Μήνυμα από τον Χρήστο στους Χωριανούς
Μέσο του αγαπητού φίλου και
χωριανού Νούνη Παύλου: σην ΟΜΑΔΑ
στους συγγενείς και φίλους
Αφιερωμένο στό αγαπημένο μας χωριό,
τήν Πρώτη Σερρών!
Χρήστος
Bobby Govetas, Christos Govetas, Ruth Hunter,
Nick Maroussis, Eleni Govetas,
Peter Lippman Dromeno doctored-filtered
DRÓMENO
Σχόλιο του blog:
Φίλες και φίλοι μου καλησπέρα σας.
Περίπου ένα μήνα περίπου με πρωτοβουλία μου και αγάπη προς το
χωριό που
Γεννήθηκα την πρώτη Σερρών, δημιούργησα μία ΟΜΑΔΑ στο FB με τίτλο "ΠΡΩΤΗ
ΣΕΡΡΩΝ
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΙΣ ΡΙΖΕΣ" ΠΡΩΤΗ ΣΕΡΡΩΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΙΣ ΡΙΖΕΣ στόχος η διατήρηση στην παράδοση και
τα πολιτιστικά δρώμενα του χωριού μας μέσω των ασπρόμαυρων φωτογραφιών ,που
καταγράφουν την οικογένεια, τις εκδηλώσεις, τα μαθητικά χρόνια, τα γλέντια, τους
γάμους, την εργασία (την δύσκολη δουλειά της καπνοπαραγωγής).
Έτσι λογικό να κάνουμε και αφιερώματα σε επίλεκτα πρόσωπα
και αγαπημένα του
Χωριού που μέσα από διάφορες ιδιότητες ,επαγγελματικές και
επιστημονικές τιμούν
το χωριό μας την πατρίδα μας και βέβαια με μεγάλη σταδιοδρομία και αποδοχή στο εξωτερικό
και από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού στις ΗΠΑ
–Βοστόνη-Tόπος διαμονής το Σιάτλ.
Αυτός είναι ο Χρήστος Γοβέτας Christos Govetas άξιο τέκνο της Πρώτης Σερρών, τον
γνώρισα μέσα από τις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης FB και μετέπειτα
με ανταλλαγή και συζήτηση
προσωπικών e-mail ένας άνδρας χωρίς έπαρση, που εκπέμπει ζεστασιά στον συνομιλητή
και τον φίλο..αυτός είναι ο Χρήστος Γοβέτας.
Χρήστο σου ευχόμαστε προσωπική υγεία.
Στην μουσική
οικογένεια σου Υγεία και δύναμη για το δύσκολο έργο της μουσικής τέχνης που
επιτελεί και τιμά ολόκληρη η οικογένεια Γοβέτα το χωριό μας.
Επιμέλεια-έρευνα-ανάρτηση
Παύλος Νούνης του Παναγιώτη
Christos Govetas
Ελευθεροτυπια Απριλιου 1̄̄̄8 2007
«...για να αισθανθούν λίγο Ελλάδα...»
Σε ήχο ελληνικό
ΓΙΩΡΓΟΣ Ε. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ
**PASATEMPO REBETIKA WITH CHRISTOS GOVETAS (ΠΑΡΑΓΩΓΗ: CH. GOVETAS & DISC MAKERS PENNSAUKEN Nj. USA)

Ποικιλοτρόπως αξιοσημείωτος ο δίσκος αυτός. Ελληνας της διασποράς ο Χρήστος Γοβέτας, παίζει και τραγουδά, μεταξύ άλλων, και ρεμπέτικα κι αν κρίνουμε από την εργασία του αυτή «Πασατέμπος» θα τον τοποθετούσαμε μεταξύ των καλύτερων, από άποψη ουσίας, μελετητών της ερμηνείας των παλιών λαϊκών τραγουδιών (ρεμπέτικων και «ρεμπέτικων»).
Τραγούδια των Τσιτσάνη, Μητσάκη, Βαμβακάρη, Σκαρβέλη, Χιώτη και άλλων, που
συνθέτουν μια ποικιλία ως προς το ύφος και τις ερμηνευτικές απαιτήσεις,
αποδίδονται με έναν τρόπο που ξαφνιάζει για την ατμόσφαιρα που δημιουργεί.
