Σάν σήμερα ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ

Στις 31 Ιανουαρίου και ώρα 01:40  το κρύο βράδυ της Τετάρτης ξημερώνοντας Πέμπτη 1 Φεβρουαρίου του  1996 και ολόκληρη την ημέρα παρακολουθούσα άναυδος και με κομμένη την ανάσα από τα ΜΜΕ όπως όλος ο Ελληνικός λαός την εμπλοκή μας σε έναν ενδεχόμενο πόλεμο με τους Τούρκους, και τους απάτριδες πολιτικούς κυβερνώντες της εποχής που φάνηκε πόσο μικρά πολιτικά ανθρωπάκια υπήρξαν με τους χειρισμούς τους μπροστά στη σοβαρή κρίση και φυσικά και μετά με τον ηγέτη των Κούρδων  Οτζαλάν.

Αχ μεγάλε....Πάγκαλε να είσαι καλά!!!!! που ....κατάφερες και....προστάτευσες τον Κούρδο ηγέτη!!!!!!

Και την τιμημένη ΣΗΜΑΙΑ μας που ήσουν φύλακας φρουρός στα Ίμια να μη την πάρει ο άνεμος!!!!!!!

Θεωρούσες αυτονόητο ότι οι Τούρκοι κομάντος εύκολα θα την έπαιρναν ο άνεμος όχι.

Και ο μεγαλοπρεπείς σαν άλλος Αμερικανός πολίτης έλεγε ευχαριστώ στον πρόεδρό του!!!!

Και μικρός σαν άλλος Έλληνας και καθηγητής!!!!

Εύγε σας!!!!

Ο λαός λέμε ότι έχει ασθενή μνήμη αλλά στην περίπτωσή σας 17 χρόνια μετά σας τιμώρησε και σας έδωσε αυτό που αξίζετε και ίσως και κάτι

λιγότερο μέχρι τώρα για τα καλά που κάνετε!!!!!!

Τιμή και δόξα στους τρεις ήρωες των Ιμίων.

Το  Σχόλιο: από Παύλος ο καλός ο μαθητής.......

Η Κρίση των Ιμίων

Συντεταγμένες: 37°03′02″N 27°09′03″E / 37.0506, 27.1508(Χάρτης)

ο υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, ο υποπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος
και ο αρχικελευστής Έκτορας Γιαλοψός,

Ίμια

Κρίση των Ιμίων ονομάζεται συμβατικά μία έντονη αντιπαράθεση εδαφικής κυριαρχίας που έλαβε χώρα τον Ιανουάριο του 1996 ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία με αφορμή την προσάραξη πλοίου στις βραχονησίδες των Ιμίων. Κατά την διάρκεια της ολιγοήμερης αυτής κρίσης, οι δύο χώρες μετέφεραν στρατιωτικές δυνάμεις (κυρίως ναυτικές) γύρω από τα Ίμια και τις ανέπτυξαν φτάνοντας κοντά στην ένοπλη σύρραξη. Τελικά με την παρέμβαση του ΝΑΤΟ, και κυρίως των ΗΠΑ, η ένταση εκτονώθηκε και οι δύο χώρες απέσυραν τους στόλους τους.
Υπενθυμίζεται ότι την εποχή της κρίσης αυτής πρωθυπουργός της Ελλάδας ήταν ο Κωνσταντίνος Σημίτης, (που λόγω ασθενείας του πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου εκλέχθηκε εσπευσμένα από την Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ στις 18 Ιανουαρίου του 1996). Υπουργός Εξωτερικών ήταν ο Θεόδωρος Πάγκαλος, υπουργός Εθνικής Αμύνης ο Γ. Αρσένης και Αρχηγός ΓΕΕΘΑ 
ο ναύαρχος Χ. Λυμπέρης, ενώ πρωθυπουργός της Τουρκίας ήταν η Τανσού Τσιλέρ και υπουργός Εξωτερικών ο Ονούρ Οϊμέν.
Περί τις τελευταίες ώρες της κρίσης, τρεις Έλληνες αξιωματικοί, του Πολεμικού Ναυτικού έχασαν την ζωή τους όταν το ελικόπτερο όπου επέβαιναν κατέπεσε στην θάλασσα. 
Το ατύχημα αποδόθηκε σε τεχνικά αίτια και την κόπωση του πληρώματος. Η τουρκική πλευρά δεν ανέφερε απώλειες.
Καθ'όλη τη διάρκεια της κρίσης φάνηκε η μεγάλη δυσπιστία του Σημίτη προς την ηγεσία της ΕΥΠ και των Ενόπλων Δυνάμεων. Όπως γράφει Το Βήμα: «Οι αξιωματικοί αυτοί είχαν μάθει να λειτουργούν με τον Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος λάτρευε τις συσκέψεις με στρατιωτικούς, τις υπηρεσίες από κλειστές πηγές και τη διαχείριση κρίσεων όπως εκείνη του Μαρτίου του 1987. Ο κ. Σημίτης τους θεωρούσε «ανδρεϊκούς», ξένους στη δική του κουλτούρα και ύποπτους για το στήσιμο παγίδων τις κρίσιμες εκείνες ώρες. »

