεχώς, είτε να κόψουμε κλαδιά είτε να κλέψουμε από κάποιον νοικοκύρη ή από κάποιον άλλον μαχαλά….
Μέχρι τη χρονιά του 1975, που αλλάξανε τον τρόπο του μαζέματος των κλαδιών, πρωτοστατώντας οι μαχαλιώτες μεσήλικες του Αϊγιώργη. Με καλή συννενόηση και άμεσο ενδιαφέρον, την Παρασκευή πριν από την Κυριακή και από το άναμα της ντερβένας, αποφάσησαν και συμμετέχοντας αρκετοί βγήκαν έξω από το χωριό, έκοψαν πουρνάρια και με τα υπάρχοντα τρακτέρ τα μετέφεραν στην αλάνα του Αίγιώργη. Εκεί, όλοι μαζί, τρανοί και μικροί μαχαλιώτες, είχαν στήσει πλέον ντρεβένα μεγάλη. Καμαρώνανε το επίτευγμα τα μικρά παιδιά, η χαρά τους που η ντερβένα είχε γίνει πολύ νωρίς και τεράστια, δεν περιγράφονταν…..
Το πρωτοπορειακό τους κατόρθωμα, γρήγορα έγινε γνωστό το χωριό όλο, ήδη η ντερβένα του Αϊγιώργη είχε στηθεί πολύ πιο έγκαιρα, με τη συμμετοχή πιο πολύ των ενήλικων αλλά και των παιδιών. Περάσαμε και εμείς τα παιδιά του Καναρά, θαυμάσαμε τη στημένη πλέον ντερβένα, παλύψηλη και με τα περισσότερα πουρνάρια φρεσκοκομμένα και αναρωτιόμασταν, πως ο μαχαλάς του Αϊγιώργη κατόρθωσε να φτιάξει τέτοια ντερβένα, που τα περασμένα χρόνια υστερούσε σε μέγεθος πάντα. Σύσκεψη έγινε όλων των παιδιών του Καναρά και αποφασίσαμε να παροτρίνουμε τους πατεράδες, να βοηθήσουν την τελευταία μέρα πριν από το στίσιμο, να συνδράμουν στο κόψιμο κλαδιών, μπας και κάνουμε κάτι καλλίτερο από την ντερβένα του Αϊγιώργη και έτσι έγινε….. 

Από το στήσιμο της ντερβένας

 του Μπρίνου και της Τζιουμπανίνας

  αρχές δεκαετίας 1980 

Αρχείο Π. Δασκαλούδη

 

Την επόμενη μέρα Σάββατο ήταν, σχολάσαμε από το σχολείο και όλα μαζί τα παιδιά, συγκεντρωθήκαμε στο μαχαλά. Παράλληλα ήλθαν και μερικοί πατεράδες, δείχνοντας προθημία για συμμετοχή και τότε άρχισε ο μεγάλος ξεσηκωμός. Από σπίτι σε σπίτι, πηγαίναμε και ξεσηκώναμε τους πατεράδες, να ρθουν και να βοηθήσουν στο κόψιμο των καλδιών. Όλον το ξεσηκωμό κατηύθυνε ο Νικόλας Τ. και μας έλεγε που θα πάμε και ποιον θα προσκαλέσουμε….Μάλιστα, μία παρέα μικρών παιδιών, τα οδήγησε στην αυλή του κουμπάρου του Βαγγέλη Α. και τα έβαλε να φωνάζουν ρυθμικά «Βγες όξου κουμπάρη….βγες όξου κουμπάρη….» Ο Βαγγέλης Α. επαγγελματίας φορτηγατζής, μετά χαράς βγήκε στην αυλή και μάλιστα είπε ότι θα διέθετε και το φορτηγό του αυτοκίνητο, προκειμένου να μεταφερθούν τα δεματιασμένα κλαδιά που θα έκοβαν. Το ίδιο και ο Νικόλας Τ., δήλωνε ότι θα διέθετε το τρακτέρ με την πλατφόρμα….Αρκεί να συμμετείχαν και άλλοι ενήλικες….Τελικά, μετά από γενικό ξεσηκωμό, αρκετοί ενήλικες είχαν συγκεντρωθεί, ανεβήκανε στη πλατφρόμα του τρακτέρ και στην καρότσα του φορτηγού και όλοι μαζί βγήκαμε έξω από το χωριό. Με κλαδευτήρια, κλαδοκόπους και τσεκούρια, παραπάνω από δέκα (10) ενήλικες και είκοσι (20) τουλάχιστον παιδιά αγόρια, σε λίγη ώρα είχαν κόψει, δεματιάσαν και φορτώσανε μία μεγάλη πλατφόρμα και ένα φορτηγό. Χαρά μεγάλη τα παιδιά, χαρά και στους πατεράδες που βλέπανε τα παιδιά τους χαρούμενα. Επιστρεφόμενοι όλοι, φτάσαμε στο μαχαλά στο μέρος όπου θα στήναμε την ντερβένα...Γυναίκες και μικρά παιδιά, βγήκαν όλα και όλες μαζί στο κέντρο του μαχαλά να θαυμάσουν το αποτέλεσμα, χαρές και μπράβο πολλά σε όλους λέγανε, με θαυμασμό κοίταζαν την περάστια ποσότητα κλαδιών που είχαν συγκεντρωθεί….
Την επομένη μέρα Κυριακή, ξανά και πάλι όλοι μαζί μικροί και μεγάλοι, στήσαμε την ντερβένα, είχε γίνει μαγαλύτερη από αυτή του Αϊγιώργη σε μέγεθος, κρατήθηκε και πάλι η παράδοση των πρωτείων του Καναρά και το βράδυ αργά, τελευταία από όλες με τη σειρά, άναψε και η ντερβένα του Καναρά. Ζητωκραύγαζαν τα έφηβα παιδιά και επευφημούσαν τους πρωτεργάτες μικρούς και μεγάλους με συνθήματα…Ένα από τα συνθήματα αυτά αναφερόταν και στον Άγγελο Π. απώντα πλέον από τη ζωή, για τον οποίο και λέγανε….. «Αγγαλάκο έμπαινε, μες στο λάκο έμπαινε»…. Και άλλα και άλλα συνθήματα πολλά…..Μέχρι που τελείωνε και χαμήλωνε πλέον η φωτιά της ντερβένας, οι περισσότεροι επισκέπτες μαχαλιώτες και μη, παραμένανε εκεί.
Στη συνέχεια, μετά την επί τόπου ανταλλαγή των χαιρετισμών για «σχουριμένα», επισκεφτήκαμε και του ηλικιωμένους γείτονες, όπου και εκεί, ζητήσαμε και πάλι τη συγχώρεση των λαθών και των παθών μας από αυτούς, προκειμένου να μπούμε πλέον με καθαρότερη ψηχή στη σαρακοστή που θα διανύαμε…..

Επιμέλεια:Παύλος Π. Νούνης

Περισσότερα...

Europa League Οσμανλισπόρ - Ολυμπιακός 0-3

ΜΕΓΑΛΟΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ Ο ΒΑΣΙΚΟΣ ΑΝΣΑΡΙΦΑΡΝΤ ΜΕ 2 ΓΚΟΛ

Τελευταία φορά που είχε προκριθεί στους «16» του Europa League και συνέχιζε τις ευρωπαϊκές του υποχρεώσεις τον Μάρτιο ήταν τη σεζόν 2011-12. Η τότε ομάδα του Ερνέστο Βαλβέρδε είχε αποκλείσει την Ρούμπιν Καζάν και θ' αντιμετώπιζε την Μέταλιστ. Εκτοτε ο Ολυμπιακός πάντα σκόνταφτε στα εμπόδια του Φεβρουαρίου. Αλλοτε επειδή τα εμπόδια ήταν τεράστια (Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ για το Τσάμπιονς Λιγκ), άλλοτε γιατί δεν εκτιμήθηκε σωστά η κατάσταση (Λεβάντε, Αντερλεχτ, Ντνίπρο).
Φέτος όμως ο Ολυμπιακός μετά από ένα καταστροφικό ευρωπαϊκό καλοκαίρι (αποκλεισμός από την Μπερ Σεβά) κατάφερε να φορέσει κοντομάνικα! Οι «ερυθρόλευκοι» πέρασαν από την Αγκυρα όχι μόνο με την πρόκριση αλλά και με επιβλητική νίκη για να συνεχίσουν στους «16» του Europa League (9 και 16 Μαρτίου). Η ομάδα του Πάουλο Μπέντο με τα γκολ των Ανσαριφάρντ (47', 86') και Ελιουνούσι (70') έφυγε με το «διπλό» και συνεχίζει την ευρωπαϊκή του πορεία.
Ο ΜΠΟΤΙΑ ΕΤΡΕΧΕ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
Η αλήθεια είναι πως η εικόνα του πρώτου ημιχρόνου δεν έδειχνε το τι θ' ακολουθούσε στο δεύτερο ημίχρονο. Ο Ολυμπιακός μετά το πρώτο του καλό δεκάλεπτο (ευκαιρίες με Ντα Κόστα και Μάρτινς) δεν μπορούσε να βρει ρυθμό και η Οσμανλισπόρ προσπαθούσε να εκμεταλλευτεί τους αρκετούς κενούς χώρους που έβρισκε κυρίως από την μεριά του Φιγκέιρας.
Ομως οι «ερυθρόλευκοι» είχαν σε καλή μέρα τον Αλμπέρτο Μποτία. Ο αρχηγός του Ολυμπιακού είχε φτιάξει ένα... ατομικό φράγμα μπροστά από την εστία του Λεάλι και σταματούσε όλες τις προσπάθειες των Τούρκων. Και του Ουεμπό και τους Μπιφουμά. Σε συνδυασμό με την αστοχία των Τουρκών (όλες οι προσπάθειες στο πρώτο μέρος εκτός εστίας) κράτησαν το ματς στην λευκή ισοπαλία.
ΕΚΡΗΞΗ ΜΕ ΚΑΡΙΜ
Κι εκεί που όλοι περίμεναν ένα κλειστό παιχνίδι με τις πιθανότητες της παράτησης και των πέναλτι να είναι αυξημένες ήρθε η έκρηξη του Ολυμπιακού. Οι «ερυθρόλευκοι» εμφάνισαν ένα τελείως διαφορετικό πρόσωπο και σε αυτό βοήθησε και το γκολ του Ανσαριφάρντ στο 47'. Ο Μπέντο εν τέλει εμπιστεύτηκε τον Ιρανό κι αυτός τον δικαίωσε.
Ο Ολυμπιακός κέρδισε το κόρνερ μετά την προσπάθεια για γκολ του Ελιουνούσι στο 46' και μερικά δευτερόλεπτα αργότερα ο Μποτία πήρε την κεφαλιά μετά την εκτέλεση του Σεμπά και ο Καρίμ εκτέλεστε μέσα από την μικρή περιοχή.
Κι αφού η Οσμανλισπόρ δεν ισοφάρισε με τον Ρεγκατέν στο 54' (εκπληκτική επέμβαση του Λεάλι) ο Ολυμπιακός τελείωσε το ματς μιας και εκμεταλλεύτηκε άψογα τους χώρους που βρήκε. Στο 70' ο Φορτούνης βρήκε κάθετα στον χώρο τον Ανδρούτσο ο οποίος με μία τρομερή ατομική ενέργεια έδωσε μισό γκολ στον Ελιουνούσι για το 0-2.
Ο Λεάλι συνέχισε να βγάζει πίσω (τετ-α-τετ του Ουεμπό), ο Μπιφουμά δεν μπορούσε να βρει τέρμα (μόνος του την έστειλε άουτ) και ο Ολυμπιακός έδωσε διαστάσεις θριάμβου στο τέλος (86') με το δεύτερο γκολ του Ανσαριφάρντ με τον Ιρανό να παίρνει το ριμπάουντ από την απόκρουση στο σουτ του Σεμπά!
MVP: Καρίμ Ανσαριφάρντ. Μπορεί να μην ήταν καλύτερος ο Ολυμπιακός αλλά με το δικό του γκολ «ξεκλειδώνει» όλο το παιχνίδι για τους «ερυθρόλευκους». Εβαλε και το κερασάκι στην τούρτα στο 86'.
 
Αδύναμος κρίκος: Μπιφουμά. Ο μεσοεπιθετικός της Οσμανλισπόρ βρέθηκε αρκετές φορές σε θέση για γκολ στο πρώτο ημίχρονο αλλά ευτυχώς για τον Ολυμπιακό είχε τις χειρότερες επιλογές.
 