Αμεσότητα, λιτότητα, απλότης και ωραιότης, χωρίς φτιασιδώματα και άλλες
ωραιοποιημένες ψευτιές με τις οποίες έχουμε κατά κόρον βομβαρδιστεί στα πολλά
χρόνια της «αναβίωσης» του ρεμπέτικου. Πολλές από αυτές τις επανεκτελέσεις
θα τοποθετούσα αμέσως μετά και δίπλα στις πρώτες, των πρώτων διδαξάντων: «Σαν
απόκληρος γυρίζω», «Κάηκε ένα σχολείο», «Οσο βαριά είν' τα σίδερα», «Ο
Μπουφετζής», πράγμα που (ως φυσική συνέπεια) στρέφει το ενδιαφέρον μας
προς αυτόν το συμπατριώτη μας μετανάστη στη χώρα του Κολόμβου.
Οπως πληροφορούμεθα, λοιπόν, από το Διαδίκτυο και από αλλού, ο Χρήστος Γοβέτας γεννήθηκε στην Πρώτη Σερρών και μετανάστευσε στη Βοστόνη το έτος 1978, όπου σπούδασε αρχιτεκτονική. «Το 1983», γράφει ο ίδιος, «δούλευα στο Aegean Fair, ένα μεγάλο ελληνικό restaurant στη Βοστόνη. Φοιτητής το πρωί, γκαρσόνι τα βράδια και τα Σαββατοκύριακα που έπαιζε η ορχήστρα του φίλου μου Νίκου Σουβατζή προς το τέλος της βραδιάς μ' έγνεφε ο Νίκος ν' ανέβω στο πάλκο και να πω κανένα ρεμπέτικο...». Ετσι άρχισε η μουσική του σταδιοδρομία. Το 1984 έγινε μέλος της ορχήστρας «Ταξίμι» που έπαιζε στο restaurant «Middle-East» στο Cambridge όπου πήγαιναν «...φοιτητόκοσμος, τυχόν ναυτικοί, πιτσαδόροι και διάφοροι άλλοι της νύχτας για να αισθανθούν λίγο Ελλάδα και γινόταν πολλές φορές γλέντι μερακλίδικο...». Εκεί ουσιαστικά είχε την ευκαιρία να εμβαθύνει, όπως λέει, στο συναίσθημα του ρεμπέτικου. Ωστόσο καθώς περνούσαν τα χρόνια άρχισε να τον ενδιαφέρει περισσότερο η δημοτική μουσική. «Ετσι, ασχολήθηκα στη συνέχεια με το κλαρίνο, το λαούτο, το ούτι κι αργότερα με το ζουρνά. Τα τελευταία δέκα χρόνια, όπου και να παίζαμε, όλο και περισσότερο μας ζητούσαν να πούμε ρεμπέτικα, ιδιαίτερα με τη γυναίκα μου τη Ruth που παίζει φίνο ακορντεόν και τραγουδάει. (...) Φαίνεται πως μέσα μας ωρίμασε το ιδίωμα και η γνώση του κι ήταν φανερό πως έπρεπε να καταγραφεί ένα στιγμιότυπο αυτής της εμπειρίας. Ετσι έγινε αυτή η ηχογράφηση το Νοέμβριο και Δεκέμβριο του 2005 κι ακολούθησε η έκδοση του "Πασατέμπου" τον Ιούνιο του 2006».
Δεν πρέπει, πάντως, να παραλείψουμε και τα λοιπά ενδιαφέροντα βιογραφικά του
Χρήστου Γοβέτα: Το 1986, άρχισε τη μελέτη της κλασικής οθωμανικής μουσικής,
παίζοντας ούτι και μπεντίρ με το συγκρότημα «Eurasia Ensemble». Ελληνική
και αραβική παραδοσιακή μουσική με την ορχήστρα «Karavani» και μουσική των
βαλκανικών χωρών με τους «Tito's Revenge» και τους «Akshambela» στην περιοχή
της Βοστόνης. Εχει δώσει πλήθος συναυλιών σε όλη την Αμερική και στον
Καναδά και τα τελευταία 16 χρόνια διδάσκει και παρουσιάζει ελληνική μουσική σε
σεμινάρια βαλκανικής μουσικής της ανατολικής και της δυτικής ακτής των ΗΠΑ.