Πρωτόκολλο του 1932 Οριοθετική γραμμή
Γεωγραφικά σημεία Τουρκική πλευρά
Στίξη	Ονομασία στο κείμενο	Σύγχρονη ονομασία
A	Mordala I.
B	Kara Ada	Kara Ada
C	Guirejik I.	Gürecik Adası
D	Utchian I.	Kargı Adası
E	Arkialla Pt.
F	Hussein Pt.	Hüseyin Burnu
G	Lodo	Yassıada
H	Atsaki	Topan Adası / Zouka
I	Kato I.	Çavuş Adası
J	Pondikusa	Büyükkiremit Adası
K	Sandama Peninsula	İnce Burnu
L	C. Monodendri	Tekeağaç
Ιταλική (και αργότερα Ελληνική) πλευρά
Στίξη	Ονομασία στο κείμενο	Σύγχρονη ονομασία
A	C. Phuka	Ag. Fokas
B	Luro Pt	Akr. Psalidi
C	Kum Pt.	Akr. Ammoglossa
D	C. Russa	Akr. Roussa
E	Vasiliki Pt.	Vasiliki
F	Karapsili Pt.	Akr. Atsipas
G	Kardak (Rks)	Imia/Kardak
H	Kalolimno	Kalolimnos
I	Agia Kiriaki	Ag. Kiriaki
J	Pharmako	Farmakonisi
Πηγή: Κείμενο της συνθήκης του 1932 για τα σύνορα, και σύγχρονοι χάρτες της περιοχής.

Καθεστώς των νησιών 

Τα Ίμια αποτελούν μία συστάδα νησίδων της Δωδεκανήσου. Αυτά εκχωρήθηκαν στην Ελλάδα μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου σύμφωνα με το άρθρο 14 της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων (10-12-1947) όπου η Ιταλία εκχώρησε στην Ελλάδα εν πλήρει κυριαρχία τις νήσους της Δωδεκανήσου απαριθμούμενες: Αστυπάλαια, Ρόδο, Χάλκη, Κάρπαθο, Κάσο, Τήλο, Νίσυρο, Κάλυμνο, Λέρο, Πάτμο, Λειψούς, Σύμη, Κω και Καστελόριζο ως και τις παρακείμενες νησίδες. Σε προγενέστερη μάλιστα διμερή συνθήκη, του 1932, ανάμεσα στην Ιταλία και την Τουρκία τα Ίμια συμπεριλαμβάνονταν σε χάρτη με τα ιταλικά εδάφη. Αργότερα, καθώς όλες οι ιταλικές κτήσεις επί της Δωδεκανήσου πέρασαν στην ελληνική κυριότητα, ομοίως και τα Ίμια ενσωματώθηκαν στο ελληνικό κράτος. Το Τουρκικό κράτος είχε αποδεχτεί το καθεστώς επικυριαρχίας της Ελλάδας στα νησιά αυτά.
Σημειώνεται επίσης ότι σύμφωνα με το άρθρο 189 του Κ.Δ.Ν.Δ. εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων δικαίωμα για παροχή επιθαλάσσιας αρωγής δίδεται μόνο στα υπό ελληνική σημαία ρυμουλκά ή ναυαγοσωστικά.

