Κάρλος το τσακάλι: Βίος και πολιτεία ενός διαβόητου τρομοκράτη

«Ποιος ο λόγος να γίνει δίκη τόσο καιρό μετά τα γεγονότα; Είναι υπερβολικό», λέει η δικηγόρος σύζυγός του. 17 μάρτυρες, 14 τόνοι δικαστικά έγγραφα.
Σχεδόν 43 χρόνια μετά τη βόμβα στο Drugstore Publicis στο Παρίσι, από την οποία σκοτώθηκαν δύο άνθρωποι και τραυματίστηκαν δεκάδες το 1974, ο διαβόητος τρομοκράτης από τη Βενεζουέλα Κάρλος θα παρουσιαστεί και πάλι σήμερα ενώπιον ενός ειδικού δικαστηρίου με την κατηγορία «των ανθρωποκτονιών σε σχέση με τρομοκρατική οργάνωση».
Διαβόητος διεθνής τρομοκράτης των δεκαετιών 1970 και 1980, ο Ίλιτς Ραμίρες Σάντσες, γνωστός ως Κάρλος, 67 ετών, θα βρεθεί ξανά επί τρεις εβδομάδες σε δικαστήριο του Παρισιού για να δικαστεί για την πιο παλιά τρομοκρατική επίθεση που του αποδίδει η γαλλική δικαιοσύνη. Στο δικαστήριο θα καταθέσουν 17 μάρτυρες και δύο ειδικοί, με την υπόθεση να περιλαμβάνει συνολικά 14 τόνους δικαστικών εγγράφων.

Επιτέλους δίκη!

Στις 15 Σεπτεμβρίου 1974 δύο άνθρωποι σκοτώθηκαν και 34 ακόμη τραυματίστηκαν από την έκρηξη μιας χειροβομβίδας που ερρίφθη στον περίβολο του Drugstore Publicis, ενός εμπορικού κέντρου που ήταν τότε στη γωνία της λεωφόρου Σεν Ζερμέν με την οδό Ρεν, στην καρδιά του Παρισιού.
Ο Κάρλος κινδυνεύει να καταδικαστεί σε ισόβια. Όμως ήδη κρατείται στη Γαλλία, μετά τη σύλληψή του στο Σουδάν από τις γαλλικές υπηρεσίες το 1994, και είναι καταδικασμένος σε δις ισόβια για τον φόνο τριών ανδρών, εκ των οποίων δύο αστυνομικοί, το 1975 στο Παρίσι και για τέσσερις επιθέσεις με εκρηκτικά από τις οποίες σκοτώθηκαν 11 άνθρωποι και σχεδόν 150 τραυματίστηκαν το 1982 και 1983 στο Παρίσι, στη Μασαλία και σε δύο τραίνα.
«Επιτέλους δίκη: Τα θύματα περίμεναν εδώ και καιρό να κριθεί ένοχος ο Κάρλος και να καταδικαστεί, τα τραύματά τους δεν θα κλείσουν ποτέ», δήλωσε ο δικηγόρος Ζορζ Ολό, που εκπροσωπεί 18 εξ αυτών, μεταξύ τους και τις χήρες των δύο νεκρών της επίθεσης. Συνολικά 27 θύματα της επίθεσης στο Drugstore Publicis συμμετέχουν στην κατηγορούσα αρχή μαζί με τρεις οργανώσεις.
Παρόλα αυτά η δικηγόρος του Κάρλος, η Ιζαμπέλ Κουτάν-Περ η οποία τον παντρεύτηκε το 2001, διερωτάται: «Ποιος ο λόγος να γίνει δίκη τόσο καιρό μετά τα γεγονότα; Είναι υπερβολικό», τονίζοντας ότι τα εγκλήματα έχουν παραγραφεί.

Βίος και πολιτεία ενός διαβόητου τρομοκράτη

Η δεκαετία του '70 ανήκε στον Κάρλος το Τσακάλι. Στις 15 Σεπτεμβρίου 1974 θα ρίξει χειροβομβίδα στον περίβολο του Drugstore Publicis από την έκρηξη της οποίας σκοτώθηκαν 2 άνθρωποι ενώ τραυματίστηκαν άλλοι 34. Μερικούς μήνες αργότερα τον Ιανουάριο του 1975 είναι ο εκτελεστής δύο αποτυχημένων τυφλών τρομοκρατικών χτυπημάτων με ρουκέτες στα αεροπλάνα της ισραηλινής Ελ Αλ, στο Ορλί, όπου τραυματίστηκαν 24 άτομα. Ο Κάρλος θα επιστέψει ξανά σε αιματηρή δράση στην Γαλλία όταν τον Μάρτιο του '82 θα εκραγεί βόμβα σε τρένο που εκτελούσε το δρομολόγιο Παρίσι Τουλούζη. Από την επίθεση αυτή θα χάσουν την ζωή τους 5 άνθρωποι και θα τραυματισθούν 29.