Είναι μέλος της παναμερικανικής ορχήστρας ΖΙΥΙΑ (ζυγιά) και του PANGEO (Παγγαίο)
στο Σιάτλ. Το 1999 τιμήθηκε με το βραβείο Art Fellowship της Πολιτείας της
Ουάσιγκτον για τη συνεισφορά του στην αμερικανική και την ελληνοαμερικανική
κοινωνία. Τα τελευταία χρόνια ο Χρήστος Γοβέτας συνεργάζεται με τον
διεθνούς φήμης avant garde τζαζίστα Bill Frisel, συνεργασία που βραβεύτηκε με
Grammy nomination για το άλμπουμ «The Intercontinentals».
Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά όχι μόνο με το δίσκο αυτόν (που όπως
μάθαμε προσεχώς θα κυκλοφορήσει και στην ελληνική αγορά) αλλά και με άλλες
εκδόσεις και δραστηριότητες του Χρήστου Γοβέτα, το ένθετο του δίσκου
παραπέμπει στο kyklosmusic.com
(fileunder:World
ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΜΕ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΕΙ - PIOS THA ME PLIROFORISI
Δημοσιεύτηκε στις 19 Ιουλ 2014
Mt. View, CA.
Part of a concert in Daniel Steinberg's back yard concert series, July, 2014.
Ποιός θά μέ πληροφορήσει·
Στίχοι: Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου
Μουσική: Απόστολος Καλδάρας
Part of a concert in Daniel Steinberg's back yard concert series, July, 2014.
Ποιός θά μέ πληροφορήσει·
Στίχοι: Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου
Μουσική: Απόστολος Καλδάρας
![]() |
Govetas Family Band & Friends, © 2015, Reuben Radding |
ΔΡΩΜΕΝΟ
GREEK / BALKAN DANCE MUSIC
CD![]() |
μαζί με Esther Marion Bannwart-Cohen, Sava Hruska, Maria Ling, Christos Govetas και Artan Ismaili |
![]() |
με τους Thione Diop, Julio Jauregui, Christos Govetas και Samantha Boshnack στην τοποθεσία Langston Hughes Performing Arts Institute |
![]() |
μαζί με Sedat Uysal, Christos Govetas και Ruth Hunter |
![]() |
shapeimage_2 |
![]() |
15 Φεβρουαρίου 2015 Zournades kai Daoulia — μαζί με Rumen Sali Shopov, Rumen Sali Shopov, Christos Govetas και Giannis Dramalis |
![]() |
Siblings 1968 Maria Ling — μαζί με Christos Govetas |
Ελευθεροτυπια Απριλιου 1̄̄̄8 2007
«...για να αισθανθούν λίγο Ελλάδα...»
Σε ήχο ελληνικό
ΓΙΩΡΓΟΣ Ε. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ
**PASATEMPO REBETIKA WITH CHRISTOS GOVETAS (ΠΑΡΑΓΩΓΗ: CH. GOVETAS & DISC MAKERS PENNSAUKEN Nj. USA)

Ποικιλοτρόπως αξιοσημείωτος ο δίσκος αυτός. Ελληνας της διασποράς ο Χρήστος Γοβέτας, παίζει και τραγουδά, μεταξύ άλλων, και ρεμπέτικα κι αν κρίνουμε από την εργασία του αυτή «Πασατέμπος» θα τον τοποθετούσαμε μεταξύ των καλύτερων, από άποψη ουσίας, μελετητών της ερμηνείας των παλιών λαϊκών τραγουδιών (ρεμπέτικων και «ρεμπέτικων»).

