Ο αγώνας και του πληκτρολογίου δικαιώθηκε !!!
Και μαζί με την γιορτή μου (δώρο)
Τώρα στο λαγούμι του …
Αν και ως π.ΠΘ το όποιο κόμμα ζαιων
θα τον βάζουν ;;;; Ίσως στα ψηφοδέλτια τους ….
Αν έχει πλήρη συνείδηση και
ενσυναίσθηση θα πρέπει να παραιτηθεί και από Β(Ο)ΛΕΥΤΗΣ ….
Έκανε ανεπανόρθωτη ζημιά στην χώρα
🇬🇷🤮🇬🇷🤮🇬🇷
Ιδια με τα 5 χιλιομετρα του Μεσογειακου ταφου τοσων ψυχων, ειναι και η ψυχικη μας οδυνη, που πολλαπλασαζεται επικινδυνα, οσο ξεδιπλωνονται λεπτομερειες της τραγωδιας και ανεβαινουν στην επιφανεια βασανιστικα ερωτηματικα. Απο οσα ξερουμε μεχρι τωρα:
(1) Ακτιβιστρια δεχεται τηλεφωνηματα απο τους μεταναστες επι του αλιευτικου. Οι πληροφοριες της μιλουν για 700 επιβατες. Ποια αρχη, ποιας χωρας προειδοποιησε για επικειμενο ναυαγιο η ακτιβιστρια; Τη Ρώμη που διαβίβασε πληροφορίες σε ευρωπαϊκές αρχές;
(2) Ο συνολικος αριθμος των επιβατων εικαζεται. Στις φωτογραφιες του αλιευτικου, μετρα κανεις 130 στο κατάστρωμα. Αφου ολες οι σωροι ειναι αρρενων, πιθανο να ηταν τουλαχιστον αλλες τοσες γυναικες και παιδια σε εσωτερικους χωρους..
(3) Μελετωντας τις κατοψεις του αλιευτικου, δεν μπορει καποιος να "χωρεσει" 700 επιβατες, ομως ξερουμε πώς στριμωχνουν και στιβαζουν αυτα τα κτηνη τους απελπισμενους.
(4) Το δικο μας Λιμενικο, η Frontex και παραπλεοντα σκαφη, παρακολουθουσαν την πορεια του αλιευτικου για ωρες, μερικα προσφερθηκαν να βοηθησουν αλλα ο "καπετανιος" αρνηθηκε και αποδεχτηκε μονο τροφη και νερο. Εδω ο μεσος ανιδεος (απο πρωτοκολλα και νομους της θαλασσας) αναρωτιεται: Επρεπε/μπορουσαν να εχουν δια της βιας "αδειασει" το αλιευτικο τοσες ωρες ολοι οι επισημοι και ανεπισημοι παρατρεχαμενοι; Υπηρχε σοβαρος κινδυνος καταβυθισης του αλιευτικου σε μια ενδεχομενη τετοια αποπειρα; Ο άθλιος Τσιπρας, πάντως, προσπαθεί απεγνωσμένα να «δέσει» με σκοινί το αλιευτικό στο περιπολικό του Λιμενικού!
(5) Πώς θα μπορουσε να βυθιστει ετσι ξαφνικα το αλιευτικο; Ειπαν οτι το πλοιαριο "εχασε τη μηχανη" δηλαδη εμεινε ακυβερνητο. Λενε οτι ο καπετανιος το εγκατελειψε με μια βαρκα. Και οτι "μπαταρισε" και βυθιστηκε. Το "μπαταρισμα" αυτο για ενα σκαφος που εχει χασει τη μηχανη του, εξηγειται μονο απο μαζικη και ξαφνικη μετατοπιση του φορτιου, στην περιπτωση αυτη, των μεταναστων.
(6) Στον πανικο που ακολουθησε, επεσαν στη θαλασσα και διασωθηκαν η πνιγηκαν 180 ανθρωποι, ολοι αρρενες. Η φρικιαστικη υποθεση ειναι πως τουλαχιστον 180 γυναικες και παιδια, πνιγηκαν στο αμπαρι του πλοιαριου πριν προλαβουν καν να καταλαβουν τι ειχε γινει. Ίσως οι ειδικοί θα μπορεσουν από το βύθισμα του αλιευτικού να συμπεράνουν για το συνολικό βάρος που σήκωνε.