Ο Ilich Ramírez Sánchez γεννιέται στις 12 Οκτωβρίου 1949 στο Καράκας της Βενεζουέλας, όπου και περνά τα παιδικά του χρόνια. Ο πατέρας του, δικηγόρος στο επάγγελμα και σκληροπυρηνικός μαρξιστής, επιμένει το αγόρι να μην πάρει χριστιανικό όνομα και το ονομάζει Ίλιτς, ως φόρο τιμής στον Βλαντιμίρ Ίλιτς Λένιν. Οι «κόκκινες» πεποιθήσεις του πατέρα θα ωθήσουν τον Ίλιτς να προσχωρήσει στη νεολαία του κομμουνιστικού κόμματος της Βενεζουέλας ήδη από το 1959.
Το 1968, κάτω από την καθοδήγηση του πατέρα του, ο Ίλιτς γράφεται στο πανεπιστήμιο Patrice Lulumba της Μόσχας. Δύο χρόνια αργότερα ωστόσο, ο Ίλιτς θα αποβληθεί από το ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα. Μετά τις σπουδές του ο Κάρλος προσχωρεί αμέσως στο Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PFLP), το παναραβικό αριστερίστικο μέτωπο που έδρευε τότε στο Αμάν της Ιορδανίας και εκπαιδεύεται στο στρατόπεδο για τους ξένους εθελοντές. Εκεί αποκτά το παρατσούκλι Κάρλος.

Ως μαχητής της ελευθερίας επιχειρεί σε όλη τη Μέση Ανατολή υπακούοντας στις εντολές των αξιωματούχων της PFLP. Το 1973 όταν ο Κάρλος θα ξεκινούσε τη διαβόητη τρομοκρατική του δράση, πάντα για λογαριασμό της PFLP: στο στόχαστρο τίθενται ισραηλινών συμφερόντων επιχειρήσεις και μεμονωμένα άτομα, αλλά και όποιοι φέρονται να έχουν σχέσεις με το κράτος του Ισραήλ. Ο ίδιος αναλαμβάνει την ευθύνη για βομβιστική επίθεση στην Τράπεζα Χαποαλίμ του Λονδίνου, αλλά και για παγιδεύσεις με εκρηκτικά σε οχήματα έξω από τρεις γαλλικές εφημερίδες, τις οποίες κατηγορούσε η PFLP για μονομέρεια στην κάλυψη θεμάτων που αφορούσαν στη δράση του Ισραήλ. Ο ίδιος αναλαμβάνει την ευθύνη για χτύπημα με χειροβομβίδα σε γαλλικό εστιατόριο, ενώ θα συμμετάσχει και στα δύο αποτυχημένα τυφλά τρομοκρατικά χτυπήματα με ρουκέτες σε αεροπλάνα της ισραηλινής Ελ Αλ, που έλαβαν χώρα στο παρισινό αεροδρόμιο Ορλί στις 13 και 17 Ιανουαρίου 1975. Λίγους μήνες αργότερα, ο σύνδεσμός του στην PFLP θα τον προδώσει στις γαλλικές μυστικές υπηρεσίες, με τον Κάρλος να σκοτώνει τους δύο πράκτορες που τον ανέκριναν -και τον σύνδεσμο φυσικά- και να καταφέρνει να διαφύγει στη Βηρυτό.

