🎤🌷🎤🌷🎤🎼🎼🎤😭😭 ......ΕΦΥΓΕ ΚΙ Ο ΠΕΡΙΚΛΗΣ, ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΤΑΞΙΔΙ

Στίχοι: Καλλιόπη Μαρμαρινού 

Μουσική: Στέλιος Σωτηρίου 

Πρώτη εκτέλεση: Περικλής Περάκης 

Άλλες ερμηνείες: Μανώλης Λιδάκης 

Κάποτε με λάτρευες με πάθος 

λες και ήμουνα θεός 

Τώρα με κοιτάζεις αδιάφορα 

πως άλλαξε ο καιρός 

Σβήσανε τα ίχνη της αγάπης μας 

ποιος πίστευε σ αυτό 

Γκρέμισες την άτυχη φωλίτσα μας 

που σου 'πα σ' αγαπώ 

Απονιά μου δείχνεις και φαρμάκι ρίχνεις 

Στην καρδιά μου που δε σε μισεί 

Πίστεψα σε σένα κι όμως βγήκες ψέμα 

Η αγάπη σου ήταν μικρή 

Τώρα πια αισθάνομαι σα ξένος 

που τον διώχνουν μακριά 

Φεύγω από σένα ξεχασμένος 

στη δική σου απονιά 

Πέταξες στην άκρη την αγάπη μου 

που σου 'χα εμπιστευτεί 

Έφυγε η χαρά κι ήρθε το δάκρυ 

ποιος μπορεί να το σκεφτεί 

Πρόδωσες αισθήματα 

και άνοιξες αγιάτρευτες πληγές 

Ξέχασες το σήμερα αυτά 

που ζήσαμε μαζί στο χτες 

Απονιά μου δείχνεις και φαρμάκι ρίχνεις 

Στην καρδιά μου που δε σε μισεί 

Πίστεψα σε σένα κι όμως βγήκες ψέμα 

Η αγάπη σου ήταν μικρή 

Τώρα πια αισθάνομαι σα ξένος 

που τον διώχνουν μακριά 

Φεύγω από σένα ξεχασμένος 

στη δική σου απονιά

Τον σεμνό αυτόν ερμηνευτή. Κι αναρωτιέμαι, πόσα αντίο πια, μου έχει ταμένα η μοίρα για να πώ; Μέχρι να μου πούνε και το δικό μου, το στερνό; Έφυγε κι αυτός. Για το μακρύ εκείνο, της μοναξιάς ταξίδι. Μόλις με πήρε η Ρεγγίνα και μου το είπε. Και στο καπάκι με πήρε κι η Ξανθή, η αδελφή του, κλαίγοντας. Τι κρίμα να φεύγουν ένας-ένας, όλοι αυτοί, που τόση ψυχούλα βάλανε στο τραγούδι μας. Με τόση ευπρέπεια και σεβασμό το έντυσαν. Η Ξανθή είναι απαρηγόρητη. Δεν μπορούσε να αρθρώσει λέξη στο τηλέφωνο. Όλοι οσοι ήμασταν κοντά τους, ξέραμε πόσο δεμένα, ήταν τα δύο αδέλφια. Ζούσε ο ένας για τον άλλο. Δεν ήξερα πως να τη μαζέψω. Τι να της πω να την ηρεμήσω. Και η Ρεγγίνα ήταν συντετριμένη. Δε μπορούσε να μιλησει. Ήταν φίλοι και συνεργάτες. Ο Περικλής, επί σειρά ετών, υπήρξε ο πρόεδρος του Σωματείου των Τραγουδιστών. Και η Ρεγγινα νομίζω, αντιπρόεδρος, ή Γενική Γραμματέας. Είχε στο ενεργητικό του ο Περικλής,  δεκάδες επιτυχίες όπως την "Απονιά" που τώρα μου έρχεται στο μυαλό. Και το "ποιός το περίμενε" που ξεκινώ το κείμενο μου. Ο Περικλής έπασχε από ζάχαρο. Που δεν το πολυπρόσεχε. Όπως όλοι μας. Και αυτό τον έφαγε. Τον σακάτεψε. Μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα του τα κατάφαγε όλα. Κρίμα. Τι να πω. Φτωχένει σιγα σιγά το τραγούδι μας. Ας είναι ελαφρύ τουλαχιστο το χώμα που θα τον σκεπάσει. Και μεις πάντα έτσι με τρυφερότητα να τον θυμόμαστε. Και η Ξανθή να βρει η καημένη τη δύναμη να αντέξει αυτό το βάρος που η μοίρα της φόρτωσε. Έχει και κείνη τα δικά της.Τελος πάντων.  Η κηδεία θα γίνει το Σάββατο 23 Ιουλίου στις 10.30 πμ στο νεκροταφείο του Ζωγραφου.