(7) Η ευρωπαϊκη και παγκοσμια κοινοτητα των ανθρωπων (;) που δειχνει να αναζητα ευθυνες, εχει την πρωτη και σοβαροτερη ευθυνη, τον τροπο που διαχειριζεται τους απελπισμενους φυγαδες και μεταναστες, τροπο καθολου κολακευτικο για τον πολιτισμο μας. Τωρα θα αρχισει το blame game ωστε οι πραγματικοι ενοχοι, καθισμενοι σε καρεκλες εξουσιας σε ολο τον κοσμο, για μια ακομη φορα να ανακηρυξουν εαυτους αθωους.
Θα συνεχισω αυριο, ειμαι πολυ μουδιασμενος σημερα για να σκεφτω ψυχρα και ψυχραιμα.
Nico Mastorakis
Κλασσική προεκλογική συνταγή. Μακριά από τον Μητσοτάκη, θα πεθάνετε σίγουρα αν σας τύχει μια στραβή. Μακριά από τον Τσίπρα, θα σας πήξει στους φόρους. Μακριά από τον Ανδρουλάκη, θα συνεργασθεί με τον Μητσοτάκη. Μακριά από τον Κουτσούμπα, θα σας κάνει Σοβιετία. Μακριά από τον Βαρουφάκη, θα σας βγάλει από το ευρώ. Η ψυχή της αρνητικής στρατηγικής βασίζεται στον φόβο, έναν άλλοτε ορατό και άλλοτε αόρατο φόβο που καλλιεργείται συστηματικά, που έχει για τον καθένα μια θέση στο βάθος του μυαλού του. Αλλοτε σαν στρατηγική καθορισμένη από τον υπεύθυνο της προεκλογικής καμπάνιας και άλλοτε σαν θεόσταλτη ευκαιρία από μια βλακεία ενός υποψήφιου που εμφανίζεται στην τηλεόραση και μεταφέρει, συνήθως από απροσεξία και σπανίως από βλακεία, αυτά που έχει στο πίσω μέρος του μυαλού του, αυτά που όλοι γνωρίζουν ότι γίνονται αλλά ποτέ δεν λέγονται και μάλιστα προεκλογικά.
Κάθε κόμμα περιμένει πως και πως μια τέτοια ευκαιρία από τους αντιπάλους του για να την προβάλει μέσω των δικών του Δημιουργών Περιεχομένου στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, να την διαμορφώσει έτσι που να βολεύει τους στόχους πρόκλησης φόβου και να την αναπαράγει μέσω των χιλιάδων ακολούθων που από το πρωϊ μέχρι το βράδυ άλλη δουλειά δεν κάνουν παρά να κοινοποιούν ότι επιτάσσει το κόμμα που υποστηρίζουν.
Η μέθοδος δεν είναι πάντα επιτυχημένη. Αλλοτε πιάνει άλλοτε όχι. Εξάλλου είναι γνωστή η τακτική του ΑΠΕ (Αμα Πιάσει Επιασε). Πετάς την κοινοποίηση της ανάρτησης στον τοίχο σου, κάποιος μπορεί να τη διαβάσει και να προβληματισθεί, κάποιος μπορεί να αλλάξει γνώμη και να ψηφίσει ανάλογα αλλά η μεγάλη τέχνη είναι να μπορέσεις να περάσεις ανάλογα μηνύματα σε τοίχους όπου υποστηρίζονται αντίθετα μηνύματα. Αν δεν αντιδράσει ο ιδιοκτήτης του τοίχου και το μήνυμα παραμείνει, συνήθως γιατί δεν το πρόσεξε ή άργησε να το διαγράψει... ακόμα καλύτερα. Φυσικά υπάρχουν μηνύματα και μηνύματα... από τα προφανώς υβριστικά ως τα αθώα μισοαντικειμενικά, τα πρώτα δεν έχουν ιδιαίτερη πέραση αλλά τα δεύτερα είναι πιό καταφερτζίδικα.