Ιστορικό της κρίσης 

Δεκέμβριος 1995: Το πρώτο επεισόδιο 

Στις 25 Δεκεμβρίου 1995 το τουρκικό φορτηγό πλοίο Φιγκέν Ακάτ προσάραξε σε αβαθή ύδατα κοντά στις βραχονησίδες και εξέπεμψε σήμα κινδύνου. Το λιμεναρχείο Καλύμνου –το πλησιέστερο στην περιοχή– διέθεσε ρυμουλκό για να αποκολλήσει το τουρκικό πλοίο, αλλά ο πλοίαρχος αρνήθηκε, υποστηρίζοντας ότι βρισκόταν σε τουρκική περιοχή και άρα οι τουρκικές αρχές είχαν την αρμοδιότητα να του προσφέρουν βοήθεια.
Στις 26 Δεκεμβρίου το λιμεναρχείο ενημέρωσε την αρμόδια διεύθυνση του υπουργείου Εξωτερικών, το οποίο μέσω του γραμματέα της ελληνικής πρεσβείας στην Άγκυρα Γιάννη Παπαμελετίου, ειδοποίησε τον γραμματέα της Διεύθυνσης Ελληνικών Υποθέσεων του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών Τσινάρ Εγκίν ότι, αν δεν παρέμβαινε ρυμουλκό, το τουρκικό πλοίο θα κινδύνευε. Στις 27 Δεκεμβρίου το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών ενημερώνει την ελληνική πρεσβεία ότι, ανεξαρτήτως του ποιος θα ανελάμβανε τη διάσωση του πλοίου, υπήρχε γενικότερα θέμα με τα Ίμια.
Τελικά, στις 28 Δεκεμβρίου δύο ελληνικά ρυμουλκά αποκόλλησαν το τουρκικό φορτηγό και το οδήγησαν στο λιμάνι Κιουλούκ της Τουρκίας. Αξίζει να σημειωθεί ότι το ίδιο πρωινό ένα πλήρως εξοπλισμένο τουρκικό μαχητικό αεροσκάφος κατέπεσε στα ελληνικά χωρικά ύδατα, στην περιοχή της Λέσβου, ύστερα από εμπλοκή με ελληνικά μαχητικά. Ο Τούρκος πιλότος διασώθηκε με ελληνική βοήθεια.^{[εκκρεμεί παραπομπή]} Στις 29 Δεκεμβρίου το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών επιδίδει διακοίνωση στο αντίστοιχο ελληνικό, όπου αναφέρεται ότι οι βραχονησίδες Ίμια είναι καταχωρισμένες στο κτηματολόγιο Μουγκλά του νομού Μπόντρουμ (Αλικαρνασσού) και ανήκουν στην Τουρκία. Το γεγονός στάθηκε αφορμή να τεθεί από την Τουρκία θέμα ιδιοκτησίας των νησιών.