Στο ύψος του: Ανδρούτσος. Ο πιτσιρικάς μπήκε στην θέση του Μάρτινς και μόνο για την ενέργειά του στο δεύτερο γκολ αξίζει να βρίσκεται σε αυτήν την κατηγορία. Εξαιρετικοί και οι Μποτία, Λεάλι.
 
Η γκάφα: Ευτυχώς για τον Ολυμπιακό δεν ολοκληρώθηκε. Στο 18' και μετά το τάκλιν του Μποτία στον Μπιφουμά, ο Ντα Κόστα την γύρισε λανθασμένα στον Λεάλι ο οποίος στο τσακ πρόλαβε τον Ουεμπό και κόντραρε την μπάλα.
 
Το στραγάλι: Ο Ούγγρος Βαντ δεν είχε κανένα απολύτως πρόβλημα στο παιχνίδι. Δεν είχε και την δύσκολη φάση είναι η αλήθεια. Πέρασε απαρατήρητος.
 
Το ταμείο του gazzetta.gr: Ενα δεύτερο ημίχρονο οπτασία για τον Ολυμπιακό. Τρία γκολ εκτός έδρας σε μία έδρα που είχε δεχτεί μόλις δύο σε συνολικά έξι παιχνίδια στον όμιλο του Europa League (και τα δύο από την Βιγιαρεάλ). Πρόκριση στους «16» και μια χρονιά που φαινόταν... καταστροφική όσον αφορά την Ευρώπη πάει να γίνει η καλύτερη των τελευταίων ετών!
Oι συνθέσεις:
Οσμανλισπόρ (Μουσταφά Ακτσάι): Κατσεμάρκας, Βρσάγεβιτς, Προχάτσκα, Κουρουτσκού, Πίντο (66' Μπαγίρ), Εντιαγέ, Τσακιράν (74' Γκουβέν), Τιεβί Μπιφουμά, Μαχέρ, Ρεγκατέν (75' Ντελαρζέ), Ουεμπό
Ολυμπιακός (Πάουλο Μπέντο): Λεάλι, Φιγκέιρας, Μποτία, Ντα Κόστα, Σισοκό, Ρέτσος, Μάρτινς (65' Ανδρούτσος), Φορτούνης (85' Ρομαό), Ελιουνούσι (81' Μανθάτης), Σεμπά, Ανσαριφάρντ

 http://www.gazzetta.gr/football/article/1050299/osmanlispor-olympiakos-0-3-vids

Επιμέλεια:Παύλος Π.Νούνης

Περισσότερα...

Αυτοί είναι οι δύο Τούρκοι κομάντος που ζητούν τώρα άσυλο στην Ελλάδα

Ο Χαλίτ Τσετίν και ο Φατίχ Αρίκ είναι οι δύο Τούρκοι στρατιωτικοί που μπήκαν παράνομα στην Ελλάδα  
στις 15 Φεβρουαρίου και κρατούνται στην Αλεξανδρούπολη.
Οι δυο στρατιωτικοί, που ζήτησαν άσυλο, υπήρξαν εκπαιδευμένοι από την περιβόητη «Διμοιρία του Θανάτου» και φέρονται να συμμετείχαν στο αποτυχημένο σχέδιο δολοφονίας του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν τον περασμένο Ιούλιο.
Οι δύο στρατιωτικοί ανήκουν στο Πολεμικό Ναυτικό της Τουρκίας και συγκεκριμένα στην ειδική μονάδα «Υποβρύχια Επίθεση» (Su Alti Taarruz) ή αλλιώς «SAT» που εδρεύει στη ναυτική βάση της Φώκαιας πλησίον της Σμύρνης.

Ο Χαλίτ Τσετίν (αριστερά) και ο Φατίχ Αρίκ

Ο κύκλος εκπαίδευσης των εκπαιδευομένων στις Ειδικές Δυνάμεις του Πολεμικού Ναυτικού της Τουρκίας έχει διάρκεια 50 εβδομάδων και χωρίζεται σε τρεις φάσεις.
Η πρώτη διαρκεί οκτώ εβδομάδες και σχετίζεται με τη σωματική δραστηριότητα και ανάπτυξη, η δεύτερη αφορά τη βασική εκπαίδευση και κρατά 27 εβδομάδες, ενώ η τρίτη είναι η τακτική εκπαίδευση η οποία ολοκληρώνεται έπειτα από 15 εβδομάδες. 
Στις αποστολές της «SAT» περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, συλλογή πληροφοριών, αμφίβια κρούση, προστασία επισήμων προσώπων και επιχειρήσεις κατά της τρομοκρατίας. Η εκπαίδευσή και η οργάνωσή των μελών της «Υποβρύχιας Επίθεσης», μάλιστα, είναι παρόμοια με αυτές των «SEALs» του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ.

http://www.thetoc.gr/politiki/article/autoi-einai-oi-duo-tourkoi-komantos-pou-zitoun-twra-asulo-stin-ellada 

Επιμέλεια : Παύλος Π.Νούνης

Περισσότερα...

Φόβοι για νέα κλιμάκωση μετά το θρίλερ με τους δύο τούρκους κομάντο

Η παρουσία των δυο κομάντο που ανήκουν στην ομάδα των στρατιωτών που επιχείρησαν πέρσι να δολοφονήσουν τον Ερντογάν προκαλεί περαιτέρω ένταση στην ήδη τεταμένη σχέση.

Εξαιρετικά σοβαρή θεωρείται η υπόθεση των δυο κομάντο του τουρκικού στρατού που μπήκαν στην Ελλάδα και ζήτησαν άσυλο, ενώ νωρίτερα παραδέχθηκαν πως ανήκουν σε εκείνη την ομάδα των 47 Τούρκων στρατιωτών που τον περασμένο Ιούλιο επιχείρησαν να δολοφονήσουν τον Τούρκο Πρόεδρο, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Κι αυτό γιατί ο Χαλίτ Τσετίν και ο Φατίχ Αρίκ, οι οποίοι μπήκαν στην Ελλάδα στις 15 Φεβρουαρίου και κρατούνται στην Αλεξανδρούπολη, είναι οι δυο από τους τρεις καταζητούμενους που το τούρκικο κράτος αναζητεί εδώ και επτά μήνες, προκειμένου να τους προσάγει στην δικαιοσύνη για την απόπειρα δολοφονίας του Ερντογάν.
Ποιος είναι ο τρίτος εναπομείνας καταζητούμενος; Ο ίδιος ο θεωρούμενος ως “ιθύνων νους” του πραξικοπήματος της 14ης Ιουλίου, Φετουλάχ Γκιουλέν!
Αξίζει να σημειωθεί ότι η είσοδος των δυο επίλεκτων βατραχανθρώπων στην χώρα μας γίνεται σχεδόν ταυτόχρονα με την έναρξη της δίκης των 47 ατόμων που σχεδίαζαν να δολοφονήσουν τον Τούρκο Πρόεδρο το βράδυ της 15ης Ιουλίου. 
Την Δευτέρα το πρωί ξεκίνησε στην πόλη Μούγλα η δίκη των 44, με τους τρεις που καταζητούνταν ακόμη (τους δυο στρατιωτικούς που πέρασαν στην Ελλάδα και τον Γκιουλέν) να δικάζονται ερήμην.
Η εξέλιξη αυτή ενδέχεται να αποτελέσει το φιτίλι που θα τινάξει στον αέρα την πυριτιδαποθήκη του Αιγαίου, καθώς πλέον ο Ερντογάν ξέρει πού ακριβώς να αποτανθεί, για την έκδοση των καταζητούμενων: αφενός στις ΗΠΑ για τον Γκιουλέν και αφετέρου στην Ελλάδα για τους άλλους δυο.
Και σε μια ήδη τεταμένη περίοδο για τα ελληνοτουρκικά, με την ένταση να διατηρείται αμείωτη στο Νότιο Αιγαίο και τις συνομιλίες στο Κυπριακό να έχουν παγώσει, η υπόθεση με τους δυο κομάντος ενδέχεται να είναι η σταγόνα που θα ξεχειλίσει το ποτήρι.
Πόσο μάλλον αν αναλογιστούμε την σκληρή απάντηση των Τούρκων μετά και την πρόσφατη απόφαση του Αρείου Πάγου να μην επιτρέψει τελικά την έκδοση των οκτώ Τούρκων στρατιωτικών στην Τουρκία.
Το τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών είχε καταδικάσει την απόφαση αυτή, χαρακτηρίζοντας την Ελλάδα ως μια “χώρα που προστατεύει πραξικοπηματίες”.
Αν λοιπόν η Τουρκία χρησιμοποίησε αυτή τη γλώσσα για την μη-έκδοση οκτώ στρατιωτικών που, στο κάτω κάτω, δεν αφορούσε σε άτομα άμεσα εμπλεκόμενα με την απόπειρα δολοφονίας του Ερντογάν, μέχρι ποιου σημείου είναι ικανή άραγε να τραβήξει το σκοινί τώρα που η Ελλάδα φιλοξενεί δυο ανθρώπους που παραδέχθηκαν πως ήταν στην ομάδα των επίδοξων δολοφόνων του;
Αν με τους οκτώ στρατιωτικούς υπήρχε μια δυσκολία “συνεννόησης” με την γείτονα χώρα, πλέον ο βαθμός δυσκολίας ανεβαίνει επικίνδυνα και η... πίστα που πρέπει να περάσουν από κοινού οι δυο χώρες είναι εξαιρετικά απαιτητική.
Οι επόμενες ώρες αναμένονται εξαιρετικά κρίσιμες ενώ απαιτείται ιδιαίτερη ψυχραιμία από όλους.  
Yπενθυμίζεται ότι ο πρόεδρος Ερντογάν βρισκόταν στο θέρετρο Μαρμαρίς, όταν εκδηλώθηκε το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου. Σύμφωνα με δηλώσεις που έκανε ο ίδιος, πραξικοπηματίες κομάντο μεταφέρθηκαν με ελικόπτερο και πραγματοποίησαν έφοδο στο ξενοδοχειακό συγκρότημα στο οποίο βρισκόταν.
«Αν έμενα εκεί άλλα 10 ή 15 λεπτά, θα είχα σκοτωθεί ή συλληφθεί», είχε τονίσει σε δηλώσεις του, μετά το περιστατικό. Σημειώνεται ακόμη πως δύο αστυνομικοί που ήταν υπεύθυνοι για την ασφάλεια του προέδρου στο ξενοδοχείο σκοτώθηκαν εκείνη την ημέρα, μετά από ανταλλαγή πυρών, σύμφωνα με τις κατηγορίες που αποδίδουν οι τουρκικές αρχές.

http://www.thetoc.gr/politiki/article/foboi-gia-nea-klimakwsi-meta-
to-thriler-me-tous-duo-tourkous-komanto 


Επιμέλεια : Παύλος Π.Νούνης

Περισσότερα...

Πρώτη Σερρών : Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΜΕ ΡΙΜΕΣ: ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ Δ. ΚΑΣΑΠΗ

Παναγιώτης Κασάπης 

Στου Παγγαίου την πλαγιά
Έχει κάμποσα χωριά
Κρηνίδα, Πρώτη, Ροδολίβος
Όλα με το ίδιο ύφος

Όλα έχουν αρχοντιά
Καλντερίμια και στενά
Ολοκάθαρες αυλές
Παστρικές νοικοκυρές.

Μα όπως όλοι κι εγώ
Δε μπορώ να μη το πω
Το δικό μου το χωριό
Είναι το ξεχωριστό

Τ’ονομάζαν εβδομίστα
Πάν’ απ’ τη μικρή Αγγίστα
Είχε ανθρώπους φοβερούς
Μα πολύ εργατικούς

Ήρθαν χρόνια με σκλαβιά
Από την τουρκοκρατιά
Κιούπκιοϊ τ’ονομάσαν τούτοι
Απ’τα κιούπια πούχαν ούλοι

Επεράσαν οι χρονιές
Ήρθαν άλλες εποχές
Μέσα στην ελευθερία
Πήρε άλλη ονομασία

Πρώτη τώρα τ’ονομάζουν
Και οι γύρω του τρομάζουν
Είναι δε ιστορικό
Και πολύ ξεχωριστό

Είναι όμορφο χωριό
Με ψηλό καμπαναριό
Έχει άνεση και κάλλη
Κι πλατεία πολύ μεγάλη

Οι άνθρωποί του σοβαροί
Και πολύ εργατικοί
Νοικοκύρηδες βαρβάτοι
Ικανοί κι’ανοιχτομάτοι

Εργαστήκαν στα καπνά
Δύσκολη πολύ δουλειά
Κουραστήκαν , υποφέραν
Τελικά τα καταφέραν

Όλοι φτιάξαν σπιτικά
Διώροφα αρχοντικά
Όλα έχουνε αυλές
Καθαρές και λαμπερές.