Η στρατηγική των κομμάτων αλλάζει ανάλογα με τις μετρήσεις των δημοσκοπήσεων όσο και να τις ξορκίζουν αυτοί που δεν τους βολεύουν. Αλλη στρατηγική είχε ο ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της 21.5 άλλη έχει τώρα αλλά η επένδυση στον φόβο ήταν και είναι βασικό στοιχείο. Η εμπειρία του 2019 που από τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών κερδήθηκαν 7-8 μονάδες με την επίκληση του φόβου του ακροδεξιού Μητσοτάκη που δεν είχε ακόμα κυβερνήσει δεν μπορούσε εύκολα να περάσει το 2023 που ο Μητσοτάκης είχε κυβερνήσει και για τέσσερα χρόνια τον δοκιμάσαμε και από την καλή και από την ανάποδη. Η αναπόφευχτη σύγκριση οδήγησε αναγκαστικά υποθέτω στην δημιουργία ενός φανταστικού κόσμου όπου αποδόθηκαν όλα τα κακά της οικουμένης στον τρόπο διαχείρισης με πολίτες που είτε έφυγαν από την χώρα ή πέθαιναν από την πείνα και επομένως ο κίνδυνος μεγαλύτερης πείνας εμφανιζόταν περίπου ως βέβαιο αν κέρδιζε ο Μητσοτάκης (μια οργισμένη απάντηση στον τοίχο μου από αγανακτισμένο φίλο μου επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές). Τώρα η επένδυση του φόβου έχει μεταφερθεί σε άλλον πιό πιασιάρικο τομέα, εκείνον της υγείας αφού στο πεδίο της οικονομίας και της κυβερνησιμότητας το αποτέλεσμα των εκλογών της 21.5 ήταν καταλυτικό. Ορισμένα περιστατικά, από αυτά που συμβαίνουν πολύ συχνά σε μια χώρα ξεχαρβαλωμένη από τις περιπέτειες των μνημονίων και της χρεοκοπίας, μπήκαν στο στόχαστρο, τονίστηκαν και επεκτάθηκαν περίπου ως κανόνας και γύρω τους φτιάχτηκαν ιστορίες για ότι σκοπεύει να κάνει ο Μητσοτάκης αν τυχόν και έχει παντοδυναμία στις 25.6. Εκεί βρέθηκε και ο Πνευματικός που δεν φαίνεται καθόλου να κατάλαβε τι ηλιθιότητα ξεστόμισε για την επιλογή ασθενών και το ζήτημα έχει αναχθεί σε μυστική ατζέντα της νέας κυβέρνησης που θα ξεκληρίσει τους έλληνες για να μειώσει τις δαπάνες υγείας. Ο Πνευματικός το έφαγε το κεφάλι του χωρίς να το καταλάβει αλλά ο Μητσοτάκης θα δυσκολευτεί αρκετά εκεί που φαινόταν να κάνει περίπατο. Ας πρόσεχε...
Μήν φαντάζεστε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ποντάρει στον φόβο μόνο απέναντι στον Μητσοτάκη. Υπάρχει και το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη που κι αυτό κόβει ψήφους από την ίδια δεξαμενή. Εκεί καλλιεργείται ο φόβος ότι το ΠΑΣΟΚ μπορεί να αποτελέσει δεκανίκι του Μητσοτάκη αν χρειαστεί. Στους μικρούς από τα αριστερά φαίνεται να φουντώνει η Ζωή, που σέρνει γεννιές 14 στον Τσίπρα για την κωλοτούμπα του 2015, δεν βλέπω ακόμα εμφανείς επιθέσεις ενώ ο Βαρουφάκης με τις Δήμητρες μάλλον δεν φαίνεται να αποτελεί κίνδυνο.