Ιανουάριος 1996: Η κρίση

Ο τότε δήμαρχος της Καλύμνου Δημήτρης Διακομιχάλης, θορυβημένος από το γεγονός ότι η Τουρκία εγείρει εδαφικές αξιώσεις στα Ίμια, ύψωσε την ελληνική σημαία σε ένα από αυτά τα δύο νησιά στις 25 Ιανουαρίου 1996, συνοδευόμενος από τον αστυνομικό διευθυντή Καλύμνου Γ. Ριόλα, έναν ιερέα και δύο κατοίκους του νησιού.
Τα τουρκικά τηλεοπτικά κανάλια μετέδωσαν εικόνες με την ελληνική σημαία υψωμένη στα Ίμια, κάτι που προκάλεσε σάλο στην κοινή γνώμη της Τουρκίας. Δύο δημοσιογράφοι του γραφείου της εφημερίδας Χουριέτ στη Σμύρνη, μετέβησαν με ελικόπτερο στη Μεγάλη Ίμια, υπέστειλαν την ελληνική σημαία και ύψωσαν την τουρκική σημαία. Η όλη επιχείρηση των δημοσιογράφων βιντεοσκοπήθηκε και προβλήθηκε από το τηλεοπτικό κανάλι που ανήκει στη Χουριέτ. Το γεγονός αυτό πήρε σημαντικές διαστάσεις. Σύντομα, ελληνικά και τουρκικά πολεμικά σκάφη κινήθηκαν στην περιοχή.
Η κρίση κλιμακώθηκε τις επόμενες μέρες. Στις 28 Ιανουαρίου 1996 το περιπολικό "Αντωνίου" του Πολεμικού Ναυτικού κατέβασε την τουρκική σημαία και ύψωσε την ελληνική. Επίσης, το βράδυ της 28ης Ιανουαρίου, Έλληνες βατραχάνθρωποι αποβιβάστηκαν στη Μεγάλη Ίμια χωρίς να τους αντιληφθούν τα παραπλέοντα εκεί τουρκικά πολεμικά.
Στις 29 Ιανουαρίου, ο νέος πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, στις προγραμματικές του δηλώσεις στη Βουλή, στέλνει μήνυμα προς την Τουρκία, ότι σε οποιαδήποτε πρόκληση η Ελλάδα θα αντιδράσει άμεσα και δυναμικά. Στις 30 Ιανουαρίου, η πρωθυπουργός της Τουρκίας Τανσού Τσιλέρ δηλώνει μέσα στην Τουρκική βουλή ότι την επόμενη μέρα η Ελληνική σημαία θα έχει κατέβει από τα Ίμια.
Στις 31 Ιανουαρίου και ώρα 01:40 Τουρκικές ειδικές δυνάμεις αποβιβάζονται στη Μικρή Ίμια. Στις 05:30 της ίδιας μέρας ελικόπτερο του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, που απογηώθηκε από τη φρεγάτα Ναυαρίνο για να διαπιστώσει την παρουσία των Τούρκων στη βραχονησίδα κατέπεσε κατά την επιστροφή του στη φρεγάτα και τα τρία μέλη του πληρώματος, ο υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, ο υποπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος και ο αρχικελευστής Έκτορας Γιαλοψός, σκοτώθηκαν. Σχετικά με τις αιτίες πτώσης του ελικοπτέρου έχουν διατυπωθεί διάφορες απόψεις. Η επίσημη θέση του Πολεμικού Ναυτικού είναι ότι το ελικόπτερο κατέπεσε λόγω κακοκαιρίας και απώλειας προσανατολισμού του πιλότου (Vertigo). Την θέση αυτή υποστήριξε πρόσφατα ο πρώην αρχηγός ΓΕΝ ναύαρχος Αντώνης Αντωνιάδης, αναφέροντας μάλιστα πως η τουρκική φρεγάτα Γιαβούζ προσφέρθηκε να βοηθήσει, αλλά πήρε άμεσα από τους πιλότους του ελικοπτέρου αρνητική απάντηση. Ωστόσο, υπάρχει διαδεδομένη στην Ελλάδα η άποψη ότι το ελικόπτερο καταρρίφθηκε είτε από το Τουρκικό Ναυτικό είτε από τους τούρκους καταδρομείς που υπήρχαν πάνω στο νησί, και ότι η αληθινή αιτία της πτώσης αποκρύφτηκε προκειμένου να λήξει η κρίση και να μην οδηγηθούν οι δύο χώρες σε γενικευμένη σύρραξη ή ακόμα και σε πόλεμο.

Εκτόνωση της κρίσης 

Κατά τη διάρκεια της κρίσης υπήρξαν έντονες πιέσεις από τις Ηνωμένες Πολιτείες προκειμένου να λήξει το επεισόδιο. Ο αμερικανός πρόεδρος Μπιλ Κλίντον ενημερώθηκε πρώτα από την Τουρκάλα πρωθυπουργό Τανσού Τσιλέρ πως Ελλάδα και Τουρκία ξεκινούν πόλεμο, επειδή δύο τούρκοι δημοσιογράφοι και κάποιοι Έλληνες βαρκάρηδες συνεπλάκησαν σε έναν βράχο που κατοικούσε μία κατσίκα.
Ο διπλωμάτης Richard Holbrooke ενημερωμένος από τον αμερικανό πρόεδρο, επικοινώνησε τηλεφωνικά με τους δύο πρωθυπουργούς που δεσμεύτηκαν να αποσύρουν τις δυνάμεις τους και να υποστείλουν τις σημαίες. Τα πολεμικά σκάφη και οι καταδρομείς των δύο χωρών αποχώρησαν από τις βραχονησίδες το πρωί της 31ης Ιανουαρίου 1996 υπό την επίβλεψη αεροσκαφών του 6ου αμερικανικού στόλου της Μεσογείου.