Εγεννήσανε παιδιά
Άξια και ικανά
Μεγαλώσαν με αρχές
Όπως σ’ άλλες εποχές

Επιστήμονες πολλοί
Άξιοι πολιτικοί
Ικανότατοι τεχνίτες
Κάμποσοι κοσμοπολίτες

Έχει και ομάδα ‘’Άρη’’
όπου κάθε παλληκάρι
αγωνίζεται θαρρείς
είναι ένας μαχητής

Έχει και φιλαρμονική
Μπάντα παραδοσιακή
Παιανίζουν στις γιορτές
Αλλά και σ’ Αποκριές

Έχει πρότυπο μουσείο
Της Λαδιάς το μεγαλείο
Έχει γούστο έχει χάρη
Γεια σου Βάσω παλληκάρι

Οι Πρωταίοι είναι ανθρώποι
Που όλο θε να είναι πρώτοι
Ας σχωρέσουν ολ’ αυτοί
Που δεν είναι από κει.

Επιμέλεια: Παύλος Π.Νούνης

Περισσότερα...

Οι ταινίες που σημάδεψαν το 2016

Οι συντάκτες του in2life διαλέγουν τις αγαπημένες τους ταινίες από την χρονιά που – τουλάχιστον κινηματογραφικά – υπήρξε, χωρίς αμφιβολία, γενναιόδωρη.

Κλάψαμε με το «Δωμάτιο». Μείναμε με ανοιχτό το στόμα παρακολουθώντας την «Άφιξη». Χαμογελάσαμε ξαναβλέποντας την Ντόρι και σιγοτραγουδήσαμε απολαμβάνοντας το «La La Land». Πολλά μπορούμε να… σούρουμε στο 2016, αλλά κινηματογραφικά, τουλάχιστον, οφείλουμε να του το αναγνωρίσουμε: Υπήρξε μια πλούσια χρονιά. Πλούσια σε συναισθήματα, χρώματα, ιστορίες, δράματα, περιπέτειες. Πλούσια σε ταινίες από τις οποίες με δυσκολία ξεχωρίσαμε τις δέκα αγαπημένες μας…
Room

 

Ένα κλειστοφοβικό δράμα στα καλύτερά του, το «Δωμάτιο» μας διηγήθηκε την πραγματική ιστορία μιας νεαρής κοπέλας που απάγεται, βιάζεται και μεγαλώνει το παιδί της κλειδωμένη σε ένα απομονωμένο δωμάτιο. Μέχρι που, αρκετά χρόνια αργότερα, καταφέρνει να το σκάσει με το γιο της, αλλά αντιμετωπίζει μία ακόμη μεγαλύτερη πρόκληση: Να τα βρει με τον εαυτό της και την οικογένειά της στον έξω κόσμο, που είναι με τον τρόπο του εξίσου απειλητικός. Υπέροχη στον πρωταγωνιστικό ρόλο η βραβευμένη με Όσκαρ, Μπρι Λάρσον.

Arrival

 

 

Ένα εξαίσιο μίγμα χολιγουντιανού sci fi θεάματος και εγκεφαλικής σκηνοθεσίας, η «Άφιξη» του καναδού Ντενίς Βιλνέβ αποτελεί ένα ουμανιστικό «παραμύθι» με εξωγήινους που παίζει με τις αφηγηματικές πλοκές και δημιουργεί υπέροχη, αινιγματική ατμόσφαιρα. Εξαιρετική στον ρόλο της, η Amy Adams.

La La Land

 

 

Γίνονται ακόμα μιούζικαλ της παλιάς, καλής σχολής; Κι όμως, ο Ντάμιεν Σαζέλ (Whiplash) μας παρασύρει σε ένα μουσικό υπερθέαμα γεμάτο χρώμα και feel good ρομαντική διάθεση, μέσα από την ιστορία ενός πιανίστα και μιας σερβιτόρας που ερωτεύονται, ενόσω κυνηγούν το όνειρό τους για δόξα στο Λος Άντζελες. Εξαιρετικές οι ερμηνείες της Έμα Στόουν και του Ράιαν Γκόσλινγκ.

Rogue One: A Star Wars Story

 

 

Το saga του Πολέμου των Άστρων βάλθηκε να αποδείξει φέτος ότι ένα spin off μπορεί να ενθουσιάσει τους πολυπληθείς φαν περισσότερο και από τα «κυρίως» Επεισόδια της μυθολογίας. Το Rogue One εκτυλίσσεται λίγο πριν τον πρώτο «Πόλεμο των Άστρων» και διηγείται την περιπέτεια μιας ομάδας επαναστατών που αποπειράται να κλέψει τα σχέδια του Death Star.

I, Daniel Blake

 

 

Στα 80 του, ο Κεν Λόουτς συνεχίζει να παραδίδει κινηματογραφικά «διαμάντια», παραμένοντας πιστός στο δυνατό, πολιτικό σινεμά του, ένα δείγμα κοινωνικού ρεαλισμού που διαμαρτύρεται για την οικονομική λιτότητα και την γραφειοκρατία, μέσα από την ιστορία ενός βρετανού εργάτη ο οποίος παλεύει για να ζήσει με την κρατική σύνταξη. Με αυτή την ταινία, ο Λόουτς έφυγε με τον Χρυσό Φοίνικα από τις Κάννες.

Spotlight

 

 

Χωρίς δράματα, κλάματα, ελεγείες για το κόστος του πολέμου, χορογραφημένες μάχες και εντυπωσιακά CGI, η ταινία που κέρδισε τον περασμένο Φεβρουάριο το Όσκαρ των Όσκαρ –αυτό της καλύτερης ταινίας– ήταν σίγουρα έκπληξη για πολύ κόσμο. Πόνταρε, και σωστά, στην απλότητα και την δύναμη της ιστορίας της, εκείνης των δημοσιογράφων που ξεσκεπάζουν ένα σκάνδαλο στην Καθολική Εκκλησία, και κέρδισε το στοίχημα, χωρίς μεγαλοστομίες και διδακτισμούς.

The Revenant

 

 

Αν το internet διάλεγε μία και μοναδική είδηση για να κρατήσει από όλο το 2016, αυτή θα ήταν πως ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο πήρε, επιτέλους, Όσκαρ. Διαφωνίες υπήρξαν, για το αν το άξιζε περισσότερο αυτή την φορά από άλλες, όμως σίγουρα κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι το The Revenant ήταν μια ταινία – γροθιά στο στομάχι, με την ευρηματική σκηνοθεσία του Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιάριτου και τις εκπληκτικές εικόνες του διευθυντή φωτογραφίας Εμμάνουελ Λουμπέζκι να δημιουργούν υποβλητική ατμόσφαιρα και αίσθηση… παγωνιάς ακόμα και στην καρδιά του καλοκαιριού.

Οι μισητοί 8

 

 

Το πιο αγαπημένο enfant terrible του Χόλιγουντ, ο Κουέντιν Ταραντίνο επέστρεψε τον Ιανουάριο του 2016, μετά από διαρροές σεναρίων και συζητήσεις επί συζητήσεων στους ιντερνετικούς διαδρόμους, για να προκαλέσει ρίγη ανατριχίλας στον πλανήτη, με το δεύτερο γουέστερν του. Στιλιζαρισμένη αισθητική, απολαυστικές ερμηνείες από ένα all star cast και το απίθανο soundtrack στο οποίο μας έχει συνηθίσει, μας έκαναν να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτή η συνταγή ποτέ δεν θα παλιώσει –και, φυσικά, ποτέ δεν θα αποτύχει.

Toni Erdmann

 

 

Το διαμαντάκι-έκπληξη των φετινών Καννών, που κέρδισε το βραβείο FIPRESCI, ενώ ήταν υποψήφιο και για τον Χρυσό Φοίνικα, μας ήρθε από την Γερμανία με αγάπη. Η Maren Ade διηγείται την τρυφερή ιστορία ενηλικίωσης ενός μοναχικού πατέρα και της καριερίστας κόρης του, και συγκινεί τον κόσμο σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη.

Ψάχνοντας την Ντόρι

 

 

Η γλυκύτατη συμπρωταγωνίστρια του μπαμπά που έψαχνε τον Νέμο πριν από δεκατρία ολόκληρα χρόνια (ναι, κι όμως) απέκτησε επιτέλους την δική της ταινία, στο γνωστό τρυφερό, αστείο και συγκινητικό στυλ ιστορίας που μας έχει συνηθίσει η Pixar. Η φωνή της Δήμητρας Παπαδοπούλου στο ρόλο της ξεχασιάρας Ντόρι ήταν από μόνη της λόγος να δούμε την ταινία μεταγλωττισμένη

http://www.in2life.gr/culture/cinema/article/563502/oi-tainies-poy-shmadepsan-to-2016.html 

Επιμέλεια : Παύλος Π.Νούνης

 

Περισσότερα...

Ο Λάνθιμος επιστρέφει στα Όσκαρ!

Ο Γιώργος Λάνθιμος και ο Ευθύμης Φιλίππου διεκδικούν Όσκαρ Σεναρίου. Δείτε τις υπόλοιπες υποψηφιότητες.
Η ώρα για τα μεγαλύτερα κινηματογραφικά βραβεία πλησιάζει και οι υποψηφιότητες μόλις ανακοινώθηκαν. Μεταξύ αυτών και μια ελληνική: ο Αστακός του Γιώργου Λάνθιμου και Ευθύμη Φιλίππου είναι υποψήφιος για Όσκαρ στην κατηγορία Πρωτότυπου Σεναρίου.

Στις υπόλοιπες υποψηφιότητες, ξεχωρίζουν το La la Land του Ντάμιεν Σαζέλ και το Arrival του Ντενί Βιλνέβ. Η τελετή απονομής θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 26 Φεβρουαρίου στο Dolby Theatre.

Δείτε τις υπόλοιπες υποψηφιότητες:

Ταινία

Arrival
Hacksaw Ridge
Hidden Figures
Lion
Moonlight
Fences
Πάση Θυσία
La La Land
Manchester By The Sea

Σκηνοθεσία

Ντενί Βιλνέβ (Arrival)
Μελ Γκίμπσον (Hacksaw Ridge)
Ντάμιεν Σαζέλ (La La Land)
Κένεθ Λόνεργκαν (Manchester By the Sea)
Μπάρι Τζένκινς (Moonlight)

Α΄Ανδρικού Ρόλου

Κέισι Άφλεκ (Manchester By the Sea)
Άντριου Γκάρφιλντ (Hacksaw Ridge)
Ράιαν Γκόσλινγκ (La La Land)
Βίγκο Μόρτενσεν (Captain Fantastic)
Ντένζελ Ουάσινγκτον (Fences)

Α’ Γυναικείου Ρόλου
Ιζαμπέλ Ιπέρ (Elle)
Ρουθ Νέγκα (Loving)
Νάταλι Πόρτμαν (Jackie)
Έμμα Στόουν (La La Land)
Μέριλ Στριπ (Florence Foster Jenkins)

Πρωτότυπου Σεναρίου
Τέιλορ Σέρινταν, Πάση Θυσία
Ντάμιεν Σαζέλ, La La Land
Γιώργος Λάνθιμος – Ευθύμης Φιλίππου, Ο Αστακός
Κένεθ Λόνεργκαν, Manchester By the Sea
Μάικ Μιλς, 20th Century Women

Διασκευασμένου Σεναρίου
Έρικ Χάισερερ, Arrival
Όγκουστ Γουίλσον, Fences
Άλισον Σρέντερ – Θεοντόρ Μέλπι, Hidden Figures
Λουκ Ντέιβις, Lion
Μπάρι Τζένκινς (ιστορία: Τάρελ Άλβιν Μακ Κράνεϊ), Moonlight