Το πιο διαβόητο τρομοκρατικό του χτύπημα ήταν η κατάληψη του στρατηγείου του ΟΠΕΚ (Οργανισμός Εξαγωγών Πετρελαιοπαραγωγών Χωρών) στη Βιέννη κατά τη διάρκεια συνεδρίου του οργανισμού το 1975: στις 21 Δεκεμβρίου οδηγεί την ομάδα του στη διάσκεψη των αρχηγών του ΟΠΕΚ, πιάνοντας 60 ομήρους και σκοτώνοντας άλλους 3, με το φαινομενικό αίτημα του Κάρλος να είναι η μετάδοση ανακοινωθέντος για τον παλαιστινιακό αγώνα από τα αυστριακά ραδιόφωνα και τους τηλεοπτικούς σταθμούς της χώρας. Οι αυστριακές Αρχές συμμορφώνονται, για να αποφύγουν την εκτέλεση των ομήρων, ενώ την επόμενη μέρα παρέχουν στα μέλη της PFLP και τους ομήρους αεροπλάνο, με το οποίο και καταφεύγουν στο Αλγέρι: εκεί απελευθερώνουν τους ομήρους και δίνεται άσυλο στους περισσότερους τρομοκράτες.

Ο Κάρλος, στη σκιά του χτυπήματος του 1975, αποφασίζει να εγκατασταθεί στο Άντεν, όπου συστήνει τη δική του τρομοκρατική συμμορία: την αποκαλεί Οργάνωση Ένοπλου Αγώνα και στρατολογεί σύριους, λιβανέζους και γερμανούς ενώ δικτυώνεται με την ανατολικογερμανική Στάζι. Από εκεί βάζει στο στόχαστρο πολυάριθμους ευρωπαϊκούς στόχους, με τη φήμη του ως αδίστακτου και αποτελεσματικού τρομοκράτη να εκτοξεύεται. Οι παραγγελίες βέβαια για τρομοκρατικά χτυπήματα έχουν πια σκοτεινές προελεύσεις, συγκεχυμένους στόχους και προέρχονται από κακόφημους «χορηγούς», γεγονός που έδωσε στον «αδέσποτο» τρομοκράτη μια μυστηριώδη αίγλη.
Ο «πιο καταζητούμενος άνθρωπος του κόσμου» δεν είχε κανένα πρόβλημα να προδίδει τους εργοδότες του για περισσότερους πόρους, σαρώνοντας ταυτόχρονα την Ευρώπη με ένα κύμα τρομοκρατικών χτυπημάτων. Τον Φεβρουάριο του 1981 χτυπά τα γραφεία του Radio Free Europe στο Μόναχο, με μια σειρά ακόμα από τυφλά χτυπήματα να αποδίδονται στην εγκληματική του οργάνωση.

Και βέβαια όταν στις 16 Φεβρουαρίου 1982 θα συλληφθούν δύο μέλη του Ένοπλου Αγώνα στο Παρίσι, ο ελβετός τρομοκράτης Bruno Breguet και η γυναίκα του Κάρλος Magdalena Kopp, ένα κύμα τρομοκρατικών επιθέσεων θα συγκλόνιζε τη Γαλλία ως αντίποινα: βομβιστικό χτύπημα σε γαλλικό τρένο στις 19 Μαρτίου 1982 (5 νεκροί, 77 τραυματίες), παγιδευμένο αυτοκίνητο σε αραβική εφημερίδα του Παρισιού στις 22 Απριλίου 1982 (1 νεκρός, 63 τραυματίες), βόμβα στον σταθμό της Μασσαλίας στις 31 Δεκεμβρίου 1983 (2 νεκροί, 33 τραυματίες) και χτύπημα σε γαλλικό τρένο την ίδια μέρα, που θα άφηνε 3 νεκρούς και 12 τραυματίες.

Τέλος εποχής!

Καταφεύγει στο Σουδάν και οι γαλλικές και αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες πρόσφεραν στη σουδανική κυβέρνηση μια σειρά από συμφωνίες για την έκδοση του Κάρλος το 1994: στις 14 Αυγούστου, πράκτορες της χώρας τον ναρκώνουν και τον παραδίδουν «πακέτο» στους Γάλλους, οι οποίοι τον μεταφέρουν στο Παρίσι για να δικαστεί.
Κατηγορείται αρχικά για τον φόνο των δύο γάλλων πρακτόρων και του συνδέσμου της PFLP το 1975, με τη δίκη να ολοκληρώνεται στις 23 Δεκεμβρίου 1997 και να τον καταδικάζει σε ισόβια κάθειρξη. Το 2001, αφού μεταστράφηκε στον ισλαμισμό, ο Κάρλος παντρεύτηκε τη δικηγόρο του, Isabelle Coutant-Peyre
http://www.thetoc.gr/diethni/article/karlos-to-tsakali-bios-kai-politeia-enos-diaboitou-tromokrati 

πιμέλεια:Παύλος Π.Νούνης