Οπως πληροφορούμεθα, λοιπόν, από το Διαδίκτυο και από αλλού, ο Χρήστος Γοβέτας γεννήθηκε στην Πρώτη Σερρών και μετανάστευσε στη Βοστόνη το έτος 1978, όπου σπούδασε αρχιτεκτονική. «Το 1983», γράφει ο ίδιος, «δούλευα στο Aegean Fair, ένα μεγάλο ελληνικό restaurant στη Βοστόνη. Φοιτητής το πρωί, γκαρσόνι τα βράδια και τα Σαββατοκύριακα που έπαιζε η ορχήστρα του φίλου μου Νίκου Σουβατζή προς το τέλος της βραδιάς μ' έγνεφε ο Νίκος ν' ανέβω στο πάλκο και να πω κανένα ρεμπέτικο...». Ετσι άρχισε η μουσική του σταδιοδρομία. Το 1984 έγινε μέλος της ορχήστρας «Ταξίμι» που έπαιζε στο restaurant «Middle-East» στο Cambridge όπου πήγαιναν «...φοιτητόκοσμος, τυχόν ναυτικοί, πιτσαδόροι και διάφοροι άλλοι της νύχτας για να αισθανθούν λίγο Ελλάδα και γινόταν πολλές φορές γλέντι μερακλίδικο...». Εκεί ουσιαστικά είχε την ευκαιρία να εμβαθύνει, όπως λέει, στο συναίσθημα του ρεμπέτικου. Ωστόσο καθώς περνούσαν τα χρόνια άρχισε να τον ενδιαφέρει περισσότερο η δημοτική μουσική. «Ετσι, ασχολήθηκα στη συνέχεια με το κλαρίνο, το λαούτο, το ούτι κι αργότερα με το ζουρνά. Τα τελευταία δέκα χρόνια, όπου και να παίζαμε, όλο και περισσότερο μας ζητούσαν να πούμε ρεμπέτικα, ιδιαίτερα με τη γυναίκα μου τη Ruth που παίζει φίνο ακορντεόν και τραγουδάει. (...) Φαίνεται πως μέσα μας ωρίμασε το ιδίωμα και η γνώση του κι ήταν φανερό πως έπρεπε να καταγραφεί ένα στιγμιότυπο αυτής της εμπειρίας. Ετσι έγινε αυτή η ηχογράφηση το Νοέμβριο και Δεκέμβριο του 2005 κι ακολούθησε η έκδοση του "Πασατέμπου" τον Ιούνιο του 2006».


Greek folk/ Rebetika).
Τό παρακάτω
κείμενο κριτική τού Γ. Παπαδάκη στήν Ελευθεροτυπία γιά τον δεύτερο Ρεμπέτικο
δίσκο (“Τό μονοπάτι”) τό 2011.
"Εκπληξη.
Για μια ακόμα φορά (η πρώτη ήταν το 2006) με το νέο του δίσκο, ο πολυτάλαντος
Ελληνας της διασποράς Χρήστος Γοβέτας μάς εντυπωσιάζει. Πιστεύω ότι όποιος
ακούσει τα τραγούδια αυτά, δεν θα μπορέσει να μη θαυμάσει όχι ένα, αλλά
πολλά και διάφορα στοιχεία στις εκτελέσεις αυτές.
Δεκατέσσερα παλιά ρεμπέτικα των Τσιτσάνη, Παπαϊωάννου, Βαμβακάρη κ.ά. Τραγούδια με ιδιαίτερες ερμηνευτικές απαιτήσεις, δύσκολα θα έλεγα, για όποιον θέλει να μην προδώσει το πνεύμα και το γράμμα τους. Τι όμως είναι το πιο εντυπωσιακό απ' όλα (εννοείται κατ' εμέ);
Ακούγεται μια ρεμπέτικη κομπανία με υψηλή τεχνική και με έντονη και πετυχημένη προσπάθεια απόδοσης του ιδιαίτερου χρώματος του ύφους, του ιδιώματος των παλαιών μαστόρων που πρωτοτραγούδησαν αυτά τα τραγούδια σε δίσκους. Ποιοι όμως τα εκτελούν; Εκτός από τον Χρήστο Γοβέτα, όλοι οι άλλοι είναι Αμερικανοί μουσικοί: Dave Bartley κιθάρα, Steve Ramsey μπαγλαμάς-τζουράς-φωνή, Bill Lamphier μπάσο, Hank Bradley μπουζούκι - ghost, Ruth Hunter ακορντεόν και τραγούδι. Ιδίως η τελευταία (που είναι και σύζυγος του Γοβέτα) νομίζω πως είναι αδύνατον να καταλάβει κανείς ότι είναι Αμερικανίδα. Οχι μόνο η προφορά, αλλά κυρίως οι λεπτομέρειες του τρόπου ερμηνείας είναι βαθύτατα εντυπωσιακές για το πόσο «εντός» της ψυχής των τραγουδιών βρίσκεται.