Β’ Ανδρικού Ρόλου
Μαχερσάλα Άλι (Moonlight)
Τζεφ Μπρίτζες (Πάση Θυσία)
Λούκας Χέτζες (Manchester By the Sea)
Ντεβ Πατέλ (Lion)
Μάικλ Σάνον (Nocturnal Animals)

Β’ Γυναικείου Ρόλου
Βαϊόλα Ντέιβις (Fences)
Ναόμι Χάρις (Moonlight)
Νικόλ Κίντμαν (Lion)
Οκτάβια Σπένσερ (Hidden Figures)
Μισέλ Ουίλιαμς (Manchester By the Sea)

Μουσικής
Jackie
La La Land
Lion
Moonlight
Passengers

Τραγουδιού

Audition (The Fools Who Dream), La La Land
Can’t Stop the Feeling, Trolls
City of Stars, La La Land
The Empty Chair, Jim the James Foley Story
How Far I’ ll Go, Moana

Animation
Kubo and the Two Strings
Moana
My Life as a Zucchini
The Red Turtle
Zootopia

Ντοκιμαντέρ
Fire at sea
I am not your negro
Life, Animated
O.J.: Made in America
13th

Φωτογραφίας
Arrival
La la land
Lion
Moonlight
Silence

Κοστούμια
Allied
Fantastic Beasts and Where to Find Them
Florence Foster Jenkins
Jackie
La La Land

Σκηνικά
Arrival
Fantastic Beasts and Where to Find Them
Hail, Caesar!
La La Land
Passengers

Μοντάζ
Arrival
Hacksaw Ridge
Πάση Θυσία
La La Land
Moonlight

Ξενόγλωσση Ταινία
Land of Mine
A Man Called Ove
The Salesman
Tanna
Toni Erdmann

http://www.in2life.gr/culture/cinema/article/568071/o-lanthimos-epistrefei-sta-oskar.html 

Επιμέλεια: Παύλος Π.Νούνης

Περισσότερα...

Νοσταλγικές φωτογραφίες από τα Νότια Προάστια

Η Γλυφάδα των ‘60s, το Φάληρο του 19ου αιώνα, η Καλλιθέα πριν εκατό χρόνια και η Βουλιαγμένη αλλοτινών δεκαετιών, μέσα από νοσταλγικές φωτογραφίες.
Πώς ήταν η Βουλιαγμένη πριν έναν αιώνα; Πότε μπορούσε κανείς να πάει εκδρομή στο δάσος της Γλυφάδας ή στα Πεύκα με βαρκάκι; Μπορείτε να αναγνωρίσετε την Καλλιθέα και το Μοσχάτο όταν ήταν ακόμα μια άδεια πεδιάδα; Πώς έμοιαζε στον Μεσοπόλεμο το μέρος όπου σήμερα βρίσκεται το Κέντρο Πολιτισμού του Ιδρύματος Σ. Νιάρχος;

Μια σειρά από υπέροχες, νοσταλγικές φωτογραφίες αλλοτινών δεκαετιών μας γυρίζουν πίσω στο χρόνο και μας θυμίζουν την γοητεία των Νοτίων Προαστίων της Αθήνας… από τα παλιά.


Το δέλτα του Φαλήρου, εκεί δηλαδή όπου σήμερα δεσπόζει το Κέντρο Πολιτισμού του Ιδρύματος Σ. Νιάρχου, όπως ήταν το 1960.


Στην Γλυφάδα υπήρχε δάσος, όπου παρέες παραθέριζαν τα καλοκαίρια του 1920


…και νεαροί εξέδραμαν το μακρινό 1932


Μια όμορφη Καθαρά Δευτέρα, αφορμή για εκδρομή με βάρκα στα Πεύκα της Γλυφάδας το 1932


Ο σκηνοθέτης Βιλλάρ γυρίζει την ταινία «Ο Βιλλαρ στα γυναικεία λουτρά του Φαλήρου» το 1920


Μπαιν-μιξτ: Μια λέξη που συνδυάστηκε με τα νότια προάστια και τους… έξαλλους λουόμενους το 1928


Η σχεδόν αγνώριστη Γλυφάδα στα ‘60s


Ιδού πώς έμοιαζαν οι Κυριακές των ‘60s στον Αστέρα της Βουλιαγμένης. Στον λόφο διακρίνεται το Εκκλησιαστικό Ορφανοτροφείο.


Εκδρομή στην παραλιακή, μέχρι το Σούνιο και το Ναό του Ποσειδώνα, την δεκαετία του 1910


Σε αυτή την αεροφωτογραφία, βλέπετε το Παλαιό Φάληρο το 1930, με τη λεωφόρο Ποσειδώνος στο κάτω μέρος


…και εδώ η ακτή Ποσειδώνος, με ελάχιστα κτίρια


Στο Παλαιό Φάληρο, λειτουργούσε κάποτε το «Παραθαλάσσιον Αναρρωτήριον και Υδροθεραπευτήριον


Τον Απρίλιο του 1957, ο Εθνάρχης Μακάριος επισκέπτεται με κάθε επισημότητα την Αθήνα και η πομπή διασχίζει την Ποσειδώνος – εδώ, στη στροφή του Τροκαντερό


Μια όμορφη απεικόνιση ενός… Μπάτη απ’ τα παλιά


…συγκεκριμένα, πέντε δεκαετίες πιο παλιά, όταν ο Φλοίσβος ήταν γυμνός από γραμμές του τραμ


Δεν είναι φωτογραφία, αλλά διαφημιστικό της Πιλοποιίας Πουλόπουλου στις αρχές του περασμένου αιώνα – στο κέντρο είναι η πεδιάδα όπου αργότερα χτίστηκαν η Καλλιθέα και το Μοσχάτο


Τουρκικά αεροσκάφη από επίσημη εορταστική επίσκεψη το 1931 πετούν πάνω από το Φάληρο, το Μοσχάτο και τις Τζιτζιφιές


Η όμορφη, γραφική και ήσυχη (ακόμη) ακτή του Φαλήρου στα τέλη του 19ου αιώνα – εδώ η οδός Εθνάρχου Μακαρίου (σημερινή Ποσειδώνος)


*Όλες οι φωτογραφίες προέρχονται από την εξαιρετική σελίδα «Η Αθήνα μέσα στο χρόνο» που συγκεντρώνει σπάνια φωτογραφικά ντοκουμέντα.

http://www.in2life.gr/features/notes/article/568279/nostalgikes-fotografies-apo-ta-notia-proastia.html 

Επιμέλεια: Παύλος Π.Νούνης 

Περισσότερα...

AEΠΙ>Πατέρας, υιός και 3 γυναίκες ακόμη και όποιον είχε τρατζιστοράκι στο καφενείο