Στα δεξιά του Μητσοτάκη ξεφυτρώνουν διάφοροι σχηματισμοί, ο τηλεπωλητής Βελόπουλος, ο θεολόγος Νατσός, ο χρυσαυγίτης Κασιδιάρης μέσω αντιπροσώπου και διάφοροι άλλοι μάλλον ανάξιοι λόγου. Στις περιοδείες του ο Μητσοτάκης προσπαθεί να μαζέψει ότι μπορεί από τους αντισυστημικούς δεξιούς που αντιδρούν υποστηρίζοντας ότι υπάρχει φόβος ότι όπου νάναι ξεπουλάει το Αιγαίο στους Τούρκους και την Ελλάδα στους παράτυπους μετανάστες. Αντιδρώντας ο Μητσοτάκης επισείει τον κίνδυνο ακυβερνησίας αν δεν αποκτήσει ικανή αυτοδυναμία.
Ενας εξάλλου βασικός λόγος που ο Μητσοτάκης κέρδισε πολύ καθαρά τις εκλογές της 21.5 είναι γιατί επένδυσε στον φόβο της ακυβερνησίας. Κάπως έτσι πάει να κερδίσει και τις επόμενες....
Φόβος λοιπόν... γιατί ο φόβος φυλάει τα έρμα.
Το Υπουργείο Παιδείας & Θρησκευμάτων και του Υπουργείο Δικαιοσύνης έχουν τεράστια ευθύνη για την ανευθυνότητα και την σιωπή ,πρέπει άμεσα να αποσύρει το θέμα από αυτόν τον δολοφόνο .
Τι θέλει να τον κάνει ; Δολοφόνο -δικηγόρο με ειδίκευση δολοφονίες γυναικών και ζώων επι πτυχίο ;;;;
Στη χώρα του παραλόγου ο δολοφόνος διαγωνίζεται στις πανελλήνιες και γράφει έκθεση για τη βία κατά των γυναικών.
Εκτός από γελοίο είναι και άδικο γιατί αυτός έζησε το κάθε δευτερόλεπτο της βίας που άσκησε στη γυναίκα του αλλά και στην κόρη του, και βέβαια και το κρέμασμα του άτυχου ζώου ,ένας απόλυτος φονιάς ,αρα μπορεί να το αναπτυξει πλήρως το θέμα. Και θα πάρει μια θέση στη νομική, την οποία θα στερήσει από κάποιο παιδί που στερείται ανάλογης εμπειρίας και άπλετου χρόνου στη φυλακή για διάβασμα....Τον ταϊζουμε και τον μορφωνουμε δημοσια δαπάνη ενώ τις ίδιες ανέσεις δε τις παρέχουμε σε παιδιά από φτωχές οικογένειες που θέλουν να σπουδάσουν... Αλλά βέβαια αυτά δε σκότωσαν κανέναν.
Να σπουδάσει να κάνει τι; Να γίνει καλύτερος άνθρωπος; Αυτός σκότωσε με τον χειρότερο τρόπο την γυναίκα του και θα γίνει δικηγόρος; Να εκπροσωπεί ποιους; Ίσως τους δολοφόνους σαν και αυτόν Η ντροπή σε όλο της το μεγαλείο.
Π.Π.Ν.
*Τοπικό Συμβούλιο Ροδολίβους
*Μουσικοδραματικός Σύλλογος ΑΠΟΛΛΩΝ
*Πολιτιστικός Σύλλογος
*Σύλλογος Γυναικών
*Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων Δημοτικού
*Ενεργοί Πολίτες
Ευχαριστούμε πολύ όλες τις εθελόντριες που με μοναδικό στόχο την ανάδειξη και προβολή του χωριού μας, έδωσαν σήμερα το παρών στο "τύλιγμα των σαρμάδων"
Συνεχίζουμε...