Συνέπειες 

Η κρίση έδωσε αφορμή στο Τουρκικό κράτος να θέσει ζήτημα των Γκρίζων ζωνών, αμφισβητώντας την κυριαρχία της Ελλάδας σε αρκετά νησιά, συμπεριλαμβανομένων των Ιμίων. Επρόκειτο για την πρώτη τουρκική διεκδίκηση που αφορούσε καθ΄αυτή την κυριαρχία ελληνικού εδάφους. Παρόλα αυτά η ελληνική πλευρά δεν αποδέχτηκε ποτέ την ύπαρξη τέτοιου θέματος, επικαλούμενη διάφορες διεθνείς συνθήκες.
Η κρίση επίσης κλόνισε την αξιοπιστία της νέας τότε ελληνικής κυβέρνησης του Κώστα Σημίτη, ειδικά όταν ο τελευταίος ευχαρίστησε δημόσια, μέσα στο ελληνικό κοινοβούλιο, τις ΗΠΑ για το ρόλο τους στην αποκλιμάκωση των γεγονότων.

Συμβάντα μετά την κρίση 

Πάσχα του 1996 

Στις 17 Απριλίου του 1996 συνέβη άλλο ένα επεισόδιο. Ενώ οι δύο πλευρές έκαναν τις συνηθισμένες περιπολίες τους, κατά τις 2 το μεσημέρι εμφανίστηκε ένα ταχύπλοο πολιτικό σκάφος με επιβαίνοντες τρία άτομα. Κατά την αναγνώριση διαπιστώθηκε πως ήταν μέλη της οργάνωσης Ελληνοαμερικάνικη Ένωση και ήθελαν να τελέσουν τρισάγιο στην μνήμη των στρατιωτών που χάθηκαν, στην Μεγάλη Ίμια, έχοντας άδεια από το Λιμεναρχείο Καλύμνου.
Παρ'όλο που τους δώθηκε η εντολή να τελέσουν το τρισάγιο εν πλω, πέρασαν στην πίσω πλευρά των Ιμίων, όπου η ελληνική πλευρά δεν είχε οπτική επαφή και ελέγχεται από τουρκικές ακταιώρους. Αργότερα φαίνονται να αποβιβάστηκαν στο νησί, αφήνοντας ένα στεφάνι και δύο μικρές σημαιες, μία ελληνική και μία αμερικάνικη και αποχωρούν. Μετά από λίγο δύο τουρκικά αεροσκάφη και ένα ελικόπτερο πετούν πάνω από την Μεγάλη Ίμια.
Επιτελείς του ελληνικού στρατού κρίνοντας πως σκοπός των Τούρκων είναι να πάρουν τις σημαίες, ενημέρωσαν το ελληνικό ΥΕΘΑ (Υπουργείο Εθνικής Αμύνης). Η εντολή που πήραν είναι να πάρουν τις σημαίες από το νησί, πριν από τους Τούρκους. Στην περιοχή κατέφθασε μία ελληνική κανονιοφόρος, ενώ βατραχάνθρωποι από την Μονάδα Υποβρυχίων Αποστολών Λιμενικού Σώματος κατέβηκαν σε φουσκωτό στο νησί. Στον αέρα πέταγαν τα τουρκικά F-16 εμποδίζοντας την κάθοδο των βατραχανθρώπων μέχρι να φθάσουν στην περιοχή ελληνικά μαχητικά, και να αρχίσουν τις εμπλοκές.
Στις 5 το απόγευμα ανακοινώνεται το πέρας της αποστολής με αίσιο τέλος καθώς οι βατραχάνθρωποι είχαν καταφέρει να κατεβάσουν τις σημαίες και το στεφάνι και να επιστρέψουν με αυτά. Μετά το συμβάν, ομολογούν πως "Νικάς όταν κατεβάζεις τα σύμβολα και φεύγεις;" .

2005

Στις 12 Απριλίου 2005, υπήρξε ένα ακόμα συμβάν στη περιοχή των Ιμίων. Κατά τη διάρκεια επίσημης επίσκεψης στην Τουρκία του τότε Υπουργού Εξωτερικών της Ελλάδας Πέτρου Μολυβιάτη, τουρκικές ακταιωροί πλησίασαν αρκετά στα νησιά αρνούμενες να αποχωρήσουν, ακόμα και όταν ελληνικά σκάφη κατέφτασαν στην περιοχή.