Το ρεπορταζ-βομβα του Πρωτου Θεματος

Μία οικογένεια-νταβατζής σε όλους τους τραγουδιστές 

από το 1930

Σε υπόθεση άκρως… οικογενειακή φαίνεται ότι είχαν μετατρέψει το μεγάλο φαγοπότι στην ΑΕΠΙ το αφεντικό της εταιρείας Πέτρος Ξανθόπουλος, ο γιός του Δημήτρης και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας.Τα έργα και οι ημέρες της εν λόγω οικογένειας, που έχει κάνει την Ανώνυμη Εταιρία Πνευματικής Ιδιοκτησίας «τσιφλίκι» της εδώ και 80 χρόνια, έρχονται στο φως της δημοσιότητας – μέσα από ρεπορτάζ της εφημερίδας «Πρώτο Θέμα» – προκαλώντας οργή και αγανάκτηση.
Πατέρας, υιός, η μητέρα Νικολέτα, η κόρη Νινόν και η σύζυγος του Δημήτρη Ξανθόπουλου, Μαργαρίτα Λυμπέρη, κατέλαβαν τις θέσεις εξουσίας στην εταιρεία και μέσα από αυτές έγιναν πάμπλουτοι, αφήνοντας μερικά ψίχουλα στους σχεδόν 15.000 Έλληνες δημιουργούς που εκπροσωπούν.
Πρόκειται για μια ιστορία με αμαρτωλό παρελθόν και ακόμη πιο σκανδαλώδες παρόν. Ήταν το μακρινό 1938 όταν ο θετός πατέρας του Πέτρου Ξανθόπουλου, Δημήτρης, αγόρασε την ΑΕΠΙ 8 χρόνια μετά την δημιουργία της από τον εκ των ιδρυτών της Ζαχαρία Μακρή.
Ο σημερινός επικεφαλής της την κληρονόμησε το 1972 και σιγά-σιγά έβαλε στο παιχνίδι και τον γιό του Δημήτρη, ώστε να συνεχίσει την δυναστεία που έχει φτωχοποιήσει καλλιτέχνες, στιχουργούς, παραγωγούς αλλά και οποίον τολμάει να ανοίξει το ραδιόφωνό του για να ακούσει μουσική.
Αξίζει εδώ να σημειωθεί πως το φαινόμενο αυτό συνιστά παγκόσμια πρωτοτυπία, αφού σε καμία άλλη χώρα του κόσμου τα πνευματικά δικαιώματα δεν ανήκουν σε ιδιωτική εταιρεία.
Μόνο στην ελληνική ΑΕΠΙ συμβαίνει να μην υπάρχει κανένας δημιουργός στη μετοχική σύνθεσή της, με αποτέλεσμα οι διοικούντες της να μην λογοδοτούν στους καλλιτέχνες για λογαριασμό των οποίων υποτίθεται ότι
λειτουργούν.
Ενδεικτικό του μονοπωλιακού και κερδοσκοπικού χαρακτήρα της ΑΕΠΙ είναι το γεγονός ότι οι προμήθειες της εταιρείας για τα πνευματικά δικαιώματα φτάνουν το εξωφρενικό 33% την ώρα που σε οποιαδήποτε άλλη χώρα το ποσοστό αυτό δεν ξεπερνά το 20%.
Η ασυδοσία αυτή ήρθε και «νομιμοποιήθηκε» με την ψήφιση του Νόμου 2121/1993, ο οποίος εκχώρησε στην εταιρεία απεριόριστα περιθώρια δράσης, με αποτέλεσμα την κορύφωση του οργίου της ρεμούλας.
Βάσει αυτού του παράλογου νόμου η ΑΕΠΙ απέκτησε το δικαίωμα να διώκει με τη διαδικασία του Αυτοφώρου όσους έκαναν το… «έγκλημα» να ακούσουν μουσική στο τρανζίστορ.
Ακόμη και η Αστυνομία έφτασε στο σημείο να λειτουργεί σαν εισπράκτορας της ΑΕΠΙ, μαζεύοντας τα πρόστιμα από καφετέριες, κομμωτήρια, περίπτερα και όποιες άλλες επιχειρήσεις είχαν ανοιχτά ραδιόφωνα και τηλεοράσεις.
Τα δίχτυα των αρπακτικών της ΑΕΠΙ για κάποιο ανεξήγητο λόγο έφτασαν μέχρι και στο χαρτί Α3 και Α4 που χρησιμοποιούμε για τις εκτυπώσεις, αφού και για αυτά επιβάλλεται και καταβάλλεται φόρος 4% υπέρ των πνευματικών δικαιωμάτων.
Το ίδιο ισχύει και για τις συσκευές αναπαραγωγής ήχου που εισάγονται στην Ελλάδα, για τις οποίες επίσης έχει θεσπιστεί τέλος 6%.
Για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος της αρπαχτής αρκεί να αναλογιστεί κανείς ότι το διάστημα 1991-2012 η ΑΕΠΙ εισέπραξε τόκους ύψους 9 εκατ. ευρώ.
Σύμφωνα με το πόρισμα – καταπέλτη των ορκωτών λογιστών της Ernst & Young Ελλάς τα χρήματα αυτά ουδέποτε αποδόθηκαν στους πραγματικούς δικαιούχους, δηλαδή στους δημιουργούς, αλλά κατέληξαν στις τσέπες των ιδιοκτητών.
Περισσότερες από 48.000 εισαγγελικές απαγορεύσεις, 4.000 εξώδικα, 5.000 μηνύσεις και 1000 αγωγές περιελάμβανε το πογκρόμ σε βάρος βιοπαλαιστών μικρομεσαίων επιχειρηματιών από το 2010 μέχρι το 2015. Ούτε αυτά τα έσοδα, όμως έφτασαν, ποτέ στους καλλιτέχνες.
Τα αδιανέμητα δικαιώματα άγγιξαν το 2014 στα 42,5 εκατ. ευρώ.  Με εξαίρεση, βέβαια, τους λίγους και εκλεκτούς τραγουδοποιούς, τρανταχτά ονόματα της μουσικής, που είχαν ξεχωριστή μεταχείριση.
Ο Οργανισμός Συλλογικής Διαχείρισης Πνευματικών Δικαιωμάτων «Αυτοδιαχείριση» με επικεφαλής τον συνθέτη Γιάννη Γλέζο ενημέρωσε τους καλλιτέχνες και τις αρμόδιες αρχές για το «πάρτι» και κάπως έτσι ξεκίνησε το ξεσκέπασμα του σκανδάλου μεγατόνων.
Η καταχρηστική συμπεριφορά της ΑΕΠΙ σε βάρος χιλιάδων δημιουργών θορύβησε το υπουργείο Πολιτισμού που ζήτησε από τους ανθρώπους της εταιρείας να προσκομίσουν όλα τα οικονομικά στοιχεία.
Όπως ήταν αναμενόμενο εκείνοι αρνήθηκαν αλλά μετά το πρόστιμο ύψους 85.000 ευρώ που τους επιβλήθηκε αναγκάστηκαν να συνεργαστούν. Ήταν τότε που μπήκαν μέσα οι ελεγκτές και εντόπισαν σημεία και τέρατα.
Όπως προέκυψε, το 2014 τα θετικά κεφάλαια έφταναν μόλις στα 983.000 ευρώ την ώρα που τα αρνητικά είχαν εκτοξευθεί στα 19,9 εκατ. ευρώ.
Ανάμεσα σε όλα τα άλλα βρέθηκαν και 5 εταιρίες της οικογένειας Ξανθόπουλου, οι οποίες θησαύρισαν από την ΑΕΠΙ ενώ η ίδια μετρούσε τις ανυπολόγιστες ζημιές της.
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της εταιρείας ΕΔΙΣ που από το 2011 μέχρι το 2014 είχε συναλλαγές 8 εκατ. ευρώ με την ΑΕΠΙ, χωρίς να έχει κανένα άλλο πελάτη.
Τα μεγαλοστελέχη της δεν δίστασαν να βάλουν χέρι ακόμη και στα 6 εκατ. ευρώ, που προορίζονταν για πολιτιστικούς και ανθρωπιστικούς σκοπούς. Τα χρήματα αυτά δαπανήθηκαν για το μουσικό αρχείο της ΑΕΠΙ και για την πληρωμή των υπάλληλων της.
Τα νούμερα, όμως, που προκαλούν τη μεγαλύτερη οργή είναι αυτά που αφορούν στη μισθοδοσία της 5μελους οικογένειας που έφτασε το 1,5 εκατ. ευρώ το χρόνο.
Εκτός από τον πατέρα Πέτρο και τον υιο Δημήτρη, παχυλούς μισθούς λάμβαναν η μητέρα Νικολέτα, η κόρη Νινόν και η σύζυγος του Δημήτρη Ξανθόπουλου, Μαργαρίτα Λυμπέρη, παρόλο που οι τρεις γυναίκες εμφανίζονταν σπάνια στην εταιρεία.
Το 2011 ο διευθύνων σύμβουλος Πέτρος Ξανθόπουλος αμειβόταν με 625.565 ευρώ ετησίως, δηλαδή με 52.000 ευρώ το μήνα.
Ο αναπληρωτής διευθύνων Σύμβουλος Παντελής Γρετζελιάς καρπωνόταν 195.000 ευρώ, ο γενικός διευθυντής Δημήτρης Ξανθόπουλος 294.000 ευρώ και η υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων – μια εκ των γυναικών της οικογένειας – 466.000 ευρώ το χρόνο.
Παράλληλα, όλοι τους λάμβαναν μπόνους παραστάσεων στο διοικητικό συμβούλιο 2.000 – 4.000 ευρώ, ενώ τους παρέχονταν ιδιωτική ασφάλιση, αυτοκίνητα και άλλες ανέσεις.
Ακόμη και το χλιδάτο ακίνητο των 214 τ.μ., όπου στεγάζονται τα γραφεία της ΑΕΠΙ επί της οδού Σάμου 51 στο Μαρούσι, νοικιάζεται έναντι 7.700 ευρώ το μήνα την ώρα που οι δημιουργοί αμείβονται από… μηδέν έως 5.000 ευρώ το χρόνο για τα δικαιώματα των ίδιων των έργων τους.
Όταν, μάλιστα, επιβλήθηκαν τα capital controls το καλοκαίρι του 2015 η διοίκηση έδωσε εντολή στους αντιπροσώπους σε όλη την Ελλάδα να μαζέψουν όλα τα χρήματα από τα πνευματικά δικαιώματα από καταστήματα και πελάτες σε μετρητά και να τους τα παραδώσουν.
Αλλά και μετά τον έλεγχο, που έγινε με εντολή του υπουργείου Πολιτισμού, εμφανίστηκε μια ακόμη εταιρεία στο όνομα του Δημήτρη Ξανθόπουλου, κάνοντας εξίσου ύποπτες συναλλαγές με την ΑΕΠΙ.
Πρόκειται για την Opus Μονοπρόσωπη ΕΠΕ, που κατασκευάζει ανδρείκελα του μποξ για γυμναστήρια και αθλητικούς συλλόγους, δραστηριότητα που ουδεμία σχέση έχει με τη μουσική και τα πνευματικά δικαιώματα.
Κι όμως, η εν λόγω εταιρεία είχε την έδρα και τα γραφεία της μέσα στην ΑΕΠΙ και χρησιμοποιούσε τις υποδομές αλλά και τους υπαλλήλους της ΑΕΠΙ χωρίς φυσικά να καταβάλει κάποιο τίμημα.
Στα ίδια γραφεία έδρευε και η μουσική πλατφόρμα Bt Flow με αντικείμενο την πώληση μουσικής, κάτι που έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με τους σκοπούς και τα συμφέροντα της ΑΕΠΙ.
Μετά από αυτές τις καταιγιστικές εξελίξεις η συντριπτική πλειονότητα των δημιουργών ζητά η ΑΕΠΙ να λειτουργήσει σε καθεστώς εξυγίανσης υπό άλλη διοίκηση, αφού εάν καταρρεύσει πάνω από 10.000 οικογένειες δημιουργών θα βρεθούν στον αέρα.
Τις επόμενες ημέρες, πάντως, αναμένονται και νέες σκανδαλώδεις αποκαλύψεις για την αμαρτωλή ΑΕΠΙ από την Kontra News, που θα προκαλέσουν ακόμη μεγαλύτερο σάλο.

 

 

 

 

 

 

 

 

Σκάνδαλο ενός αιώνα στην ΑΕΠΙ: «Τρύπα» 50 εκατ. ευρώ μόνο σε 4 χρόνια

Πώς ξεκίνησαν, πώς «λούφαραν» νομοθετικά και πώς δούλευε το σύστημα με τις άλλες εταιρείες τους και την ΑΕΠΙ – Μετά το σάλο από τις αποκαλύψεις η εταιρεία προχωρά σε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου και σε αλλαγή μελών του ΔΣ

Το ρεπορτάζ στο Πρώτο Θέμα υπογράφουν οι> Νεφέλη Λυγερού, Νίκος Σερεμετάκης, Χριστιάνα Μπακατσιά

Απόλυτη σιγή επικρατεί τα τελευταία εικοσιτετράωρα στο κτίριο όπου στεγάζεται η ΑΕΠΙ, στην οδό Σάμου 51 στην περιοχή του Αμαρουσίου, αφότου έγινε γνωστό το πόρισμα ελέγχου που διεξήχθη στην εταιρεία για λογαριασμό του υπουργείου Πολιτισμού. Οι 160 υπάλληλοι προσπαθούν να χωνέψουν τα ιλιγγιώδη ποσά που αποκαλύφθηκαν αλλά και το τι μέλλει γενέσθαι με την εταιρεία που μοιάζει να καταρρέει υπό το βάρος των οικονομικών ατασθαλιών της διοίκησής της. 

Τα μέλη της ΑΕΠΙ έχουν βάλει μαύρες πλερέζες. Η οικογένεια που διαχειρίζεται επί 80 συναπτά έτη τα πνευματικά δικαιώματα σχεδόν 15.000 καλλιτεχνών βρίσκεται απομονωμένη σε μαραθώνιες συσκέψεις. Ο Πέτρος Ξανθόπουλος, η κεφαλή της εταιρείας, ηγείται της επιχείρησης ενός στοιχειώδους damage control. Στο πλευρό του, ο γιος του και διάδοχός του Δημήτρης Ξανθόπουλος.
Μετά την ουσιαστική διαδοχή στην ηγεσία της επιχείρησης, ο Πέτρος Ξανθόπουλος, δικηγόρος στο επάγγελμα, άρχισε να φαίνεται έως ευχάριστος σε σύγκριση με τον μοναχογιό του. Δεν είναι λίγες οι φορές που ο τελευταίος έχασε την ψυχραιμία του εκδηλώνοντας τον εκρηκτικό χαρακτήρα του. Το στυλ διοίκησής του είχε γίνει αισθητό και στη μεγάλη εκδήλωση που είχε πραγματοποιήσει η εταιρεία στο ξενοδοχείο «Κάραβελ» το 2006. Τότε η διοίκηση της ΑΕΠΙ θέλησε να επιδείξει «την εντυπωσιακή πρόοδο της εταιρείας» ενώπιον 400 σχεδόν καλλιτεχνών. Η εκδήλωση πήρε τη μορφή φιέστας. Εκτός από τα παθιασμένα διαγγέλματα του Πέτρου Ξανθόπουλου και των μεγαλοστελεχών της εταιρείας, είχαν παρουσιαστεί ψηφιακές αναλύσεις, διαγράμματα, στατιστικές μελέτες, ατελείωτοι και ακατανόητοι αριθμοί, αλλά και ενδελεχείς αναλύσεις για το μέλλον της.
Οταν η παρουσίαση έφτασε στο τέλος της και οι μάλλον βαριεστημένοι παρευρισκόμενοι αποπειράθηκαν να σηκωθούν ανυπομονώντας για τη δεξίωση που θα επακολουθούσε στη διπλανή αίθουσα, ένα μικρόφωνο κυκλοφόρησε στο κοινό για ερωτήσεις και ο συνθέτης Γιάννης Γλέζος άδραξε την ευκαιρία. Απηύθυνε μία κριτική ερώτηση προς τη διοίκηση της ΑΕΠΙ, την οποία και δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει. Ξαφνικά, ένας νεαρός, ψηλός και γυμνασμένος άνδρας, ντυμένος ιδιαίτερα κομψά με ένα στενό μαύρο κοστούμι, του άρπαξε το μικρόφωνο.
Αναυδος ο συνθέτης ρώτησε τον διπλανό του αν πρόκειται για κάποιου είδους σεκιούριτι, για να λάβει την απάντηση ότι ο ιδιαίτερα επιθετικός τύπος δεν ήταν άλλος από τον υιό Ξανθόπουλο και διάδοχο στην ηγεσία της εταιρείας. Ακολούθησε πανικός στην αίθουσα, με αποτέλεσμα να ακυρωθεί το προγραμματισμένο τσιμπούσι και να μην επαναληφθεί ποτέ ξανά ανοιχτή για τα μέλη της εταιρείας εκδήλωση. Αυτό το ασήμαντο στα μάτια κάποιων περιστατικό αποτέλεσε την αρχή του τέλους της παντοδυναμίας της ΑΕΠΙ. Δημιουργοί με πρωταγωνιστή τον Γιάννη Γλέζο αποστασιοποιήθηκαν και άρχισαν επιμόνως να απαιτούν απαντήσεις. Απαντήσεις που ήρθαν τελικά με τη μορφή πορίσματος.