Οταν έρχονται οι εκλογές ΟΛΑ τα κόμματα στην προσπάθειά τους να πείσουν τους ψηφοφόρους να τα ακολουθήσουν στην κάλπη ΤΑΖΟΥΝ... λαγούς με πετραχήλια. Τα κόμματα εξουσίας που είναι πιθανόν να κληθούν να κυβερνήσουν είναι κάπως πιό συγκρατημένα στις εξαγγελίες γιατί σε λίγο καιρό μπορεί να χρειασθεί να υλοποιήσουν όσα υπόσχονταν. Τα κόμματα διαμαρτυρίας δεν έχουν όρια γιατί ξέρουν ότι ποτέ δεν θα χρειασθεί να εφαρμόσουν όσα υπόσχονται. Εδώ δεν κρίνω αν μια εξαγγελία είναι σωστή ή όχι ούτε αν είναι δίκαιη ή άδικη. Δυστυχώς αυτός ο χαρακτηρισμός ποικίλει από κόμμα σε κόμμα, από ομάδα σε ομάδα ανθρώπων και ένα σωρό άλλες διακρίσεις.
Παλιά, πριν από σαράντα τόσα χρόνια, όταν ήρθε το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, για να χρηματοδοτήσει τις υπέρογκες δαπάνες αύξησης μισθών, συντάξεων και επιδομάτων κατέφυγε στον δανεισμό με αποτέλεσμα το χρέος να εκτοξευτεί σε δυσθεώρητα ύψη, να δημιουργήσει πληθωρισμό με τις αυξήσεις και με την αλήστου μνήμης ΑΤΑ να μπούμε ως χώρα σε ένα σπιράλ που ακόμα δεν λέμε να βγούμε απ’ αυτό. Βέβαια θα μου πείτε έφαγε καλά κόσμος και κοσμάκης μια μπουκιά ψωμί παραπάνω. Τα λεφτόδεντρα εκείνη την εποχή λοιπόν ήταν τα δάνεια με μεγάλα επιτόκια λόγω πληθωρισμού. Αργότερα ήταν τα λεφτά των επιδοτήσεων της τότε Ευρωπαϊκής Κοινότητας τα οποία αντί να γίνονται επενδύσεις και να δημιουργούν ανάπτυξη και θέσεις εργασίας δημιουργούσαν στασιμοπληθωρισμό, έφερναν υποτίμηση της δραχμής, νέο εισαγόμενο πληθωρισμό κοκ. Οι πιό πολλές υγιείς επιχειρήσεις έγιναν προβληματικές και η βιομηχανία με τις θέσεις εργασίας σχεδόν εξαφανίστηκε ή κοινωνικοποιήθηκε και την πληρώναμε όλοι μας. Στα σαράντα αυτά χρόνια πολλές κυβερνήσεις διαφορετικές είδαμε αλλά όλες είχαν προσαρμοσθεί στην αναζήτηση λεφτόδεντρων και κάπως τα κουτσοβόλευαν. Κάποια στιγμή όμως ο κόμπος έφτασε στο χτένι και μετά ούτε δάνειο δεν μπορούσαμε να βρούμε και η χώρα χρεωκόπησε, μπήκαμε κάτω από την εποπτεία αυστηρών κανόνων των δανειστών μας που έσωσαν τις τράπεζές τους που μας είχαν αλόγιστα δανείσει και θέλοντας και μη ξαναχρεωθήκαμε και μισθούς μειώσαμε, και συντάξεις και δαπάνες κόψαμε και φόρους αυξήσαμε. Αυτοί που τους έλαχε να βρεθούν στην θέση της κυβέρνησης πλήρωσαν ακριβά την νύφη ως κόμματα και εμείς όλοι υποστήκαμε τις συνέπειες.
Σήμερα εκεί που είμαστε έχουμε δυό δρόμους μπροστά μας και διάφορα λεφτόδεντρα που θέλουμε δε θέλουμε θα χρησιμοποιήσουμε. Το πρώτο είναι το Ταμείο Ανάκαμψης της ΕΕ που έχει θεσπισθεί πριν μερικά χρόνια για να βγούμε από τις συνέπειες της κορωνοκαταιγίδας και το δεύτερο εμείς οι ίδιοι με τον πλούτο που έχει ο καθένας μας. Το πως θα χειρισθούμε αυτά τα δύο είναι θέμα επιλογής. Η μιά άποψη είναι τα λεφτά να πάνε σε όσους δημιουργούν θέσεις εργασίας και ανάπτυξη και η άλλη να μοιραστούν στην κατανάλωση αυξάνοντας τους μισθούς, όπως το κάναμε παλιά και φτάσαμε εκεί που φτάσαμε.