Σημειώσεις

1. ↑ Το Βήμα, 13 Νοεμβρίου 2005 "Τι συνέβη τη νύχτα των Ιμίων"
2. ↑ Το 2009, στα πλαίσια των πολιτικών συγκρούσεων μεταξύ της κυβέρνησης Ερντογάν με την αντιπολίτευση για το θέμα του πολιτικού ανοίγματος προς τους Κούρδους, αποκαλύφθηκε στον τουρκικό τύπο πως την περίοδο εκείνη, ο τότε μόνιμος υφυπουργός εξωτερικών της Τουρκίας, Ονούρ Οϊμέν, απέκρυψε κρυπτογραφημένο μήνυμα του πρέσβη της Τουρκίας στην Ιταλία, σύμφωνα με το οποίο οι Ιταλοί αποδείκνυαν ότι η Τουρκία είχε εγκαταλείψει τα Ίμια σε αυτούς, οδηγώντας έτσι στην κλιμάκωση της κρίσης. Βρέθηκε ο Τούρκος συνωμότης στην κρίση στα Ίμια, zougla.gr 13/11/2009
3. ↑ kathimerini.gr, Μια άγνωστη πτυχή της νύχτας των Ιμίων, Ανακτήθηκε 9 Φεβρουαρίου 2009
4. ↑ O Κλίντον παρουσίασε στην Αθήνα τη μοντέρνα οικονομία
5. ↑ Θάνος Βερέμης, «Οι Ελληνοτουρκικές σχέσεις», Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών, τομ. ΙΣΤ, 2000, σελ.411

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

ΜΑΛΒΙΝΑ LIVE Μετά τα Ίμια 1-2-1996

Ίμια, μια μαύρη επέτειος για τη χώρα

Χάρτης που δείχνει ότι τα Ίμια είναι ελληνικότατα. Σήμερα η χώρα, μετά τον τραγικό χειρισμό της κρίσης από τον κ. Σημίτη, δεν ασκεί πλήρη κυριαρχία σε ένα μέρος της επικρατειάς της. Ως ανταμοιβή, η ελληνική πολιτεία δίνει εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ για το Ίδρυμα του κ. Σημίτη, ενός πρώην πρωθυπουργού που παρέδωσε την πατρίδα μικρότερη απότι την παρέλαβε.

Από το βιβλίο του Σάββα Καλεντερίδη "Παράδοση Οτζαλάν - Η ώρα της αλήθειας", το κεφάλαιο "Τα Ίμια και ο Οτζαλάν":