Λέγεται ότι ο Δημήτρης Ξανθόπουλος ήταν αυτός που επέμεινε για την εκμίσθωση του υπερπολυτελούς ακινήτου 214,5 τ.μ. αντί 7.700 ευρώ τον μήνα. Το ακίνητο αυτό προκάλεσε αμηχανία σε πολλούς από τους δημιουργούς που το επισκέπτονταν δύο φορές τον χρόνο. Ενώ έβλεπαν τις απολαβές τους να συρρικνώνονται σε κάποιες εκατοντάδες ευρώ τον χρόνο, η χλιδή περίσσευε σε ένα κτίριο που θύμιζε κορυφαίες εταιρείες της 5ης Λεωφόρου στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης.
Ο υιός Ξανθόπουλος με το πάθος για τον αθλητισμό και την προνομιούχα ανατροφή θα αναλάμβανε πολύ σύντομα τα ηνία ενός «χρυσωρυχείου» που μέτραγε ήδη οκτώ δεκαετίες ζωής. Αλλωστε είχε ήδη εδραιωθεί ως η σκιά του πατέρα του Πέτρου, ο οποίος με τη σειρά του είχε κληρονομήσει την ΑΕΠΙ το 1972 από τον θετό πατέρα του. Ο πατέρας του Δημήτρης την είχε αγοράσει το 1938, οκτώ χρόνια μετά την ίδρυσή της από τον Ζαχαρία Μακρή. Ο Μακρής ήταν ένας εκ των ιδρυτών και ιδιοκτήτης εταιρείας παραγωγής δίσκων μουσικής.

Ηταν ξεκάθαρο ότι ο χώρος της ελληνικής μουσικής πνευματικής κληρονομιάς αποτελούσε κυριολεκτικά μια οικογενεια­κή υπόθεση. Η Ελλάδα άλλωστε είναι η μοναδική χώρα σε όλο τον κόσμο όπου τα δικαιώματα για λογαριασμό των καλλιτεχνών τα συλλέγει μια ιδιωτική εταιρεία. Αυτό αποτελεί πράγματι παγκόσμια πρωτοτυπία! Σε όλες ανεξαιρέτως τις χώρες του κόσμου οι αντίστοιχες ΑΕΠΙ ανήκουν, διοικούνται και ελέγχονται από τους ίδιους τους δημιουργούς. Ο ιδιωτικός και κερδοσκοπικός χαρακτήρας της ΑΕΠΙ σε συνδυασμό με τη μονοπωλιακή θέση που απολαμβάνει στην αγορά τής παρείχαν τη δυνατότητα να επιβάλει στους δημιουργούς και στους χρήστες δυσμενείς όρους και πρακτικές. Ενδεικτικό γεγονός, μάλιστα, είναι ότι οι προμήθειες της συγκεκριμένης εταιρείας ανέρχονται κατά μέσο όρο σε 33% των πνευματικών δικαιωμάτων όταν σε όλες τις υπόλοιπες χώρες είναι κάτω από 20%.
Στην Ελλάδα άργησε να έρθει έστω και η στοιχειώδης προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας. Ο πρώτος πλήρης νόμος περί πνευματικής ιδιοκτησίας ήταν ο 2387/1920. Η Ελληνική Εταιρεία Προστασίας της Πνευματικής Ιδιοκτησίας (ΑΕΠΙ) ιδρύθηκε 10 χρόνια αργότερα, αλλά φυσικά κάτω από διαφορετικό νομικό πλαίσιο. Τότε ακόμα ο όρος «πνευματικά δικαιώματα» ήταν παντελώς άγνωστος. Η σύσταση της εταιρείας με την επωνυμία ΑΕΠΙ δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως στις 20 Ιανουαρίου του 1930. Είχε υπογραφεί 17 ημέρες νωρίτερα στο γραφείο του συμβολαιογράφου Νικ.-Τζανή Σκούταρη.

Εκτός από έναν δικηγόρο, τα 13 ιδρυτικά μέλη της ήταν δημιουργοί που με τον τρόπο αυτό ήλπιζαν να προστατεύουν το έργο τους. Ο μουσουργός Μανώλης Καλομοίρης ήταν ένας εξ αυτών. Η πρώτη διεύθυνση της εταιρείας ήταν Παπαρηγοπούλου 3 και τον πρώτο χρόνο είχε 150 μέλη και τρεις υπαλλήλους. Καταγράφεται ως σημαντική επιτυχία της ΑΕΠΙ η προσθήκη του Μάρκου Βαμβακάρη, ο οποίος εγγράφεται ως μέλος τρία χρόνια μετά.

Η εταιρεία στεγάζεται πια στην οδό Αρσακείου και λίγο μετά στην οδό Πολυτεχνείου. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, εκτός από το γεγονός ότι το κράτος έχει εκχωρήσει το δικαίωμα συλλογής χρημάτων για λογαριασμό των καλλιτεχνών σε μία ιδιωτική εταιρεία που στη μετοχική της σύνθεση δεν μετέχουν δημιουργοί και ουσιαστικά δεν λογοδοτεί στους καλλιτέχνες για λογαριασμό των οποίων υποτίθεται ότι λειτουργεί, η ΑΕΠΙ ενδυναμώθηκε με την ψήφιση του νόμου 2121/1993. Κατά πολλούς αυτός είναι που έδωσε απεριόριστα περιθώρια δράσης στην εταιρεία. Εκτός των άλλων, βάσει του νόμου αυτού όσοι ακούν μουσική στο ραδιοφωνάκι τους μπορούν να πάνε στο Αυτόφωρο από την ΑΕΠΙ. Επίσης, όσοι αγοράζουν χαρτί Α3 ή Α4, δηλαδή το γνωστό σε όλους χαρτί για τις εκτυπώσεις, πληρώνουν φόρο 4% υπέρ πνευματικών δικαιω­μάτων. Αντίστοιχη περίπτωση είναι και το ειδικό τέλος πνευματικών δικαιωμάτων 6% στις συσκευές αναπαραγωγής ήχου που εισάγονται στη χώρα.

Η Αστυνομία εισπράκτορας της ΑΕΠΙ

Στα ταμεία της εταιρείας αρχίζει να συγκεντρώνεται άφθονο χρήμα από τα ποσά που εισπράτονται από τη χρήση μουσικών έργων και τραγουδιών. Κατά το διάστημα 1991-2012, η ΑΕΠΙ εισέπραξε τόκους 9 εκατ. από τη διαχείριση κεφαλαίων των δημιουργών. Το πόρισμα των ελεγκτών διαπιστώνει ότι τα χρήματα αυτά δεν αποδόθηκαν στους δημιουργούς και μέλη της. Σύμφωνα με το πόρισμα μάλιστα, τα χρήματα αυτά θεωρείται ότι τα καρπώθηκαν οι ιδιο­κτήτες. Η ΑΕΠΙ, άλλωστε, χρησιμοποιούσε την Αστυνομία για να εισπράττει. Καφετέριες, κομμωτήρια, ακόμα και περίπτερα που είχαν ανοιχτά ραδιόφωνα ή τηλεοράσεις κατήγγειλαν τη συμπεριφορά της εταιρείας ως παράνομη και καταχρηστική.

Ο ίδιος ο Πέτρος Ξανθόπουλος έγραφε περήφανα στην εξάμηνη εφημερίδα που εκδίδεται από την ΑΕΠΙ ότι «η εταιρεία μας κατέφυγε σε σειρά νομικών ενεργειών, όπως 48.369 εισαγγελικές απαγορεύσεις, 1.406 ανακλήσεις αδειών μουσικής, 3.921 εξώδικες διαμαρτυρίες και προειδοποιήσεις, 5.365 μηνύσεις, 15 ασφαλιστικά μέτρα και 939 αγωγές στο διάστημα από το 2010 έως το Σεπτέμβρη του 2015». Τα έσοδα από όλες αυτές τις ενέργειες, όμως, δεν έφταναν στους καλλιτέχνες. Οπως προέκυψε από τον έλεγχο των ορκωτών λογιστών, υπάρχουν 42.000.000 ευρώ αδιανέμητα.
Τίποτα από αυτά, ωστόσο, δεν ήταν ακόμα γνωστό στα χιλιάδες μέλη της ΑΕΠΙ που βρίσκονταν καθημερινά αντιμέτωπα με τους υπαλλήλους της, οι οποίοι έμοιαζαν να έχουν εκπαιδευτεί να αντιμετωπίζουν τη συντριπτική πλειονότητα των καλλιτεχνών με σηκωμένο φρύδι και περισσή συγκατάβαση. Υπάρχουν, βέβαια, και οι εξαιρέσεις. Οι ιδιοκτήτες είχαν δώσει εντολή να αντιμετωπίζονται με σεβασμό και γενναιοδωρία τα τρανταχτά ονόματα. Πολύ πριν από τη διεξαγωγή του ελέγχου, τα μέλη της ΑΕΠΙ ανησύχησαν όταν κυκλοφόρησε η πληροφορία, παρά την προσπάθεια της διοίκησης να την αποκρύψει, ότι η νομική έδρα της εταιρείας είχε μεταφερθεί στην Κύπρο. Μετά από σφοδρές αντιδράσεις, μάλιστα, ο ίδιος ο Πέτρος Ξανθόπουλος αναγκάστηκε να διαβεβαιώσει τους δημιουργούς-μέλη ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Η ΑΕΠΙ, πάντως, συνέχιζε να λειτουργεί στην Ελλάδα, αν και σύμφωνα με ορισμένους νομικούς θα έπρεπε να της έχει αφαιρεθεί η άδεια λειτουργίας.
Η μεταφορά της έδρας έγινε την ίδια περίοδο που οι εκπρόσωποι της εταιρείας είχαν διάλογο με τις αρμόδιες υπηρεσίες για αλλαγές στο νομοθετικό πλαίσιο που αφορά στα πνευματικά δικαιώματα. Βλέποντας ότι η μεταφορά της έδρας μπορούσε να γυρίσει μπούμερανγκ, η οικογένεια Ξανθόπουλου επιχείρησε να ξαναεγγράψει την ΑΕΠΙ στο Γενικό Εμπορικό Μητρώο (ΓΕΜΗ) του ΕΒΕΑ. Οταν από το επιμελητήριο τους ζητήθηκε να τηρήσουν το γράμμα του νόμου για την εγγραφή τους στο ΓΕΜΗ, η οικογένεια απάντησε με αγωγές και μηνύσεις κατά των στελεχών του ΕΒΕΑ και  κατηγορίες εναντίον του προέδρου του Κωνσταντίνου Μίχαλου.

Πόρισμα-φωτιά

«Κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας». Ολο και περισσότερα ερωτήματα και καταγγελίες για τις πρακτικές της διοίκησης της ΑΕΠΙ άρχισαν να κυκλοφορούν, φτάνοντας και στα αυτιά του υπουργείου Πολιτισμού. Η εταιρεία αρνιόταν πεισματικά να προσκομίσει συγκεκριμένα οικονομικά στοιχεία και απέφευγε κάθε κριτική, χαρακτηρίζοντάς την «οργανωμένη επιχείρηση συκοφάντησης».