Υποθέτω πως όλα αυτά είναι αποτέλεσμα κόπων όλων των μουσικών, μα και του Χρήστου Γοβέτα, για τον οποίο πιστεύω οφείλουμε να ξαναπούμε λίγα βιογραφικά: γεννήθηκε στην Πρώτη Σερρών και μετανάστευσε στη Βοστόνη το έτος 1978, όπου σπούδασε αρχιτεκτονική. Φοιτητής το πρωί, γκαρσόνι τα βράδια σε ελληνικό restaurant στη Βοστόνη. Προς το τέλος της βραδιάς τραγουδούσε και κανένα ρεμπέτικο με την ορχήστρα του κέντρου. Το 1984 έγινε μέλος της ορχήστρας «Ταξίμι» που έπαιζε στο restaurant Middle-East στο Cambridge. Εκεί ουσιαστικά είχε την ευκαιρία να εμβαθύνει, όπως λέει, στο συναίσθημα του ρεμπέτικου. Ωστόσο καθώς περνούσαν τα χρόνια άρχισε να τον ενδιαφέρει και η δημοτική μουσική. Το 1986 άρχισε τη μελέτη της κλασικής οθωμανικής μουσικής, παίζοντας ούτι και μπεντίρ με το συγκρότημα «Eurasia Ensemble». Ελληνική και αραβική παραδοσιακή μουσική με την ορχήστρα «Karavani» και μουσική των βαλκανικών χωρών με τους «Tito's Revenge» και τους «Akshambela» στην περιοχή της Βοστόνης. Τα τελευταία 20 χρόνια διδάσκει και παρουσιάζει ελληνική μουσική σε σεμινάρια βαλκανικής μουσικής της ανατολικής και δυτικής ακτής των ΗΠΑ. Είναι μέλος της παναμερικανικής ορχήστρας ΖΙΥΙΑ (Ζυγιά) και του PANGEO (Παγγαίο) στο Σιάτλ. Το 1999 τιμήθηκε με το βραβείο Art Fellowship της Πολιτείας της Ουάσιγκτον για τη συνεισφορά του στην αμερικανική και ελληνοαμερικανική κοινωνία. Τα τελευταία χρόνια ο Χρήστος Γοβέτας συνεργάζεται με τον διεθνούς φήμης avant garde τζαζίστα Bill Frisel, συνεργασία που βραβεύτηκε με Grammy nomination για το άλμπουμ «The Intercontinentals».
Σ' αυτές τις δύσκολες μέρες, και νύχτες, δεν βλάπτει νομίζω ο συνειρμός «Εξω πάμε καλά» που μας υπενθυμίζει το συγκρότημα αυτό κι ας μην πάμε και τόσο.
