Πρώτη Σερρών: Ντοπιολαλιές από τον φίλο Παναγιώτη Δασκαλούδη....-"Άμα σκουντάς γάδαρουν, πουρδές θα ακούεις."!!!

 Παναγιώτης Δασκαλούδης
Κατά την εποχή της δεκαετίας του 60, υπήρξε και μαθητής Γυμνασίου ο Γιώργης. Παιδί φιλότιμο, αγαπητό από πολλούς και πάντα με χαμόγελο. Πρώτος ήταν στα παιχνίδια της γειτονιάς, οι επιδώσεις του όμως στα μαθήματα δεν ήταν και οι άριστες, πράγμα που βροβλημάτιζε τον πατέρα του και συνεχώς του έλεγε.
-Γιουργάκη…….πιδί μ να δγιαβάειζ λίγου παραπάν, για να συ βάνουν οι καθηγητές καλόν βαθμόν, για να είσει απού σ πρώτοι σ μαθητές……
-Γιατί κι συ μπαμπά;…… Αφού κάτ απού ντη βάση πέφτου μόν σι δγιό μαθήματα……Στα άλλα είμει πάν απού ντη βάση…..δεν είμει κι ντιπ χάλια…..
-Αρέ δε χτάειζ σ Τάκη του πιδί…… σι όλα τα μαθήματα έχει τρανόν βαθμόν κι ντουν αγαπούν κι οι καθηγητές κι είνει απού σ πρώτοι……
-Μπρέη….μωρέ….. τρανή δλειά. Ιμένα μι αγαπούν όλα τα πιδγιά απού ντη τάξη μας κι απού ντου μαχαλά μας που είνει κι πχιο πουλλά απού σ καθηγητές…..
Όσο και να προσπαθούσε ο πατέρας του να τον πείσει με τα λόγια του και με συγκεκριμένα παραδείγματα άλλων συμμαθητών του, ο Γιώργος είχε κάτι να πει, είχε κάτι να απαντήσει και συνεχώς αποστόμωνε τον πατέρα του, ο οποίος μετά από καιρό, αποφάσισε να τον κινήσει το ενδιαφέρον με διαφορετικό τρόπο και του είπε…..
-Γιουργάκη……πιδί μ….. άμα μι φέρς καλνοί βαθμοί αυτήνα ντη φουρά, ιγώ θα σι πάρου αϊρουβόλου για να κνηγάς σπουργίτχια……. Δγιέ τα άλλα πιδγιά…… Κανένα δενέχει τέτχιου όπλου….. Δγιάβασει συ, φέρει καλνοί βαθμοί κι γω δω είμει….. Ντην άλλη ντη μέρα θα στου αγουράσου…..
Τι το ήθελε και το πρότεινε ο φουκαράς ο πατέρας στο Γιώργη το αεροβόλο και αυτός δεν ήξερε. Προσπαθούσε να κινήσει το ενδιαφέρον του γιού, αλλά έλα τώρα όμως που ο γιος του το ήθελε προκαταβολικά και του έλεγε…..
-Μπαμπά…..πάρει μι του αϊρουβόλου κι γω…..θα του δγεις, θα ανιβάσου ζ βαθμοί μ…..Αλήθχεια σι λέου, ψέματα δε σι λέου…..
Μετά από πολλές υποσχέσεις του Γιώργου προς τον πατέρα του, πως θα βελτίωνε τις επιδόσεις του στα μαθήματα και μετά από πολλά παρακάλια, αποφάσισε τελικά και του πήρε ο πατέρας το αεροβόλο όπλο. Ο Γιώργης χαρά μεγάλη γεμάτος, έπαιρνε το όπλο καθημερινά και που τον έχανες και που τον έβρισκες, από το μεσημέρι και μετά και μέχρι να βραδυάσει, κυκλοφορούσε μέσα στο ρέμα στο χωριό. Το μόνο που τον ένοιαζε ήταν να μην σπαταλά το χαρτζιλίκι του πουθενά και να το ξοδεύει στο να αγοράζει σκάγια, «βολίδες» όπως τις έλεγαν τα παιδιά. Και τα μαθήματα βέβαια, πήγαιναν σε δεύτερη μοίρα και οι επιδώσεις του Γιώργη χειροτέρευαν αντί να βελτιώνονται, μέχρι που ήρθε η ημέρα που δώσανε τους ελέγχους προόδου των μαθητών και ο πατέρας του παίρνοντας στα χέρια του τον έλεγχο του Γιώργου, σάστησε ακόμη παραπάνω, γιατί η βαθμολογίες του ήταν πολύ χαμηλές και σε περισσότερα πλέον μαθήματα ήταν κάτω του δέκα (10). Νευρίασε, στενοχωρέθηκε και όταν πήγε στο σπίτι συζητούσε με τη γυναίκα του κι έλεγε….…
-Αρέ γναίκα….. Ντου είδεις εικεί ντου γιο μας…. αντί να γίνει άθρουπους μι φαίνητει γίνκει ντιπ γαδούρι …… Αυτός ήταν που μι έταζει ότι θα μι φέρει τρανοί βαθμοί, ότι θα γίνει απού σπρώτοι σ μαθητές κι ιγώ ντου πήρα αϊρουβόλου για τα πλούδγια... Ίτσι μνιαλό κι γω, πχιο μπουνταλάς απού ντου γιό μας πχιάσκα…. Συνέχεια μές ζντου λάκου σχιέτει, βίρα πλούδγια κνηγά κι βιβλίου δεν ανοίγει…. Δε γίνητει δλειά έτσι……Μην απουμείνει κι ζντην ίδγια πάλι τάξη κι τότει ταμάμ…..
Και η γυναίκα του τότε κουνώντας το κεφάλι της του είπε…..
-Αχ αχ αχ……άντρα μα άντρα μ…… Μεις έχουμει δγιο γαδάροι…… Ντουν ένα στου αχούρι κι ντουν άλλου μέσα δω, ντου γιό μας……κι ντου πήρεις κι αϊρουβόλου…. Αλλά κι όπους του είπαν οι παλνοί έτσι είνει…. «Γάδαρουν άμα σκουντάς, μόν πουρδές θα ακούεις»….. Αυτό γίνητει κι μι ντου γιο μας κι μην πιριμένς χαήρι…..

Επιμέλεια: Παύλος  Π. Νούνης