Ο Οργανισμός Συλλογικής Διαχείρισης Πνευματικών Δικαιωμάτων η «Αυτοδιαχείριση» με επικεφαλής τον Γιάννη Γλέζο είχε επιχειρήσει να ενημερώσει τους καλλιτέχνες, αλλά και το υπουργείο με ανοιχτές επιστολές για τα τεκταινόμενα στον χώρο των πνευματικών δικαιωμάτων. Τα δημοσιεύματα δίνουν και παίρνουν όπως και οι φήμες. Κάπως έτσι διατάσσεται ο έλεγχος για πιθανές οικονομικές ατασθαλίες. Αρχικά η ΑΕΠΙ τον αρνείται. Οταν μάλιστα αυτό γίνεται γνωστό με αποτέλεσμα να θορυβηθούν τα μέλη της, η διοίκηση τα καθησυχάζει λέγοντας ότι πρόκειται για έλεγχο των προσωπικών στοιχείων της οικογένειας και δεν αφορά καθόλου την εταιρεία. Μόνο μετά την επιβολή διοικητικού προστίμου 85.000 ευρώ από το υπουργείο Πολιτισμού δέχτηκε να παράσχει τα απαραίτητα για τον έλεγχο στοιχεία.
Από αυτά αποδεικνύεται ότι ενώ το 2014 εμφάνιζε θετικά κεφάλαια 983.000 ευρώ, είχε αρνητικά κεφάλαια 19,9 εκατ. ευρώ. Σύμφωνα με την έκθεση, ακόμη και αν ρευστοποιούσε όλα της τα υπάρχοντα δεν θα μπορούσε να πληρώσει σε δημιουργούς-μέλη της δικαιώματα αξίας 19,9 εκατ. ευρώ. Βρέθηκαν επίσης πέντε εταιρείες που είχε δημιουργήσει η οικογένεια Ξανθόπουλου, οι οποίες ζούσαν από το αίμα της ΑΕΠΙ όταν εκείνη αργοπέθαινε. Μία από αυτές ήταν η ΕΔΙΣ, η οποία είχε μεταξύ 2011-2014 ύψος συναλλαγών με την ΑΕΠΙ περίπου 8 εκατ. ευρώ. Ενα ακόμα ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι το πληροφοριακό σύστημα της ΑΕΠΙ δεν είναι σε θέση να συσχετίσει τι εισπράττεται και τι πληρώνεται στους δημιουργούς, παρόλο που ένα από τα μεγαλύτερα έξοδα της ΑΕΠΙ είναι το μηχανογραφικό της σύστημα. Τα έσοδα για τις υπηρεσίες αυτού του είδους, μάλιστα, κατέληγαν στο ταμείο της εταιρείας ΕΔΙΣ και στους μετόχους της.
Ενα ακόμα σκάνδαλο που αποκαλύπτει το πόρισμα είναι ότι από τα χρήματα που παρακρατούσε η εταιρεία για πολιτιστικούς και ανθρωπιστικούς σκοπούς, ύψους περίπου 6 εκατ. ευρώ, δαπανήθηκαν για το αρχείο μουσικής της ίδιας, αλλά και για την πληρωμή των υπαλλήλων της. Η πάγια τακτική της ΑΕΠΙ για να κρατάει τους δημιουργούς υπό τον έλεγχό της ήταν αυτή των προκαταβολών. Εδινε προκαταβολές μεγαλύτερες των αντίστοιχων ετήσιων δικαιωμάτων τους, οι οποίες δεν συμψηφίζονταν εντός του έτους. Με τον τρόπο αυτό τους κρατούσε δέσμιους. Η πενταμελής οικογένεια Ξανθόπουλου αμειβόταν με υπερβολικές αποδοχές και μερίσματα που υπερβαίνουν το 1,5 εκατ. ευρώ ετησίως. Σε ανακοίνωσή της η εταιρεία δήλωσε ότι οι μισθοί έχουν ήδη εξορθολογιστεί. Προφανώς αναφέρεται στο ότι πριν από το 2010 οι μισθοί μόνο της οικογένειας κυμαίνονταν στα 2,5 εκατ. ευρώ. Εντύπωση μάλιστα προκαλεί ότι εκτός από τον πατέρα Πέτρο και τον υιό Δημήτρη Ξανθόπουλο, οι τρεις κυρίες της οικογένειας (η μητέρα Νικολέτα Ξανθοπούλου, η κόρη Νινόν και η σύζυγος του υιού Δημήτρη, Μαργαρίτα Λυμπέρη), παρότι σπάνια εμφανίζονταν στην ΑΕΠΙ, αμείβονταν με υπέρογκους μισθούς. Εκτός από τους μισθούς που λάμβαναν έπαιρναν μισθό και από την ΕΔΙΣ, την εταιρεία της οικογένειας που είχε ως μοναδικό πελάτη την ΑΕΠΙ.
Το 2011, ο διευθύνων σύμβουλος, δηλαδή ο πατέρας Πέτρος Ξανθόπουλος, λάμβανε ετησίως 625.565 ευρώ (πάνω από 52.000 ευρώ μηνιαίως)! Σύμφωνα με αποκλειστικό έγγραφο του «ΘΕΜΑτος», τα ετήσια εισοδήματά του το 2014 σχεδόν άγγιξαν τις 680.000 ευρώ. Ο αναπληρωτής διευθύνων σύμβουλος Παντελής Γρετζελιάς λάμβανε 195.544, ο γενικός διευθυντής Δημήτρης Ξανθόπουλος 294.450 και η υπεύθυνη Διεθνών Σχέσεων και Γραμμα­τείας, που είναι μία από τις γυναίκες της οικογένειας, 466.266 ευρώ! Εκτός από τους μισθούς που λαμβάνουν, οι μέτοχοι της ΑΕΠΙ έχουν επίσης ετήσιες αμοιβές παραστάσεων στο διοικητικό συμβούλιο ύψους 4.000 ευρώ ο καθένας. Ο διευθύνων σύμβουλος και ο πρόεδρος του Δ.Σ. εισπράττουν και αντίστοιχα μηνιαία ποσά 2.000 ευρώ και 1.700 ευρώ. Επίσης πληρώνονταν η ιδιωτική ασφάλισή τους, αυτοκίνητα κ.λπ. Ο έλεγχος φτάνει μέχρι το 2014. Εναν χρόνο αργότερα και αμέσως μετά την επιβολή των capital controls δόθηκε οδηγία στους αντιπροσώπους της εταιρείας για την άμεση είσπραξη των δικαιωμάτων από τα καταστήματα και τους πελάτες με μετρητά και όχι μέσω τραπεζικού εμβάσματος. Οι αντιπρόσωποι συγκέντρωναν τα χρήματα από την επαρχία και τα παρέδιδαν σε μετρητά. Τα μετρητά αυτά θα πρέπει να μπήκαν στους λογαριασμούς της εταιρείας!
Επιπλέον, μετά τον έλεγχο εμφανίζεται και μία άλλη εταιρεία, η Opus, Μονοπρόσωπη ΕΠΕ, η οποία πραγματοποιεί συναλλαγές με την ΑΕΠΙ. Η εταιρεία αυτή φαίνεται να μεσολαβεί ως αντιπρόσωπος για την είσπραξη ποσών για λογαριασμό της ΑΕΠΙ. Η ίδια εταιρεία, επικεφαλής της οποίας είναι ο Δημήτρης Ξανθόπουλος, είχε ως αντικείμενό της και την κατασκευή και εμπορία μιας κούκλας που χρησιμεύει ως σάκος του μποξ σε γυμναστήρια και αθλητικούς συλλόγους. Ας σημειωθεί ότι η εν λόγω εταιρεία είχε έδρα στα γραφεία της ΑΕΠΙ, χρησιμοποιούσε το προσωπικό και τις υποδομές της, χωρίς να καταβάλει τίμημα. Στα ίδια γραφεία, ο Δημήτρης Ξανθόπουλος είχε δημιουργήσει και μία μουσική πλατφόρμα με την επωνυμία BT flow για την πώληση μουσικής, δραστηριότητα που εκ πρώτης όψεως τουλάχιστον δημιουργεί άμεση σύγκρουση συμφερόντων με τον σκοπό της ΑΕΠΙ. Ο φιλόδοξος Δημήτρης είχε αναλάβει επίσης και τη διανομή συνδρομών NOVA και χρησιμοποιούσε για τον σκοπό αυτό το δίκτυο της ΑΕΠΙ.
Η σκανδαλώδης, όπως προκύπτει από τον έλεγχο, διαχείριση των οικονομικών μιας εταιρείας που χρωστά πάνω από 20 εκατ. ευρώ είναι η μία πλευρά του νομίσματος. Η άλλη πλευρά είναι η πολιτική επιρροή της. Στις αρχές του 2016 είχε ετοιμαστεί ένα νομοσχέδιο που προσπαθούσε να βάλει τάξη στα πνευματικά δικαιώματα. Ειδικά για την ΑΕΠΙ, όριζε ότι θα έπρεπε να λειτουργεί όπως κάθε άλλος οργανισμός συλλογικής διαχείρισης. Ταυτόχρονα υπήρχε πρόβλεψη για τοποθέτηση κρατικού επιτρόπου στη διοίκηση της εταιρείας σε περίπτωση σοβαρού οικονομικού ή διαχειριστικού προβλήματος. Το νομοσχέδιο βγήκε σε δημόσια διαβούλευση, κατατέθηκε στη Βουλή τον Μάιο του 2016, πέρασε από τη Νομοπαρασκευαστική Επιτροπή και επρόκειτο να πάει για ψήφιση. Είχε την κοινή αποδοχή όλων των οργανισμών συλλογικής διαχείρισης εκτός της ΑΕΠΙ. Ξαφνικά, τον Ιούλιο του 2016 το νομοσχέδιο αποσύρθηκε. Στις αρχές Σεπτεμβρίου εμφανίστηκε ένα νέο νομοσχέδιο που ήταν κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της ΑΕΠΙ. Οχι μόνο καταργήθηκαν οι συγκεκριμένες διατάξεις, αλλά το νέο νομοσχέδιο δίνει στην ΑΕΠΙ περισσότερα δικαιώματα και τη δυνατότητα να λειτουργεί πιο ασύδοτα απ’ ό,τι μέχρι σήμερα.
Το νέο νομοσχέδιο, που χαρακτηρίστηκε «έκτρωμα» από πολλούς καλλιτέχνες, εκπόνησε το νομικό επιτελείο του τότε υπουργού Αριστείδη Μπαλτά. Οι κακές γλώσσες μάλιστα ισχυρίζονται ότι η σύνταξη έγινε σε άμεση συνεργασία με το νομικό σύμβουλο της ΑΕΠΙ! Εντύπωση προκάλεσε επίσης ότι άτομο του επιτελείου αυτού τοποθετήθηκε στο διοικητικό συμβούλιο του οργανισμού του υπουργείου Πολιτισμού που εποπτεύει την ΑΕΠΙ, όπου και παραμένει μέχρι σήμερα. Μετά τις αποκαλύψεις, η συντριπτική πλειονότητα των δημιουργών επιθυμεί να συνεχίσει η ΑΕΠΙ τη λειτουργία της υπό άλλη διοίκηση και σε καθεστώς εξυγίανσης. Οι συνέπειες της κατάρρευσής της, εξάλλου, είναι εξαιρετικά σοβαρές. Ενδεικτικό είναι ότι περισσότερες από 10.000 οικογένειες δημιουργών θα μείνουν στον αέρα. Οπως δήλωσε ο επικεφαλής του Οργανισμού Συλλογικής Διαχείρισης πνευματικών δικαιωμάτων «Αυτοδιαχείριση», Γιάννης Γλέζος στο «ΘΕΜΑ»: «Δεν επιθυμώ την αφαίρεση της άδειας της ΑΕΠΙ γιατί αυτό θα είχε οδυνηρές συνέπειες για τους εργαζόμενους και για όλα τα μέλη της εταιρείας. Αυτό που πρέπει να γίνει είναι να ορίσει η υπουργός άμεσα έναν κρατικό επίτροπο, ο οποίος θα έχει τη δύναμη να αλλάξει τη διοίκηση και να επιστραφούν τα χρήματα προκειμένου να συνεχιστεί η λειτουργία της ΑΕΠΙ».

Οργή από Πάολα  μέχρι Μητσιά

Κοινό μυστικό η κακοδιαχείριση των εσόδων και η άνιση κατανομή στις απολαβές των   καλλιτεχνών – Eυχή όλων είναι να μη γίνει στάση πληρωμών – Τι δηλώνουν στο «ΘΕΜΑ»

Γνωστοί στιχουργοί, συνθέτες και τραγουδιστές αποκαλύπτουν ότι όλα αυτά τα χρόνια δεν ήταν ξεκάθαρο πώς η ΑΕΠΙ τους διένειμε τα χρηματικά ποσά από τα πνευματικά τους δικαιώματα.