Από τα κόμματα που θα βρούμε μπροστά μας την ώρα της κάλπης η ΝΔ του Μητσοτάκη λέει ότι είναι εναντίον της αύξησης των φόρων, ισχυρίζεται ότι δεν θα επιβάλει νέους ή δεν θα αυξήσει τους παλιούς, φαίνεται ότι θα δώσει λεφτά κατά προτεραιότητα σε εκείνους που νομίζει ότι μπορούν να δημιουργήσουν ανάπτυξη και θέσεις εργασίας και τα όποια λεφτά θα μοιράσει στους υπόλοιπους θα προέρχονται από την ανάπτυξη της οικονομίας και όχι από την ανακατανομή των εισοδημάτων μέσω αύξησης της φορολογίας. Τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και το ΠΑΣΟΚ προτείνουν την αναδιάρθρωση των φόρων με μεγαλύτερη φορολόγηση των πλούσιων για να βρούν από εκεί τα έσοδα για να χρηματοδοτήσουν τις πολιτικές αναδιανομής που θέλουν να εφαρμόσουν. Τέτοιες μεθόδους δοκιμάσαμε συστηματικά στο παρελθόν, ιδιαίτερα στη διάρκεια του τρίτου μνημονίου με ομολογηθείσα ως λανθασμένη την πολιτική επιβάρυνσης της μεσαίας τάξης αλλά σήμερα βλέπουμε την διακήρυξη ακριβώς όμοιων πολιτικών με άλλα λόγια και άλλη σύνθεση.
Ακόμα καλά καλά δεν άρχισε η προεκλογική εκστρατεία και βλέπουμε μπροστά μας δύο σαφώς διαφορετικές πολιτικές. Από τη μιά η ΝΔ του Μητσοτάκη που εφάρμοσε ακριβώς αυτά που λέει και θα μπορούσε να πεί κανείς ότι επιβραβεύτηκε στις προηγούμενες εκλογές και από την άλλη τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ που έχουν παρόμοιες οικονομικές πολιτικές αναδιανομής αλλά δεν μπορούν να συμφωνήσουν σε τίποτα παρά το ότι προτείνουν παρόμοια, θεωρητικά στρέφονται εναντίον της πολιτικής της ΝΔ αλλά ουσιαστικά στρέφονται ο ένας εναντίον του άλλου σε μια αδυσώπητη μάχη για το ποιός θα επικρατήσει δίνοντας όπλα και επιχειρήματα στον θεωρητικά κύριο αντίπαλό τους που είναι ο Μητσοτάκης. Οπως και να το κάνουμε δεν βλέπω άλλον που μπορεί να κερδίσει από αυτόν τον εμφύλιο πόλεμο των δύο μελών της ευρωπαϊκής σοσιαλιστικής ομάδας (εντάξει ο ένας είναι παρατηρητής) εκτός από τον βασικό τους αντίπαλο. Ο ακήρυχτος πόλεμος βέβαια έχει ιστορία και ρεβανσισμό και ούτε η ιστορία μπορεί να ξεχαστεί ούτε οι πληγές των επιλογών του ΣΥΡΙΖΑ την προηγούμενη δεκαετία εύκολα θα κλείσουν ιδιαίτερα για εκείνους που είδαν το κόμμα τους σχεδόν να διαλύεται από τις θύελλες των μνημονίων αλλά και όσα ακολούθησαν πριν από τις πρό προηγούμενες εκλογές.
Οι πρώτες μετεκλογικές δημοσκοπήσεις δεν διαφοροποιούνται ουσιαστικά σε σχέση με τα αποτελέσματα των πολύ πρόσφατων εκλογών απλά προσθέτουν δυό μικρά κόμματα στη βουλή στα δεξιά και τα αριστερά που κάνουν πιό δύσκολη την «παντοδυναμία» της ΝΔ του Μητσοτάκη αλλά μάλλον άνετη αυτοδυναμία φαίνεται να εξασφαλίζεται. Ιδωμεν... έχουμε δρόμο ακόμα.
.png "English"){kind=small}