Δυστυχώς ο δίσκος αυτός δεν υπάρχει στην ελληνική αγορά, αλλά πιστεύουμε πως, εν καιρώ, μπορεί να γίνει κι αυτό. Στο μεταξύ, όποιος ενδιαφέρεται, μπορεί να τον αποκτήσει διά του Διαδικτύου: www.kylosmusic.com”
Δεκατέσσερα παλιά ρεμπέτικα των Τσιτσάνη, Παπαϊωάννου, Βαμβακάρη κ.ά. Τραγούδια με ιδιαίτερες ερμηνευτικές απαιτήσεις, δύσκολα θα έλεγα, για όποιον θέλει να μην προδώσει το πνεύμα και το γράμμα τους. Τι όμως είναι το πιο εντυπωσιακό απ' όλα (εννοείται κατ' εμέ);
Ακούγεται μια ρεμπέτικη κομπανία με υψηλή τεχνική και με έντονη και πετυχημένη προσπάθεια απόδοσης του ιδιαίτερου χρώματος του ύφους, του ιδιώματος των παλαιών μαστόρων που πρωτοτραγούδησαν αυτά τα τραγούδια σε δίσκους. Ποιοι όμως τα εκτελούν; Εκτός από τον Χρήστο Γοβέτα, όλοι οι άλλοι είναι Αμερικανοί μουσικοί: Dave Bartley κιθάρα, Steve Ramsey μπαγλαμάς-τζουράς-φωνή, Bill Lamphier μπάσο, Hank Bradley μπουζούκι - ghost, Ruth Hunter ακορντεόν και τραγούδι. Ιδίως η τελευταία (που είναι και σύζυγος του Γοβέτα) νομίζω πως είναι αδύνατον να καταλάβει κανείς ότι είναι Αμερικανίδα. Οχι μόνο η προφορά, αλλά κυρίως οι λεπτομέρειες του τρόπου ερμηνείας είναι βαθύτατα εντυπωσιακές για το πόσο «εντός» της ψυχής των τραγουδιών βρίσκεται.
Υποθέτω πως όλα αυτά είναι αποτέλεσμα κόπων όλων των μουσικών, μα και του Χρήστου Γοβέτα, για τον οποίο πιστεύω οφείλουμε να ξαναπούμε λίγα βιογραφικά: γεννήθηκε στην Πρώτη Σερρών και μετανάστευσε στη Βοστόνη το έτος 1978, όπου σπούδασε αρχιτεκτονική. Φοιτητής το πρωί, γκαρσόνι τα βράδια σε ελληνικό restaurant στη Βοστόνη. Προς το τέλος της βραδιάς τραγουδούσε και κανένα ρεμπέτικο με την ορχήστρα του κέντρου. Το 1984 έγινε μέλος της ορχήστρας «Ταξίμι» που έπαιζε στο restaurant Middle-East στο Cambridge. Εκεί ουσιαστικά είχε την ευκαιρία να εμβαθύνει, όπως λέει, στο συναίσθημα του ρεμπέτικου. Ωστόσο καθώς περνούσαν τα χρόνια άρχισε να τον ενδιαφέρει και η δημοτική μουσική. Το 1986 άρχισε τη μελέτη της κλασικής οθωμανικής μουσικής, παίζοντας ούτι και μπεντίρ με το συγκρότημα «Eurasia Ensemble». Ελληνική και αραβική παραδοσιακή μουσική με την ορχήστρα «Karavani» και μουσική των βαλκανικών χωρών με τους «Tito's Revenge» και τους «Akshambela» στην περιοχή της Βοστόνης. Τα τελευταία 20 χρόνια διδάσκει και παρουσιάζει ελληνική μουσική σε σεμινάρια βαλκανικής μουσικής της ανατολικής και δυτικής ακτής των ΗΠΑ. Είναι μέλος της παναμερικανικής ορχήστρας ΖΙΥΙΑ (Ζυγιά) και του PANGEO (Παγγαίο) στο Σιάτλ. Το 1999 τιμήθηκε με το βραβείο Art Fellowship της Πολιτείας της Ουάσιγκτον για τη συνεισφορά του στην αμερικανική και ελληνοαμερικανική κοινωνία. Τα τελευταία χρόνια ο Χρήστος Γοβέτας συνεργάζεται με τον διεθνούς φήμης avant garde τζαζίστα Bill Frisel, συνεργασία που βραβεύτηκε με Grammy nomination για το άλμπουμ «The Intercontinentals».
Σ' αυτές τις δύσκολες μέρες, και νύχτες, δεν βλάπτει νομίζω ο συνειρμός «Εξω πάμε καλά» που μας υπενθυμίζει το συγκρότημα αυτό κι ας μην πάμε και τόσο.