"Απ' ό,τι είμαι σε θέση να γνωρίζω, όταν άρχισε να ανεβαίνει η ένταση στα Ίμια, οι Τούρκοι στρατηγοί είχαν συσκεφθεί στο τουρκικό επιτελείο και είχαν προβεί στην εκτίμηση ότι υπό τις συνθήκες που επικρατούσαν εκείνη την περίοδο, οι ίδιοι ήσαν εντελώς ανέτοιμοι να χειριστούν στρατιωτικά μια κρίση και οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις δεν ήταν σε θέση να διεξάγουν έναν ελληνοτουρκικό πόλεμο. Θα ήταν ολοκληρωτική καταστροφή γι' αυτούς. Από την άλλη πλευρά, αν ήθελαν να θέσουν θέμα αμφισβητούμενων νησιών, είχαν μια σειρά από άλλα νησιά να το κάνουν. Τα Ίμια ήσαν τα πλέον ακατάλληλα, αφού η Τουρκία τα είχε παραχωρήσει με συμφωνία στην Ιταλία και αυτή με τη σειρά της, τα παραχώρησε πάλι με συμφωνία στην Ελλάδα. Αυτός είναι και ο λόγος που λίγες μέρες μετά ο Τούρκος αρχηγός ΓΕΕΘΑ, Ισμαήλ Χακκί Καράνταϊ, αναφερόμενος στην κρίση των Ιμίων, δήλωνε: "Ήταν ένα στρατηγικό λάθος".
Ο Σημίτης, πρωθυπουργός δύο ημερών, χωρίς ψήφο εμπιστοσύνης, δεν κατάφερε να χειριστεί αποτελεσματικά την κρίση και στην ουσία κρεμόταν από τις διαθέσεις των Αμερικανών. Από τη μια μεριά η Τουρκία, η οποία παρόλο που ήταν σε μειονεκτική θέση από πλευράς συσχετισμού δυνάμεων στην περιοχή, έθετε προκλητικά τελεσίγραφα προς την Ελλάδα με την απειλή βίας, και από την άλλη ένας άπειρος πρωθυπουργός, που δεν είχε λάβει ψήφο εμπιστοσύνης. Ας δούμε όμως την κατάσταση.
Στα Ίμια ήμασταν σαφώς σε πλεονεκτική θέση, αφού, αφ' ενός μεν είχαμε με το μέρος μας το διεθνές δίκαιο και αφ' ετέρου ο συσχετισμός των ναυτικών δυνάμεων που είχαν καταπλεύσει στην περιοχή ήταν υπέρ ημών. Στην περιοχή, αλλά και σε ολόκληρο το Αιγαίο ο ελληνικός στόλος κυριαρχούσε. Στον Έβρο ήμασταν απολύτως ασφαλείς και σε σαφώς πλεονεκτική θέση, αφού γνωρίζαμε ότι οι Τούρκοι δεν μπορούσαν να κινήσουν ούτε ένα άρμα, λόγω των παρατεταμένων βροχοπτώσεων, που είχαν καταστήσει όλα τα δρομολόγια των αρμάτων αδιάβατα. Την ίδια στιγμή όλες οι μονάδες του ελληνικού Δ΄ Σώματος Στρατού είχαν κινητοποιηθεί άμεσα και βρίσκονταν έγκαιρα στις θέσεις που προβλέπουν τα σχέδια, σε ποσοστό 100%.Σε επίπεδο προετοιμασίας και κινητοποίησης κρατικών μηχανισμών, ήμασταν μερικές μέρες μπροστά από τους Τούρκους, λόγω της διακλαδικής άσκησης "Αλέξανδρος - 99", που ήταν σε εξέλιξη. Από την άλλη πλευρά, τα δύο από τα τέσσερα αρματαγωγά των Τούρκων ήσαν εκτός ενεργείας για διάφορους λόγους, άρα οι Τούρκοι δε μπορούσαν να πραγματοποιήσουν αμφίβια επιχείρηση μεγάλης κλίμακας. Δεν μπορούσαν να κάνουν πόλεμο δηλαδή.
Και ενώ η Ελλάδα είχε το πλεονέκτημα σε επίπεδο στρατιωτικής δύναμης, δεχόταν από την Τουρκία προκλητικά τελεσίγραφα με την απειλή χρήσης βίας. Και αντί να διαπραγματευτεί πολιτικά την υπεροχή που είχε σε στρατιωτικό επίπεδο, τελικά, υποχώρησε. Τι να πεις! Κανείς δε θέλει πόλεμο, αλλά και κανείς δεν μπορεί να ακυρώνει την υπόσταση και τις βασικές αρχές λειτουργίας ενός κράτους. Και όταν ένα άλλο κράτος προσπαθεί να σου αποσπάσει πολιτικά οφέλη με απειλή χρήσης βίας, δεν υποχωρείς άτακτα, τη στιγμή μάλιστα που έχεις και το πλεονέκτημα στον τομέα αυτό.
Ανεξάρτητα με το ποιος και γιατί προκάλεσε την κρίση, τα Ίμια ήταν μια ευκαιρία να πάρουν οι Τούρκοι ένα ιστορικό μάθημα και να συμμορφωθούν με αυτά που επιβάλλει η διεθνής νομιμότητα και ο πολιτισμένος κόσμος. Και δεν υπονοώ φυσικά τον πόλεμο, αλλά τη σωστή διαχείριση της κρίσης, που θα ξεγύμνωνε τις αδυναμίες της Άγκυρας, που ήταν πολλές. Όλα αυτά όμως δεν μπορούσε να τα δει και να τα αξιολογήσει η νεοσύστατη κυβέρνηση και ο άπειρος, χωρίς ψήφο εμπιστοσύνης, πρωθυπουργός. Δεν μπόρεσε να δει την Ελλάδα και την ιστορία της και εξέλαβε τα γεγονότα ως μια συνωμοσία εναντίον του. Είδε το δένδρο και δεν είδε το δάσος."
Το βιβλίο "Παράδοση Οτσαλάν: Η ώρα της αλήθειας" είναι των εκδόσεων ΙΝΦΟΓΝΩΜΩΝ, Φιλελλήνων 14, 210 3316036, info@infognomon.gr.