Τονίζουν μάλιστα εμφατικά ότι ορισμένοι καλλιτέχνες φαίνεται να είναι ευνοημένοι από την ΑΕΠΙ, καθώς εισπράττουν μεγάλα ποσά, σε αντίθεση με άλλους συναδέλφους τους, που αν και τα τραγούδια τους παίζουν παντού βλέπουν τις ετήσιες απολαβές τους να μειώνονται όλο και περισσότερο.
■ Ο Γιώργος Νταλάρας μιλώντας στο «ΘΕΜΑ» για το σκάνδαλο που έχει ξεσπάσει είπε: «Είναι σοκαριστικό το αποτέλεσμα αυτής της οικονομικής έρευνας και γίνεται προκλητικό και απεχθές αν σκεφτούμε ότι αποκαλύπτεται σε μια περίοδο βαθιάς οικονομικής κρίσης και σχεδόν ανεξέλεγκτης χρήσης των πνευματικών δικαιωμάτων των δημιουργών στο Διαδίκτυο. Οπως σωστά επισημαίνει ο Σταύρος Ξαρχάκος, στην έρευνα “ανιχνεύτηκαν” μηνιαίοι μισθοί μεγαλύτεροι από τις ετήσιες απολαβές ενός από τους μεγαλύτερους συνθέτες της χώρας. Αντιλαμβάνεστε ότι αυτό μας προβληματίζει και μας κάνει να ανησυχούμε όλοι. Εξοργίζει κυρίως τους δημιουργούς στους οποίους εμείς οι “συγγενείς” τραγουδιστές και μουσικοί είμαστε όχι μόνο αλληλέγγυοι, αλλά και οικογένεια». Οπως επισημαίνει ο Γιώργος Νταλάρας, είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι αυτή η ιδιωτική εταιρεία λειτουργούσε χωρίς διαφάνεια και μονοπωλιακά σχεδόν έναν αιώνα. «Αυτό ας μας βάλει σε σκέψεις», καταλήγει ο ερμηνευτής.
■ H Πάολα αποκάλυψε ότι όλα αυτά τα χρόνια ακούγεται έντονα στον χώρο ότι υπάρχει μια ανακολουθία στα χρήματα που εισπράττουν οι καλλιτέχνες: «Είναι πολύ θλιβερά όσα ακούγονται. Πάρα πολλοί δημιουργοί έχουν δώσει τα κομμάτια τους και αυτά είναι πνευματική τους ιδιοκτησία. Δεν παίρνουν τα χρήματα που θα έπρεπε και αυτά κατασπαταλιούνται κάπου αλλού. Κάποιοι έπαιρναν παραπάνω για λόγους που δεν γνωρίζω, άλλοι έπαιρναν πολύ λιγότερα, ενώ είχαν γράψει μεγαλύτερες επιτυχίες».
■ Οπως αποκαλύπτει ο τραγουδιστής, συνθέτης και στιχουργός Χρήστος Δάντης, ήταν ένας από εκείνους που είχαν παρατηρήσει ότι η ΑΕΠΙ ήταν ανακόλουθη στα έσοδα που παρουσίαζε: «Εχω παρατηρήσει ότι τα έσοδα πολλών από εμάς που έχουμε ρεπερτόριο και παίζει έχουν πέσει δραματικά. Θεωρώ πως οι αριθμοί με τις πωλήσεις των τραγουδιών δεν συμφωνούν. Επίσης, υπάρχουν πάρα πολλές φορές που και εγώ προσωπικά έχω παρατηρήσει ότι η ΑΕΠΙ σε κάποια θέματα είναι ανακόλουθη στα έσοδα που παρουσιάζει, τουλάχιστον προς εμένα».
■ Ο τραγουδοποιός Κώστας Τουρνάς είναι μια ειδική περίπτωση αφού είχε διατελέσει μέλος του Δ.Σ της ΑΕΠΙ για μια τετραετία. Ο ίδιος αναφέρει ότι οι απολαβές του δεν είχαν καμία σχέση με τα υπέρογκα ποσά που προέκυψαν από την έρευνα και δεν γνώριζε εάν υπήρχαν μέλη του Δ.Σ. που πληρώνονταν αδρά. Μάλιστα αποκαλύπτει τα ποσά που έπαιρνε ως δημιουργός, αλλά και τη μείωση που διαπίστωσε πως επήλθε με το πέρασμα των χρόνων: «Υπήρξα μέλος του Δ.Σ. της ΑΕΠΙ από το 2011 έως το 2014. Η καθαρή αμοιβή μου ήταν μόνο 4.000 ευρώ τον χρόνο για τη συμμετοχή μου στο Δ.Σ. Δηλαδή, για την τετραετία, ως μέλος του Δ.Σ., πήρα συνολικά 16.000 ευρώ». Ο ίδιος επισημαίνει ότι κάποιοι καλλιτέχνες έπαιρναν υπέρογκα ποσά από δικαιώματα, χωρίς ωστόσο να μπορεί να τεκμηριώσει εάν αυτό ήταν δίκαιο ή άδικο: «Οι απολαβές μου τώρα, ως δημιουργού, από το 2010 έως σήμερα, έχουν σημειώσει πτώση έως 80% και ίσως λίγο παραπάνω. Το λέω χωρίς ίχνος υπερβολής. Για να καταλάβετε, το 2009 είχα έσοδα από δημιουργίες μου της τάξης των 45.000 ευρώ ετησίως και φέτος περίπου 7.500 ευρώ. Εχω ακούσει ότι πριν από δύο χρόνια νεαρός λαϊκός τραγουδιστής πήρε 250.000 ευρώ σε δικαιώματα. Αυτό μπορεί να ακούγεται κάπως περίεργο ή να ερεθίζει το θυμικό μου, αλλά ατεκμηρίωτα δεν μπορώ να πω αν κάποιος πήρε δικαίως ή αδίκως ένα τέτοιο ποσό. Κάθε καλλιτέχνης από το καταστατικό της εταιρείας έχει το δικαίωμα να ελέγξει τα στοιχεία που τον αφορούν. Αν κάποιος νιώθει αδικημένος, μπορεί να το κάνει. Εγω δεν το έκανα».
Οταν απευθύνθηκε στην ΑΕΠΙ ζητώντας εξηγήσεις για την τεράστια μείωση των εσόδων του πήρε διάφορες απαντήσεις: «Κάθε φορά που επιχείρησα μια πληροφόρηση οι απαντήσεις που πήρα ήταν ότι “έκλεισαν τόσες επιχειρήσεις, τόσες δεν πληρώνουν, τόσα είναι τα φέσια που φάγαμε”. Σας λέω ενδεικτικά ότι το ALTER δεν πλήρωσε περίπου 3 εκατ. ευρώ δικαιώματα και το MEGA περίπου 1,5 εκατ. ευρώ Η ΑΕΠΙ είναι ιδιωτική εταιρεία και δεν μας πέφτει λόγος πόσα παίρνει ο καθένας, αλλά από τη στιγμή που φαίνεται να έχει παθητικό, τότε πρέπει να δοθούν τεκμηριωμένες απαντήσεις σε πολλά ερωτήματα. Εγώ δεν μπορώ αυτή τη στιγμή να πω τίποτα περισσότερο εκτός από την αμοιβή μου ως μέλους του Δ.Σ. για μια τετραετία. Στόχος μας ήταν η περιφρούρηση και η διεύρυνση των δικαιωμάτων των δημιουργών, αλλά δεν είχαμε καμία σχέση με τη διαχείριση χρημάτων, η οποία γινόταν 100% από την εταιρεία».
■ Ο συνθέτης και στιχουργός Θάνος Μικρούτσικος κάνει λόγο για ένα πολύ σύνθετο θέμα. Αναφέρει ότι πρέπει να ελεγχθούν οι ατασθαλίες της ΑΕΠΙ, ενώ παράλληλα αναφέρεται και στους χρήστες που δεν πληρώνουν: «Είναι πολύ σύνθετο το θέμα. Από τη μία έχουμε την ΑΕΠΙ, η οποία είχε και στο παρελθόν αμαρτίες, από την άλλη μεριά, όμως, τώρα με την κρίση, γενικότερα δεν πλήρωναν τα δικαιώματά μας αυτοί που έπρεπε να πληρώνουν. Η ΑΕΠΙ έκανε 4.000 δίκες για να μπορέσει να πάρει κάποια χρήματα από τους χρήστες της μουσικής μας. Οι πρώτοι ένοχοι πριν πάμε στην ΑΕΠΙ είναι τα μεγάλα τηλεοπτικά κανάλια που δεν πλήρωναν ποτέ. Σπάνια πλήρωναν. Τα μεγάλα ραδιόφωνα δεν κρατούσαν λίστες, όπως συμβαίνει στο εξωτερικό με το τι έπαιζαν».
Μάλιστα ο Θάνος Μικρούτσικος τονίζει ότι είναι θέμα επιβίωσης των δημιουργών η ΑΕΠΙ να μείνει ανοιχτή αλλά με διαφανείς όρους. «Το θέμα είναι πολύ κρίσιμο και έχει να κάνει με την επιβίωση των δημιουργών. Οι δημιουργοί είναι χιλιάδες και δεν μπορούν να επιβιώσουν. Ειδικά στην 8ετία της κρίσης δεν μπορούν να επιβιώσουν. Σίγουρα πρέπει να ελεγχθούν οι όποιες ατασθαλίες από τη μεριά της ΑΕΠΙ για όσα δεν έχει κάνει με σωστό τρόπο, αλλά το θέμα είναι πολύ πιο σύνθετο. Πρέπει να προστατευθούν τα δικαιώματα των δημιουργών. Αν η ΑΕΠΙ έκλεινε σε αυτή τη φάση αύριο το πρωί, οι δημιουργοί για τα επόμενα 2-3 χρόνια θα ήταν τελείως απροστάτευτοι, γιατί αυτοί που χρησιμοποιούν τη μουσική τους δεν πληρώνουν».
■ Για τη δραματική κατάσταση στην οποία έχουν επέλθει πολλοί συνθέτες και στιχουργοί μίλησε η Σάννυ Μπαλτζή, τονίζοντας ότι η ίδια έχει γίνει μάρτυρας ακραίου εξευτελισμού των δημιουργών, καθώς αδυνατούν να αντεπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους και τα λεφτά που περιμένουν να πάρουν από την ΑΕΠΙ δεν επαρκούν για την αξιοπρεπή τους διαβίωση: «Οι δημιουργοί είναι οι μόνοι που θίγονται από την όλη ιστορία. Αυτά που ακούγονται είναι εξοργιστικά. Δεν έχει μείνει άλλο… αίμα. Εγώ κάθε έξι μήνες που πάω στην ΑΕΠΙ βλέπω δημιουργούς που έχουμε μεγαλώσει με τα τραγούδια τους να κλαίνε επειδή κάθε χρόνο είναι και λιγότερα. Από αυτά τα λεφτά περιμένουν να ζήσουν. Ξέρεις τι είναι να μην έχεις να πληρώσεις το ταξί σου να γυρίσεις σπίτι και ταυτόχρονα να ακούς για όλες αυτές τις οικονομικές ατασθαλίες;».
■ Ο στιχουργός και συνθέτης Νίκος Αντύπας, ο οποίος έχει συνεργαστεί με τα μεγαλύτερα ονόματα της χώρας, όπως η Χάρις Αλεξίου, ο Γιώργος Νταλάρας και η Αλκηστις Πρωτοψάλτη, μιλά για το σκάνδαλο που έχει ξεσπάσει: «Εχει σκάσει η βόμβα και μία από τις μεγαλύτερες ανησυχίες που έχουμε οι συνάδελφοί μου κι εγώ είναι μην τυχόν υπάρξει στάση πληρωμών από τους χρήστες με αφορμή το σκάνδαλο που ξέσπασε γύρω από την ΑΕΠΙ. Είμαστε άνθρωποι που ζούμε από αυτή τη δουλειά». Ο ίδιος έχει φύγει από την ΑΕΠΙ και ανήκει στην αυτοδιαχείριση καθώς έβλεπε ότι δεν γίνεται σωστή διαχείριση των δικαιωμάτων του. «Προσωπικά από 1ης Μαΐου του 2016 έχω φύγει από την ΑΕΠΙ και ανήκω στην Αυτοδιαχείριση. Η αιτία είναι συγκεκριμένη. Εβλεπα ότι δεν γινόταν σωστή διαχείριση των δικαιωμάτων μου και ηθικά ήμουν προσβεβλημένος. Οφειλα να προστατεύσω τα δικαιώματά μου και την περιουσία μου».
■  Ο Μανώλης Μητσιάς, ένας τραγουδιστής με σημαντική παρουσία στο μουσικό στερέωμα, αποκαλύπτει μιλώντας στο «ΘΕΜΑ» ότι εδώ και χρόνια βοά η πιάτσα για την ΑΕΠΙ και τον άδικο τρόπο που συμπεριφέρεται: «Σίγουρα ο τρόπος που διανέμονται τα χρήματα είναι άνισος. Χρόνια ολόκληρα βοά η πιάτσα των δημιουργών και των τραγουδιστών ότι η ΑΕΠΙ δεν τους συμπεριφέρεται σωστά και δίκαια. Χρόνια ακούω αυτή την ιστορία, από την εποχή του Χατζιδάκι. Είναι θέμα εισαγγελέα πλέον να το ερευνήσει και να το βγάλει στη φόρα».

http://kourdistoportocali.com/news-desk/aepipateras-yios-ke-3-gynekes-thisavrisan-se-varos-15-000-dimiourgon/

 Επιμέλεια:Παύλος Π.Νούνης

Περισσότερα...