Δυστυχώς ο δίσκος αυτός δεν υπάρχει στην ελληνική αγορά, αλλά πιστεύουμε πως, εν καιρώ, μπορεί να γίνει κι αυτό. Στο μεταξύ, όποιος ενδιαφέρεται, μπορεί να τον αποκτήσει διά του Διαδικτύου: www.kylosmusic.com”
Παρακάτω είναι μιά τηλεφωνική συνέντευξη απο τήν Ελευθεροτυπία γιά τήν συνεργασία μου μέ τόν
Bill Frisell καί τούς Intercontinentals.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ
Christos Govetas is a gifted multi-instrumentalist and brings his authentic voice and
earthy clarinet style from his homeland in Eastern Macedonia. After moving to
this country in his teens, Christos discovered his love of traditional music
and went on to learn regional music from all over Greece, and beyond. In
addition to the clarinet, Christos plays the zourna, bouzouki and outi, bringing
his 30 years of performing experience to the mix. Christos is a beloved teacher
at many music and dance workshops and has performed and toured extensively in
the US, Canada, Europe and Greece. In addition to leading Dromeno, Christos
also plays with Pasatempo Rebetika, and also plays laouto and sings regional Greek music with Ziyia and
collaborates with Kip and Stanley Greenthal. Christos is the 1999 recipient of the prestigious Northwest Folklife Fellowship
Award honoring his cultural contribution to the Greek-American and Folk dance
communities. Christos is also a member of Bill Frisell's Grammy
nominated The Intercontinentals.
Ruth
Hunter began her musical career singing and playing Bulgarian folk music, but
immersed herself in Greek music and culture after marrying Christos in 1995.
She sings and plays accordion and leads the folk-choir at Saint Demetrios Greek
Orthodox Church as well as playing with Dromeno. Ruth has been actively
performing Greek and Balkan music since 1985. In addition to playing with
Dromeno, Ruth also sings and plays rebetika with Pasatempo Rebetika and has taught music and singing at workshops and toured in the US, Canada
and Greece with Dromeno and Pasatempo Rebetika.
Eleni
Govetas, 18, has been immersed in music since day one. She began performing (on
doumberleki) with her parents at the age of nine and has continued to add
instruments to her repertoire. Eleni has mastered the nuances of regional music
on the defi and doumbek, and has added saxophone, zourna and acoustic
bass to her growing list of instruments. Eleni is equally at ease playing folk
music and old-style rebetika and has a love for the music that shows in her
playing. She has performed at dance competitions, concerts, workshops and
parties in the US, Canada and Greece.
Bobby
Govetas, 15, is following in his sister's footsteps and is already an accomplished
percussionist, performing on daouli and drum kit. He is equally at home playing
the subtle rhythms of Macedonia and Thrace as he is rocking out with his
friends. He has performed at dance competitions, concerts, workshops and
parties in the US, Canada and Greece and brings his own special energy and
enthusiasm to the music.
Nikos
Maroussis grew up dancing to the sounds Christos and Ruth as part of the dance
program at Saint Demetrios Greek Orthodox Church in Seattle. He joined the band
in 2008 and has become a masterful laouto player, as well as bringing his
unique guitar sound to the group. Nikos is quickly becoming a sought-after
laouto player and has performed at dance competitions, concerts and parties as
part of Dromeno and also toured with Pasatempo Rebetika in 2012.
Peter
Lippman joins Dromeno on trumpet to complete the Macedonian brass sound. Peter has
been playing regional music of the Balkans since the 1970s and has traveled
widely, developing a deep love and respect for all the peoples of the Balkan
region. He played with ground-breaking Balkan brass band Zlatne Uste in New York
in the early days, and has been active musically ever since. These days, he
plays in the Seattle area with Kafana Republik and The Bucharest Drinking Team, as well as with Dromeno.
2 σχόλια:
Πολυ ενδιαφερον μπλογκ. Συγχαρητηρια!!!
Καλημέρα Ειρήνη
Ευχαριστούμε για το σχόλιο σου
Και την επίσκεψη στο blog μας.
Καλώς ήλθες στην παρέα μας
Παύλος
Δημοσίευση σχολίου