Μια Ζεστή Μέρα στην πόλη

Μια Ζεστή Μέρα στην πόλη
Σήμερα ήταν μια μέρα που χαρακτηρίζονταν από απίστευτη ζέστη και εμεις της Θεσσαλονίκης οι κολασμένοι, ταγμένοι να φυλάμε τον Πύργο τον Λευκό, βγήκαμε στη βεράντα μας, είδαμε τα απέναντι μπαλκόνια που είχαν κατεβασμένα παντζούρια διότι (λογικά σκεπτόμενοι οι άνθρωποι) πήρανε τις παραλίες προς αναζήτηση δροσιάς. Τι να κάνουμε, τι να κάνουμε ... για να δροσιστούμε λέμε τώρα διότι από δουλιές και εργασίες μη το συζητείς.... θα τα πούμε αυτά μιαν άλλη φορά... Λοιπόν τι λέγαμε α, ναι στη βεράντα μας λοιπόν, ήρθε και ο γνωστός μας (φραπόγαλος)

και το μεσημέρι, με το θερμόμετρο να σκαρφαλώνει στους 38 , κλειστήκαμε μέσα αγκαλιά με το aircondition και αρχίσαμε το μακροβούτια  μακρινής αποστάσεως στην πισίνα της χωριάτικης

και  επειδή ακούσαμε κλαματα και θρήνους από την κατάψυξη και προς αποφυγή παρεξηγήσεων ώρα που ήταν, δεχτήκαμε να  κάνουμε την υπέρβαση δοκιμάζοντας το ταπεινό και καταφρονεμένο (σε μέγεθος ΧΧΧΧSMALL...............) παγωτάκι.

Το απογευματάκι δε, έφτιαξα το ετήσιο βύσσινο γλυκό και ολοκλήρωσα το πλεκτό μου στεφανάκι για να νοικοκυρευόμαστε και διάβασα το βιβλίο μου ,

ΚΡΥΜΜΕΝΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΤΟ ΧΑΝ ΕΛ ΧΑΛΙΛΙ

ΝΑΓΚΙΜΠ ΜΑΧΦΟΥΖ . Μου αρέσει πάρα πολύ, αν και είμαι ακόμη στην αρχή του βιβλίου, έχει πολύ ωραίες περιγραφές τόπων και τοπίων ενώ παράλληλα αποδίδει τα συναισθήματα των ηρώων διεισδύοντας και αναλύοντας την προσωπικότητα τους. Καλό βράδυ και ελπίζω να είναι δροσερό...